kurtuluş savaşı şiirleri

kurtuluş savaşı şiirleri

Kurtuluş Savaşı

Kağnıları taşır kadınlar,
Askerler hücumdadırlar,
Bu uzun savaşı,
Üzüntüyle bekler analar

Mustafa Kemal kaburgasını kırar,
Vatanı yasa boğar,
Engebeli Kurtuluş Savaşı'nı,
En sonunda kazanırlar

Osmanlı Devleti kaldırılır,
Dünyada uzlaşma sağlanır,
Eğitimde,ölçülerde yenilikler uygulanır,
Mustafa Kemal duygulanır


Ahmet Çelik


ATATÜRK KURTULUŞ SAVAŞINDA

Bir gemi yanaştı Samsun'a sabaha karşı
Selamlama durdu kayığı, çaparası, takası
Selam durdu tayfası

Bir duman tüterdi bu geminin bacasından
Bir duman
Duman değildi bu
Memleketin uçup giden kaygılarıydı

Samsun limanına bu gemiden atılan
Demir değil
Sarılan anayurda
Kemal Paşanın kollarıydı

Selam vererek Anadolu çocuklarına
Çıkarken yüce komutan
Karadeniz'in halini görmeliydi

Kalkıp ayağa ardı sıra baktı dalgalar
Kalktı takalar,
Müsade verseydi Kemal Paşa
Arkasında gürleyip giderlerdi
Erzurum'a kadar

