iltasyazilim
FD Üye
Kolb un Öğrenme Modeli,
Kolb un Öğrenme Stilleri ,
kolb un yaşantı temelli olarak öğrenme modeli
Kolb'a kadar bireyler kendi yaşantılarından, deneyimlerinden öğrenirler ve bu öğrenmenin sonuçları tehlikesiz bir şekilde değerlendirilebilir Yaşantısal öğrenme kuramının öğrenme sürecine yaklaşımı, Davranışçı ve Bilişsel alan kuramlarının öğrenme sürecine yaklaşımlarından farklıdır Öğrenmedeki bu farklı görünüm açısına yaşantısal denilmesi; bilimsel dayanaklarını John Dewey, Kurt Lewin ve Jean Piaget'in çalışmalarından alması ve öğrenme sürecinde yaşantının manâlı bir yere sahip olmasından kaynaklanmaktadır
Kolb, yaşantısal öğrenmenin temelini oluştururken Pragmatizmin felsefik bakışından John Dewey, Gestalt psikolojisinin fenomonolojik bakışından Kurt Lewin ve rasyonalist bakıştan Fransız gelişim psikologu Jean Piaget'den etkilenmiştir Bu özellikler, yaşantısal öğrenme kuramını, öğrenme sürecinde kişisel yaşantı ve bilincin rolünü reddeden davranışçı öğrenme kuramı ile bilginin kazanılması, yönlendirilmesi ve soyut sembollerin hatırlanmasına önem veren biliş kuramlarından ayırmaktadır
Yaşantısal öğrenme kuramı Davranışçı ve Bilişsel Alan kuramına yeni bir alternatif getirmek yerine, öğrenmenin yaşantı, biliş, algılama ve davranışın bileşimi olduğunu ortaya koymaktaydı
Kolb'a göre yeni bilgi, beceriler veya tutumlar yaşantısal öğrenmenin dört biçimi içinde yer almasıyla gerçekleştirilebilir Öğrencilerin etkin olabilmeleri için dört farklı yeteneğe ihtiyaçları vardır Bunlar; bedensel yaşantı yetenekleri, yansıtıcı gözlem yetenekleri, soyut yetenekleri ve aktif yaşantı yetenekleridir Yani, öğrenciler önyargı olmaksızın kendilerini yeni yaşantılara açık tutabilmeli (fiziksel yaşantı yetenekleri), öyle çok açıdan yaşantılarını gözlemleyebilmeli ve yansıtabilmeli (yansıtıcı gözlem yetenekleri), gözlemlerini mantıklı olarak sağlam kuramlar içine oturtabilecekleri kavramlar oluşturabilmeli (görünmeyen yetenekleri), problem çözme ve karar verme aşamalarında bu kuramları kullanabilmelidirler (faal yaşantı yetenekleri)
Kolb'e tarafından öğrenme sürecinin iki esas boyutu vardır Bunlardan birincisi; soyut kavramsallaştırmadan maddi yaşantıya uzanır, ikincisi; faal yaşantıdan yansıtıcı gözleme uzanır
Kolb'un yaşantısal öğrenme modelinde fiziki yaşantı ve görünmeyen kavramsallaştırma bireyin bilgiyi nasıl algıladığını, yansıtıcı gözlem ve aktif yaşantı bireyin bilgiyi nasıl işlediğini açıklar Yani kolb'un yaşantısal öğrenme modeline tarafından bireyler bilgiyi hissederek ya da düşünerek algılar, izleyerek ya da yaparak işlerler
Kolb, yaşantısal öğrenme kuramını, maddesel yaşantı, yansıtıcı gözlem, görünmeyen kavramsallaştırma ve etkin yaşantı yeteneklerini taşıyan dört kademeli bir döngü olarak tanımlamıştır
Kolb'un tanımladığı dört öğrenme şeklinin özellikleri ve öğrenme etkinlikleri aşağı özet olarak açıklanmıştır
1 Bedensel Yaşantı
Yaşantı ve problemlerle bizzat ilgilenmek, düşünmekten daha kayda değer görülmektedir
Kişisel yaşantılar, kişilerle etkileşim, birey ve hislere aleyhinde alınganlık yoluyla gerçekleştirilen hissederek öğrenme önemlidir
Yeni yaşantılar, oyunlar, rol yapma, akran grupları aralarında ağız dalaşı, dönüt alma ve bireysel çalışma başlıca öğrenme etkinlikleri arasında yer almaktadır
2 Yansıtıcı Gözlem
Us ve olayları dikkatlice gözlemleyerek, olayları ayrı görüntü açılarından değerleme süreci üzerine kurulmuştur
Karar vermeden önce ilgili olayı dikkatlice izleme; ilgili nesneye öbür açılardan bakma ve anlamını araştırma yoluyla gerçekleştirilen
