Leblebi tozu

Çoğunlukla mahalle bakkallarında (gerçi o zamanlar üç M li Migroslar, büyük marketler, gross marketler de yoktu pek) plastik, dandik ve renkli ambalajlar içersinde tüketiciye sunulurdu oysa bunun tüketicileri 510 yaş arası bütün çocuklardı

Okullarda ise pipet yardımıyla arkadaşlarımızın suratına üfleyip gülme krizlerine girerdik

Zaten yanına mutlaka ya dondurma kaşığı tarzında ufak bir kaşık ya da pipet verirlerdi

Bunu yerken boğulma tehlikemiz de söz konusu olsa, asla yemekten vazgeçmez ve en minik bir dikkatsizlikte öksürük krizine tutulabilirdik

Damağımıza yapışması ise umrumuzda değildi, çünkü nasılsa eriyip gidiyordu

kimsesiz değil de bir arkadaşımızla yeme eylemini gerçekleştirdiğimiz takdirde, ya bizden ya arkadaşımızdan aşağıdaki teklifin gelmesi şart gibi birşeydi, olmazsa olmazdı:

Pişttt hadi Yusuf desene bi

Bağlı ancak bu mevzunun içersinde bahsi geçen Yusufun leblebi tozunu yerken zikredilmesinin, bu tozun mucidi demek değildir ki de, isminde geçen S ve F harfleri yüzünden olduğunu büyüdükten sonra öğrenecektim

Hatırlayan var mı bu tadı? *