Kur’an’ın İsim ve Sıfatları hakkında bilgi
Kur’an'ın, elKur’anlafzı dışında daha pek cok isim ve sıfatları vardır ki, bunların
sayısının 90'dan fazla olduğu soylenmiştir İslam alimlerinden Zerkeşi ve SuyUti, Şeyzele’nin
elli beş isimden soz ettiğini kaydederek (kitab, kur’an, kelam, nUr, huda, rahmet, furkān, şifa,
mev‘iza, zikir, kerim, ali, hikmet, hakim, muheymin, mubarek, habl, essıratu’lmustakīm,
kayyim, fasl, ennebeu’lazim, ahsenu’lhadis, tenzil, rUh, vahy, mesani, Arabi, kavl, besair,
beyan, ilm, hak, hedy hadi, aceb, tezkire, elurvetu’lvuskā, muteşabih, sıdk, adl, iman, emr,
buşra, munadi, nezir, mecid, zebUr, mubin, beşir, aziz, belağ, kasas, suhuf, mukerreme,
merfUa, mutahhera) bunların anlamlarını acıklamışlardır (elBurhan fi UlUmi’lĶur’an, I, 370373;
elİtķān, I, 159164)
Ancak bu kelimelerin bazıları Kur’an’ın ismi olarak kabul edilebilirse de ali, habl,
essıratu’lmustakīm, fasl, nebeun azim gibi coğunun isim değil Kur’an’a bir şekilde işaret
eden lafızlardan veya onun vasıflarından olduğu gorulmektedir Mesani ve muteşabih
kelimeleri ise ya Kur’an’ın sadece bir sUresine ya da muhtelif ayetlerine delalet etmektedir
Maverdi, Kur’anı Kerim’de Allah’ın kendi kitabını “elkur’an, elfurkān, elkitab, ezzikir
isimleriyle adlandırdığını soyler
Muhammed Tahir b AşUr’a gore ise Kur’an’ın en meşhur isimleri şunlardır:
Kur’an, tenzil, kitab, furkān, zikr, vahy, kelamullah (Tefsiru 'ttahrir ve’t tenvir; (Daru'tTUnisiyye
li’nneşr)l, 72
Yuce Allah, kendi kitabını, ceşitli ozellikleriyle tanımlayıp niteleyerek, onun sahip
olduğu sıfatları, yine Kur' an' ında anlatmıştır
Kur’an'ın, elKur’anlafzı dışında daha pek cok isim ve sıfatları vardır ki, bunların
sayısının 90'dan fazla olduğu soylenmiştir İslam alimlerinden Zerkeşi ve SuyUti, Şeyzele’nin
elli beş isimden soz ettiğini kaydederek (kitab, kur’an, kelam, nUr, huda, rahmet, furkān, şifa,
mev‘iza, zikir, kerim, ali, hikmet, hakim, muheymin, mubarek, habl, essıratu’lmustakīm,
kayyim, fasl, ennebeu’lazim, ahsenu’lhadis, tenzil, rUh, vahy, mesani, Arabi, kavl, besair,
beyan, ilm, hak, hedy hadi, aceb, tezkire, elurvetu’lvuskā, muteşabih, sıdk, adl, iman, emr,
buşra, munadi, nezir, mecid, zebUr, mubin, beşir, aziz, belağ, kasas, suhuf, mukerreme,
merfUa, mutahhera) bunların anlamlarını acıklamışlardır (elBurhan fi UlUmi’lĶur’an, I, 370373;
elİtķān, I, 159164)
Ancak bu kelimelerin bazıları Kur’an’ın ismi olarak kabul edilebilirse de ali, habl,
essıratu’lmustakīm, fasl, nebeun azim gibi coğunun isim değil Kur’an’a bir şekilde işaret
eden lafızlardan veya onun vasıflarından olduğu gorulmektedir Mesani ve muteşabih
kelimeleri ise ya Kur’an’ın sadece bir sUresine ya da muhtelif ayetlerine delalet etmektedir
Maverdi, Kur’anı Kerim’de Allah’ın kendi kitabını “elkur’an, elfurkān, elkitab, ezzikir
isimleriyle adlandırdığını soyler
Muhammed Tahir b AşUr’a gore ise Kur’an’ın en meşhur isimleri şunlardır:
Kur’an, tenzil, kitab, furkān, zikr, vahy, kelamullah (Tefsiru 'ttahrir ve’t tenvir; (Daru'tTUnisiyye
li’nneşr)l, 72
Yuce Allah, kendi kitabını, ceşitli ozellikleriyle tanımlayıp niteleyerek, onun sahip
olduğu sıfatları, yine Kur' an' ında anlatmıştır