izleyerek ve dinleyerek öğrenme söz konusudur
Düz anlatım yönteminin işe koşulduğu ve bireyin konu ile ilgili bilgisini ölçen tarafsız test maddelerinden oluşan sınama durumları bu öğrenme biçimindeki bireyler için önerilmektedir
3 Soyut Kavramsallaştırma
Mantık, kavramlar ve düşünceler duygulardan fazla daha önemli bir yere sahiptir Genel kurallar, kuram geliştirme ve bir problemin çözümünde bilimsel teşebbüs tartı kazanmaktadır
Bu öğrenme şeklini benimseyen bireyler yalnız olarak çalışırlar, kuramları okuyarak öğrenirler ve düşüncelerini mantıklı bir şekilde sunmaları etkili bir öğretim için gereklidir
Bu öğrenme şeklini benimseyen bireyler; düşünce ve olayların mantıklı analizini yaptıktan sonradan harekete geçme aracılığıyla gerçekleştirilen düşünerek öğrenme etkinliğini seçim ederler
4 Faal Yaşantı
Bireyler çevrelerini etkileme ve durumları değişim özelliğine sahiptirler
Bu öğrenme şekline sahip bireyler de izlemekten fazla, pratik uygulamalar yapma, mutlak hakiki yerine, işe yarayanı benimseyip, diğerlerini yalanlama eğilimi vardır Bu öğrenme şeklinde meslek bitiricilik yeteneğinin ön plana çıktığı, birey ve olayları davranışlarıyla etkileme yoluyla gerçekleştirilen yaparak öğrenme seçim edilmektedir
Aktif Yaşantı Öğrenme şeklini benimseyen bireylere öğrenmeöğretme ortamları hazırlanırken daha çok uygulamaya dönük, minik grup tartışmaları, kişisel öğrenme etkinlikleri ve projeleri kapsayan eğitim durumları ortaya konulmalıdır
Kaynaklar:
Kolb Öğrenme Stili Modeli Milli Eğitim Dergisi, rakam:157, Ankara 2003
Küçükahmet, Leyla (1995) Öğretim Ilke ve Yöntemleri Ankara: Gazi Ofis Kitap Evi
Ertürk, HS (1975) Eğitimde Program Geliştirme Ankara: Âlem Matbaası
Fidan, Nurettin (1986) Okulda Öğrenme ve Öğretme Ankara: Alkim Yayınevi *
Kolb un Öğrenme Stilleri ,
kolb un yaşantı temelli olarak öğrenme modeli
Kolb'a kadar bireyler kendi yaşantılarından, deneyimlerinden öğrenirler ve bu öğrenmenin sonuçları tehlikesiz bir şekilde değerlendirilebilir Yaşantısal öğrenme kuramının öğrenme sürecine yaklaşımı, Davranışçı ve Bilişsel alan kuramlarının öğrenme sürecine yaklaşımlarından farklıdır Öğrenmedeki bu farklı görünüm açısına yaşantısal denilmesi; bilimsel dayanaklarını John Dewey, Kurt Lewin ve Jean Piaget'in çalışmalarından alması ve öğrenme sürecinde yaşantının manâlı bir yere sahip olmasından kaynaklanmaktadır
Kolb, yaşantısal öğrenmenin temelini oluştururken Pragmatizmin felsefik bakışından John Dewey, Gestalt psikolojisinin fenomonolojik bakışından Kurt Lewin ve rasyonalist bakıştan Fransız gelişim psikologu Jean Piaget'den etkilenmiştir Bu özellikler, yaşantısal öğrenme kuramını, öğrenme sürecinde kişisel yaşantı ve bilincin rolünü reddeden davranışçı öğrenme kuramı ile bilginin kazanılması, yönlendirilmesi ve soyut sembollerin hatırlanmasına önem veren biliş kuramlarından ayırmaktadır
Yaşantısal öğrenme kuramı Davranışçı ve Bilişsel Alan kuramına yeni bir alternatif getirmek yerine, öğrenmenin yaşantı, biliş, algılama ve davranışın bileşimi olduğunu ortaya koymaktaydı
Kolb'a göre yeni bilgi, beceriler veya tutumlar yaşantısal öğrenmenin dört biçimi içinde yer almasıyla gerçekleştirilebilir Öğrencilerin etkin olabilmeleri için dört farklı yeteneğe ihtiyaçları vardır Bunlar; bedensel yaşantı yetenekleri, yansıtıcı gözlem yetenekleri, soyut yetenekleri ve aktif yaşantı yetenekleridir Yani, öğrenciler önyargı olmaksızın kendilerini yeni yaşantılara açık tutabilmeli (fiziksel yaşantı yetenekleri), öyle çok açıdan yaşantılarını gözlemleyebilmeli ve yansıtabilmeli (yansıtıcı gözlem yetenekleri), gözlemlerini mantıklı olarak sağlam kuramlar içine oturtabilecekleri kavramlar oluşturabilmeli (görünmeyen yetenekleri), problem çözme ve karar verme aşamalarında bu kuramları kullanabilmelidirler (faal yaşantı yetenekleri)
