Kurbağa ile Fare masalı
Şırıl şırıl bir ırmak
Ve bir yalnız kurbağa
Bağırıp vırak vırak
Arkadaş arıyordu
Ormanın icerisinde şırıl şırıl akan bir ırmak vardı Bu ırmakta, yalnız başına bir kurbağa yaşıyordu
Kurbağa mutsuzdu Arkadaşsız yaşamak ne kadar da zordu Yalnızlık canına tak etmişti
Yaşadığı cevrenin guzelliği ona yetmiyordu
Taşların arasında
Bir fare tek başına
Arkadaş ozlemiyle
Boğulup gozyaşına
Gunlerdir yanıyordu
Bir gun ırmak kenarındaki taşların arasında bir şeyin hareket ettiğini gordu Dikkat etti Bu bir fareydi Bir arkadaş bulmanın sevinciyle ona koştu
Gunaydın, dedi kurbağa Burada mı yaşıyorsun? Gunlerdir yalnızlıktan bunaldım Dileklerim kabul oldu, seni gordum dedi
Gun boyu neşe ile
Birlikte dolaştılar
Yaşama sevincini
Doyasıya tattılar
Fare de yalnızlıktan şikayetciydi O da bir arkadaş bulduğuna sevindi
Ne guzel, dedi fare Birlikte gezer, birlikte oynarız, arkadaşlığımızın tadını cıkarırız
O gunden sonra kurbağa ile fare, candan iki arkadaş oldular Gun doğuşundan batışına kadar birlikte oynadılar, ırmak cevresinde dolaştılar Irmağın şırıl şırıl sesine eşlik ederek şarkılar soylediler Yaşama sevincini doyasıya tattılar
Bu mutluluğu gun batışından sonraya taşımak istediler Oyle ya, akşam olunca birbirinden ayrılmak zorunda kalıyorlardı Biri taşların arasına, diğeri su dibine cekiliyordu Gece bir turlu gecmek bilmiyordu
Birbirlerini sabaha kadar nasıl da ozluyorlardı
Bu duruma bir care duşunduler
Fare kurbağaya:
Buldum, dedi kurbağa kardeş Bir ip bulalım, bu ipin bir ucunu senin, bir ucunu da benim ayağıma bağlayalım Gece birbirimizi ozlediğimizde ipi cekelim Boylece birlikteliğimiz, arkadaşlığımız gece gunduz sursun
Bu teklif kurbağanın da hoşuna gitmişti İp ayaklara bağlandı İki arkadaş boylece geceleri de birlikte olacaktı Gunler gecti Bu birliktelikten mutluydular
Bir gun, bir karga taşların arasından cıkan fareyi gordu Ona pusu kurdu, akşamı bekledi
Hava karardı Karga fareyi yakaladığı gibi havalandı Ayağı aynı ipe bağlı olan kurbağa da havalandı ve karganın avı olmaktan kurtulamadı
Fareye iple bağlı
Kurbağa da karganın
İkinci avı oldu
Fareyle birliktelik
Hayatına mal oldu
Kurbağa, kurbağalarla değil de kendi cinsinden olmayan birisiyle arkadaş olmanın boyle sonuclanacağını aklına dahi getirmemişti
Rıfkı Kaymaz
Şırıl şırıl bir ırmak
Ve bir yalnız kurbağa
Bağırıp vırak vırak
Arkadaş arıyordu
Ormanın icerisinde şırıl şırıl akan bir ırmak vardı Bu ırmakta, yalnız başına bir kurbağa yaşıyordu
Kurbağa mutsuzdu Arkadaşsız yaşamak ne kadar da zordu Yalnızlık canına tak etmişti
Yaşadığı cevrenin guzelliği ona yetmiyordu
Taşların arasında
Bir fare tek başına
Arkadaş ozlemiyle
Boğulup gozyaşına
Gunlerdir yanıyordu
Bir gun ırmak kenarındaki taşların arasında bir şeyin hareket ettiğini gordu Dikkat etti Bu bir fareydi Bir arkadaş bulmanın sevinciyle ona koştu
Gunaydın, dedi kurbağa Burada mı yaşıyorsun? Gunlerdir yalnızlıktan bunaldım Dileklerim kabul oldu, seni gordum dedi
Gun boyu neşe ile
Birlikte dolaştılar
Yaşama sevincini
Doyasıya tattılar
Fare de yalnızlıktan şikayetciydi O da bir arkadaş bulduğuna sevindi
Ne guzel, dedi fare Birlikte gezer, birlikte oynarız, arkadaşlığımızın tadını cıkarırız
O gunden sonra kurbağa ile fare, candan iki arkadaş oldular Gun doğuşundan batışına kadar birlikte oynadılar, ırmak cevresinde dolaştılar Irmağın şırıl şırıl sesine eşlik ederek şarkılar soylediler Yaşama sevincini doyasıya tattılar
Bu mutluluğu gun batışından sonraya taşımak istediler Oyle ya, akşam olunca birbirinden ayrılmak zorunda kalıyorlardı Biri taşların arasına, diğeri su dibine cekiliyordu Gece bir turlu gecmek bilmiyordu
Birbirlerini sabaha kadar nasıl da ozluyorlardı
Bu duruma bir care duşunduler
Fare kurbağaya:
Buldum, dedi kurbağa kardeş Bir ip bulalım, bu ipin bir ucunu senin, bir ucunu da benim ayağıma bağlayalım Gece birbirimizi ozlediğimizde ipi cekelim Boylece birlikteliğimiz, arkadaşlığımız gece gunduz sursun
Bu teklif kurbağanın da hoşuna gitmişti İp ayaklara bağlandı İki arkadaş boylece geceleri de birlikte olacaktı Gunler gecti Bu birliktelikten mutluydular
Bir gun, bir karga taşların arasından cıkan fareyi gordu Ona pusu kurdu, akşamı bekledi
Hava karardı Karga fareyi yakaladığı gibi havalandı Ayağı aynı ipe bağlı olan kurbağa da havalandı ve karganın avı olmaktan kurtulamadı
Fareye iple bağlı
Kurbağa da karganın
İkinci avı oldu
Fareyle birliktelik
Hayatına mal oldu
Kurbağa, kurbağalarla değil de kendi cinsinden olmayan birisiyle arkadaş olmanın boyle sonuclanacağını aklına dahi getirmemişti
Rıfkı Kaymaz