Cahit KÜLEBİ



Kurtuluş Savaşı

Kara duman çöktü yurdun başına

Düşmanın emrini dışladı atam

Kalleş İngiliz'in yurtta işi ne

Bu Nedenle savaşa başladı atam

Saldırdı düşmanlar sardı vatanı

Kalleş kurşunları yıktı mekanı

Çağırdı atamIZ silah tutanı

Bütün düşmanları fişledi atam

Samsundan Sivas'a misyon yüklendi

Yurdun her yerinden canlar eklendi

Düşmanlar şaşırdı kaçtı saklandı

Haini vatanda haşladı atam

Kurtuluş savaşı sarınca yurdu

Mehmetçik kalleşe hançeri vurdu

Kurtuldu yurdumuz Murada erdi

Düşmanı göğsünden şişledi atam

Yiğitler can verdi Türk sancağına

Kolaylık geldi yurdun dört bucağına

Sevgi ateşini yurt bucağına

Sevgiyle yakarak besledi atam

İffetim namusum canımdır vatan

Damarımda coşan kanımdır vatan

Mutlu yaşanacak günümdür vatan

Egemen Türkiye düşledi atam

Minnet borcumuz var paşadan ere

Ordumuz nöbette böyledir töre

Cumhuriyet iffet düşürmem yere

Hür dersini işledi atam

Murat duman der ancak; Şehitler verdim

Böylece kurtuldu bu aziz yurdum

Yiğit Kahramana selama durdum

Düşmanı sırtüstü tuşladı atam



KURTULUŞ SAVAŞI DESTANI

YIL 1915
VATANIMIN üzerinde kara bulutlar;
Bize karşı birleşmişler, tüm düşmanlar
Ermeniler bir yanda,
İngilizler bir yanda,
Fransızlar başka bir yanda
Bütün haçlı zihniyeti bir arada,
Parsellemişler VATANIMI kendi aralarında
KAHPE DÜŞMANLAR, BU VATAN SİZE KALIR MI?
TÜRK ’ÜN ASALETİNE ZİNCİRLER DAYANIR MI?
İşgal başlamış; şehir şehir halkı, kasaba kasaba,
Işkence başlamış, silahsız halka,
Mazlumların feryadı, yükselmiş arşa
Evler talan edilmiş
Evler harap
Irk canlı canlı yakılmış
Süngülerin ucuna bebeler takılmış
Taş üstünde taş,
Baş üstünde baş,
Bırakmamakmış, niyetleri
Ağır olacak elbet, bu zalimlerin diyetleri
TÜRK ’ÜN ASİL KANINI
TÜRK ’ÜN VATAN SEVDASINI
TÜRK ’ÜN GÖĞSÜNDEKİ İMANINI
Hesaba katamamışlar
Aldanmışlar, yanılmışlar
Yüze, onla
Silaha, yabayla
Topa, imanla
Elif ’in kağnısıyla
Nene hatunun baltasıyla
Sütçü imamım fetvasıyla
Zekiye çocuğun VATAN sevdasıyla
Başladı VATAN savunması
Her savaştan geldi başarı havası
Yıl 1919
Bir kurtarıcı çıktı ortaya
Halkı topladı bir araya
Adı: MUSTAFA KEMAL ’Dİ,
Başkumandandı
Savaşlar yönetti,
Zaferlere imza attı
Vatan kurtarılmaya başlandı
Çanakkale ’den, Dumrupınar ’dan
Antep ’cilt, Urfa ’dan
İzmir ’den, İstanbul ’dan
Galibiyet haberleri geldi her yerden
BİR DESTAN YAZILDI, ŞEREFLE, ŞANLA
BİR EPOPE YAZILDI, ŞEHİTLE, KANLA
BU VATAN KURTARILDI BÜYÜK CEFAYLA
Bu VATANI sevmeliyiz
Bu VATANI korumalıyız
Bu VATANI yüceltmeliyiz
GEREKTİĞİNDE BU VATAN İÇİN ÖLMELİYİZ

Yılmaz Çelik



Kurtuluş savaşı

Kağnıları taşır kadınlar,

Askerler hücumdadırlar,

Bu uzun savaşı,

Üzüntüyle bekler analar

Mustafa Kemal kaburgasını kırar,

Vatanı yasa boğar,

Engebeli Kurtuluş Savaşı'nı,

En sonunda kazanırlar

Osmanlı Devleti kaldırılır,

Dünyada uzlaştırma sağlanır,

Eğitimde,ölçülerde yenilikler uygulanır,

Mustafa Kemal duygulanır


Mustafa Kemal'in Kağnısı

Yediyordu Elif kağnısını,
Kara geceden geceden
Sankim elif elif uzuyordu, inceliyordu,
Uzaktan cephelerin acısıydı gıcırtılar,
İnliyordu dağın ardı, yasla,
Her bir heceden heceden
Mustafa Kemal ’in kağnısı derdi, kağnısına
Mermi taşırdı öteye, dağ taş aşardı
Çabuk giderdi, çok götürürdü Elifçik,
Nam salmıştı asker içinde
Bu kere yine herkesten evvel almıştı yükünü,
Doğrulmuştu yola evvelden evvelden
Öküzleriyle kardeş gibiydi Elif,
Yemezdi, içmezdi, yemeden içmeden onlar,
Kocabaş, çok ihtiyardı, çok zayıftı,
Mahzundu bütün bütün Sarıkız, yanısıra,
Gecenin ulu ağırlığına aleyhinde,
Hafiftiler, inceden inceden
İriydi Elif, kuvvetliydi kağnı başında
Elma elmaydı yanakları, üzüm üzümdü gözleri,
Kınalı ellerinden rüzgar geçerdi daim;
Toprak gülümserdi çarıklı ayaklarına
Alını, yeşilini kapmıştı, geçirmişti,
Niceden, niceden
Durdu ansızın Kocabaş, ova bayır durdu,
Nazar mı değdi göklerden, ne?
Dah etti, değil Dahha dedi gitmez,
Ta gerilerden başka kağnılar yetişti geçti gacur gucur
Nasıl dururdu Mustafa Kemal ’in kağnısı
Kahroldu Elifçik, düşünceden düşünceden
Aman Kocabaş, ayağını öpeyim Kocabaş,
Vur beni, öldür beni, koma yollarda beni
Geçer götürür belli başlı, çocuk, mermisini askerciğin,
Koma yollarda beni, kulun köpeğin olayım
Bak hele üzerimden ses seda uzaklaşır,
Düşerim gerilere, iyceden iyceden
Kocabaş yığıldı çamura,
Büyüdü gözleri, büyüdü kalp kadar,
Örtüldü gözleri örtüldü her zaman
Kalır mı Mustafa Kemal ’in kağnısı, bacım
Kocabaşın yerine koştu kendini Elifçik,
Yürüdü düşman üzerine, yüceden yüceden
Fazıl Hüsnü DAĞLARCA *