Kolb'e tarafından öğrenme sürecinin iki esas boyutu vardır Bunlardan birincisi; soyut kavramsallaştırmadan maddi yaşantıya uzanır, ikincisi; faal yaşantıdan yansıtıcı gözleme uzanır
Kolb'un yaşantısal öğrenme modelinde fiziki yaşantı ve görünmeyen kavramsallaştırma bireyin bilgiyi nasıl algıladığını, yansıtıcı gözlem ve aktif yaşantı bireyin bilgiyi nasıl işlediğini açıklar Yani kolb'un yaşantısal öğrenme modeline tarafından bireyler bilgiyi hissederek ya da düşünerek algılar, izleyerek ya da yaparak işlerler
Kolb, yaşantısal öğrenme kuramını, maddesel yaşantı, yansıtıcı gözlem, görünmeyen kavramsallaştırma ve etkin yaşantı yeteneklerini taşıyan dört kademeli bir döngü olarak tanımlamıştır
Kolb'un tanımladığı dört öğrenme şeklinin özellikleri ve öğrenme etkinlikleri aşağı özet olarak açıklanmıştır
1 Bedensel Yaşantı
Yaşantı ve problemlerle bizzat ilgilenmek, düşünmekten daha kayda değer görülmektedir
Kişisel yaşantılar, kişilerle etkileşim, birey ve hislere aleyhinde alınganlık yoluyla gerçekleştirilen hissederek öğrenme önemlidir
Yeni yaşantılar, oyunlar, rol yapma, akran grupları aralarında ağız dalaşı, dönüt alma ve bireysel çalışma başlıca öğrenme etkinlikleri arasında yer almaktadır
2 Yansıtıcı Gözlem
Us ve olayları dikkatlice gözlemleyerek, olayları ayrı görüntü açılarından değerleme süreci üzerine kurulmuştur
Karar vermeden önce ilgili olayı dikkatlice izleme; ilgili nesneye öbür açılardan bakma ve anlamını araştırma yoluyla gerçekleştirilen
izleyerek ve dinleyerek öğrenme söz konusudur
Düz anlatım yönteminin işe koşulduğu ve bireyin konu ile ilgili bilgisini ölçen tarafsız test maddelerinden oluşan sınama durumları bu öğrenme biçimindeki bireyler için önerilmektedir
3 Soyut Kavramsallaştırma
Mantık, kavramlar ve düşünceler duygulardan fazla daha önemli bir yere sahiptir Genel kurallar, kuram geliştirme ve bir problemin çözümünde bilimsel teşebbüs tartı kazanmaktadır
Bu öğrenme şeklini benimseyen bireyler yalnız olarak çalışırlar, kuramları okuyarak öğrenirler ve düşüncelerini mantıklı bir şekilde sunmaları etkili bir öğretim için gereklidir
Bu öğrenme şeklini benimseyen bireyler; düşünce ve olayların mantıklı analizini yaptıktan sonradan harekete geçme aracılığıyla gerçekleştirilen düşünerek öğrenme etkinliğini seçim ederler
4 Faal Yaşantı
Bireyler çevrelerini etkileme ve durumları değişim özelliğine sahiptirler
Bu öğrenme şekline sahip bireyler de izlemekten fazla, pratik uygulamalar yapma, mutlak hakiki yerine, işe yarayanı benimseyip, diğerlerini yalanlama eğilimi vardır Bu öğrenme şeklinde meslek bitiricilik yeteneğinin ön plana çıktığı, birey ve olayları davranışlarıyla etkileme yoluyla gerçekleştirilen yaparak öğrenme seçim edilmektedir
Aktif Yaşantı Öğrenme şeklini benimseyen bireylere öğrenmeöğretme ortamları hazırlanırken daha çok uygulamaya dönük, minik grup tartışmaları, kişisel öğrenme etkinlikleri ve projeleri kapsayan eğitim durumları ortaya konulmalıdır
Kaynaklar:
Kolb Öğrenme Stili Modeli Milli Eğitim Dergisi, rakam:157, Ankara 2003
Küçükahmet, Leyla (1995) Öğretim Ilke ve Yöntemleri Ankara: Gazi Ofis Kitap Evi
Ertürk, HS (1975) Eğitimde Program Geliştirme Ankara: Âlem Matbaası
Fidan, Nurettin (1986) Okulda Öğrenme ve Öğretme Ankara: Alkim Yayınevi *