Türkiye'nin en güncel forumlardan olan forumdas.com.tr'de forumda aktif ve katkısı olabilecek kişilerden gönüllü katkıda sağlayabilecek kişiler aranmaktadır.
Ben diyalogsuz adventure oyunlarını bir oldukça seviyorum. Diyalogsuz derken hakikaten de içinde hiçbir konuşmanın geçmediği, anlatımın görsellerle, mütalaa balonlarıyla ve benzerleriyle yapıldığı oyunlardan bahsediyorum. Amanita Design zati bu hususta bir numara; Machinarium'un, Botanicula'nın, Chuchel'in hikayelerini tek bir satır metne bile gereksinim duymadan ne kadar başarılı bir halde aktardığını hepimiz biliyoruz.
Luna: The Shadow Dust da aslında bunu yapmayı hedefleyen bir oyun, bunu az da olsa başarıyor ancak başaramadığı bölgeler de maatteessüf oyunun cazipliğini baltalıyor.
Çin menşeli Lantern Studio'nun birinci oyunu Luna: The Shadow Dust. Tam dört yıllık bir geliştirme sürecinin ahir nihayet bizlerle buluşan oyunu 2016'daki Kickstarter günlerinden beri takip ve merak ediyordum. Münhasıran de Çinli oyunseverlerin destekleriyle hedefledikleri fona ulaşan Lantern Studio için birinci oyunlarıyla maksadı vurdu diyemeyeceğim tahminen, lakin yeniden de ortaya çıkardıkları işi takdir ediyorum.
Oyunumuzdan ana kahramanı Üri ismindeki bir evlat (bu ismi oyunun başarımlarından öğreniyoruz) ve bu evlat yerkürenin kıyısındaki bir kuleye tırmanıyor. Daha birinci odalarda kendisine bir pokemona benzeyen bir yardımcı (Layh) hayvancağız katılıyor ve ikisi birlikte kulenin en üstüne tırmanmaya çalışıyorlar. Girdiğimiz her odada bizi farklı bir bulmaca bekliyor, hani bir nevi 'odadan kaçış' oyunlarında olduğu üzere. Kimi odada Layh'ı klonlayıp notaları yanlışsız sırayla çaldırarak müzik yapmamız gerekiyor, kimi odada dört mevsimi munfasıl farklı dolaşıp bulmacaları çözerek ağaçları meyvelendirmemiz. Tüm odaların bulmaca yapısı farklı fakat ortak yanları etrafa dikkat ettiğiniz taktirde tümünün acayip yalın olması. Örneğin en güçlükle gelebilecek bulmacalardan biri akıllıca kapılardan geçerek tabloların ışıklarını yakma bulmacası, lakin odaya iki dakika dikkatli baktığınız taktirde aslında tahlilin kabak üzere önünüzde olduğunu görüyorsunuz. Arada mantığınızı zorlamanız gereken birkaç bulmaca da var lakin hiçbirisi uzun müddet takılabileceğiniz cinsten değil.
Yalnız tüm odaların tıpkı kalitede olduğunu söyleyemem. Birtakım bulmacalar birebir şeyler tekrar tekrar yapmanızı gerektiriyor (vagonu gönder, kitaplarla doldur, kitapları boşalt, yanlışsız kitabı seç, birebir süreçleri en az 4 sefer tekrarla gibi) ve bu da çok can sıkıcı. Bu türlü suni formda oyun mühleti artmasını beğenilen karşılayamıyorum, ben başarımları toplamak için oyunda 4 saat harcadım fakat tekrarlanan kısımlar olmasa 2-3 saatte bitebilecek bir oyun bu.
Gelgelelim şunu söylemek lazım ki, Luna size ne yapmanız gerektiğini anlatmakta pek de başarılı bir oyun değil. Hani yukarıda bahsetmiştim ya, Machinarium'da falan o mütalaa balonları o denli başarılı olurdu ki çözmeniz gereken bulmacanın ne olduğunu bilir ve o gayeye ulaşmaya çalışırdınız. Luna'da ise her şey muallak, yani bu "sessizliği" uygun kullandığını söyleyemeyeceğim. Tıpkı sorun hikaye anlatımı için de muteber. Aralarda nefis ara sahneler, nefis animasyonlar izliyoruz lakin oyunun sonuna kadar modülleri bir türlü birleştirmek mümkün olmuyor. Tamam ortada bed bir güç var, geçmişte yapılan bir hatayı telafi etmeye çalışıyoruz, bunun için devri manipüle ettiğimiz mekanlar de oluyor. Fakat hikayeyi anlayarak ilerleyemediğimiz için oyunun sonu da istenen etkiyi tam olarak yaratamıyor, duygusal bir şeyler olduğunu fark ediyor fakat tam da meal veremiyorsunuz. Bence oyunun en büyük falsosu bu olmuş.
Oyunun el çizimi grafik ve animasyonları sahiden de olağanüstü, kişisi bir çizgifilmin içerisindeymiş üzere hissettiriyor. Hele birtakım ekranlardaki renk cümbüşüne (vitraylı odada bunu çok net göreceksiniz) cidden bayıldım. Birçok ekran bir masal kitabından fırlamış üzere, hele tekrar munfasıl bir hikaye anlatan halı motifleri, duvar fotoğrafları falan hayran hayran seyredilecek kalitede. Çizimlerdeki detaylar cidden çok düzgün. Oyunun Wang Qian imzalı soundtrack albümü ve müzikleri de atmosfere son aşama münasebetli, sakin, dinlendirici, her odaya farklı ruh katıyor. Gelgelelim hikayedeki kopukluk, odaları kendi içlerinde farklı değerlendirmenize, grafiklere ve müziklere hayran olup gerisini pek de umursamamanıza neden oluyor.
