mehmet akif Asımın nesli şiiri

mehmet akif Asımın nesli şiiri

Mehmet Akif Asım'ın Nesli

Şu boğaz harbi nedir? Var mı ki dunyada eşi?
En kesif orduların yukleniyor dordu beşi,
Tepeden yol bularak gecmek icin Marmara ’ya
Kac donanmayla sarılmış ufacık bir karaya
Ne haysızca tehaşşud ki ufuklar kapalı!
Nerde gosterdiği vahşetle “bu bir Avrupa ’lı
Dedirir yırtıcı, his yoksulu, sırtlan kumesi,
Varsa gelmiş, acılıp mahbesi, yahut kafesi!
Eski Dunya, Yeni Dunya, butun akvamı beşer,
Kaynıyor kum gibi, mahşer mi, hakikat mahşer
Yedi iklimi cihanın duruyor karşında
Ostralya ’yla beraber bakıyorsun Kanada!
Cehreler başka, lisanlar, deriler, rengarenk;
Sade bir hadise var ortada: Vahşetler denk
Kimi Hindu, kimi yamyam, kime bilmem ne bela…
Hani, ta ’una zuldur bu rezil istila!
Ah o yirminci asır yok mu, o mahluki asil,
Ne kadar gozdesi mevcut ise hakkıyle, sefil,
Kustu Mehmetciğin aylarca durup karşısına;
Doktu karnındaki esrarı hayasızcasına
Maske yırtılmasa hala bize afetti o yuz…
Medeniyet denilen kahbe, hakikat, yuzsz
Sonra mel ’undaki tahribe muvekkel esbab,
Oyle mudhiş ki: Eder her biri bir mulku harab
Oteden saikalar parcalıyor afakı;
Beriden zelzeleler kaldırıyor a ’makı;
Bomba şimşekleri beyninden inip her siperin;
Sonuyor goğsunun ustunde o aslan neferin
Yerin altında cehennem gibi binlerce lağam,
Atılan her lağamın yaktığı: Yuzlerce adam
Olum indirmede gokler, olu puskurmede yer;
O ne mudhiş tipidir: Savrulur enkaazı beşer…
Kafa, goz, govde, bacak, kol, cene, parmak, el, ayak,
Boşanır sırtlara, vadilere, sağnak sağnak
Sacıyor zırha burunmuş de o namerd eller,
Yıldırım yaylımı tufanlar, alevden seller
Veriyor yangını, durmuş da acık sinelere,
Suru halinde gezerken sayısız teyyare
Top tufekten daha sık, gulle yağan mermiler…
Kahraman orduyu seyret ki bu tehdide guler!
Ne celik tabyalar ister, ne siner hasmından;
Alınır kal ’a mı goğsundeki kat kat iman?
Hangi kuvvet onu, haşa edecek kahrına ram?
Cunku te ’sisi İlahi o metin istihkam
Sarılır, indirilir mevkii mustahkemler,
Beşerin azmini tevkif edemez suni beşer;
Bu goğuslerse, Huda ’nın ebedi serhaddi;
“O benim sun ’i bedi ’im, onu ciğnetme dedi
Asım ’in nesli… diyordum ya…nesilmiş gercek:
İşte ciğnetmedi namusunu, cignetmiyecek
Şuheda govdesi, bir baksana dağlar, taşlar…
O, ruku olmasa, dunyada eğilmez başlar