Türkiye'nin en güncel forumlardan olan forumdas.com.tr'de forumda aktif ve katkısı olabilecek kişilerden gönüllü katkıda sağlayabilecek kişiler aranmaktadır.
iltasyazilim
FD Üye
Kötümserlik Ne Demektir? Karamsarlık Hakkında Bilgi
Her şeyin kötü, hatta muhtemel olabileceği dek kötü olduğunu ya da kötülüklerin toplamının iyiliklerin toplamından daha ağır bastığını ileri süren felsefe öğretisi
Kişisel kötümserlik, bir mizacın ya da bir karakterin dile gelişinden diğer bir şey değildir (msl Lord Byron, Leopardi, Madam Aekermann vb) Sistematik kötümserlik ise, düşünceye dayanan, tabiat ve hayat hakkında bir görüş olarak ileri sürülür
Bu kötümserlik (msl Buddha'cılıkta) dini bir görünüş kazanır ve şu dört önermede özetlenir: acı, varoluştan ayrılmaz, acı, arzunun çocuğudur; acı ve varoluş, nirvana yoluyla ortadan kalkabilir; nirvana, arzunun yok edilmesiyle ve insanın bütün bir ilgisizliğe kapılmasıyla elde edilir
Schopenhauer, Buddha'cılığın öğretilerini tekrar ele alarak bir insan tabiatı analizinden hareket eder: edinmek, davranmak demektir; muamele etmek çaba göstermektir, irade her şeyin ilkesi, özü ve temelidir Tabiatta her şey iradedir, seslenmek ki her şey acı çekmektedir Schopenhauer, öğretisinden evrensel acınacak şey ahlâkına varır Hartmann, iradenin yerine bilinçdışını koyar ve bilinçdışının, bizi hakiki çıkarlarımıza tutarsız düşen kendi amaçlarına göre yönettiğini söyler
Acıların toplamı, nazların toplamından her zaman daha ağır basacaktır; çünkü acı, geçici bir ilinek değildir; varlığın özünden gelir ve ama varlıkla birlikte ortadan kalkabilir *
Her şeyin kötü, hatta muhtemel olabileceği dek kötü olduğunu ya da kötülüklerin toplamının iyiliklerin toplamından daha ağır bastığını ileri süren felsefe öğretisi
Kişisel kötümserlik, bir mizacın ya da bir karakterin dile gelişinden diğer bir şey değildir (msl Lord Byron, Leopardi, Madam Aekermann vb) Sistematik kötümserlik ise, düşünceye dayanan, tabiat ve hayat hakkında bir görüş olarak ileri sürülür
Bu kötümserlik (msl Buddha'cılıkta) dini bir görünüş kazanır ve şu dört önermede özetlenir: acı, varoluştan ayrılmaz, acı, arzunun çocuğudur; acı ve varoluş, nirvana yoluyla ortadan kalkabilir; nirvana, arzunun yok edilmesiyle ve insanın bütün bir ilgisizliğe kapılmasıyla elde edilir
Schopenhauer, Buddha'cılığın öğretilerini tekrar ele alarak bir insan tabiatı analizinden hareket eder: edinmek, davranmak demektir; muamele etmek çaba göstermektir, irade her şeyin ilkesi, özü ve temelidir Tabiatta her şey iradedir, seslenmek ki her şey acı çekmektedir Schopenhauer, öğretisinden evrensel acınacak şey ahlâkına varır Hartmann, iradenin yerine bilinçdışını koyar ve bilinçdışının, bizi hakiki çıkarlarımıza tutarsız düşen kendi amaçlarına göre yönettiğini söyler
Acıların toplamı, nazların toplamından her zaman daha ağır basacaktır; çünkü acı, geçici bir ilinek değildir; varlığın özünden gelir ve ama varlıkla birlikte ortadan kalkabilir *
