Göğüs Kanseri bayanlarda en sık görülen kanser tipidir. Kabaca sekiz hatundan biri ömrü esnasında göğüs kanseri ile karşılaşır.
Göğüs kanserinin en sık rastlanan bulgusu, göğüste büyüme eğiliminde olan ve çoğunlukla hudutları sistemsiz bir sertlik ya da kitledir. Bu bulgu birden fazla defa gözle görülebilen belirtiler oluşturmadığı için ama el ile yapılacak bir muayene ya da göğse yönelik radyolojik tetkikler ile ortaya koyulabilir.
Rastgele bir risk faktörü taşımayan hatunların 20 yaşından sonra yılda bir kere umumî cerrahi eksper doktoru tarafından göğüs muayenesi ve gerek duyulduğunda göğüs ultrasonografisi yaptırması önerilir. Genç yaşlarda da ortaya çıkabilen bu hastalık, daha çok 40’lı yaşlardan sonra görülmektedir. Bu nedenle 40 yaşından sonra yılda bir defa sistemli göğüs denetimi ve tekrar risk faktörü yok ise iki yılda bir defa göğüs sineması (mammografi) ve göğüs ultrasonografisi yaptırılması marazın erken teşhisi açısından büyük ehemmiyet taşır. Yirmi yaşından sonra her bayan tüm ömrü boyunca ayda bir sefer kendi kendine göğüs muayenesi yapmalıdır. Bu mevzudaki eğitimi ve zamanlamayı denetimleri yapan umum cerrahi eksperi verecektir.
Ailede göğüs kanseri görülmesi ya da kimi hormonal tedavilerin uygulanması, hiç veladet yapmamış olma üzere risk faktörleri taşıyan hatunların göğüs denetimleri daha büyük ehemmiyet taşımaktadır. Bu durumda 40 yaş sonrası altı ayda bir kere göğüs muayenesi ve yılda bir kere göğüs sineması ve göğüs ultrasonografisi önerilebilir. Bu denetimlere uyulduğu takdirde, göğüs kanseri gelişse dahi şimdi kitle oluşturmadan teşhis edileceğinden kolaylıkla tedavi edilebilir ve ömür vadesi ya da kalitesini bozmaz.
Göğüs kanseri erken evrelerde teşhis edilebildiğinde, marazdan tam olarak kurtulabilme bahtının yanında göğsün kaybı da kelam konusu olmayabilir.
Göğüs kanseri için son yıllarda geliştirilen asrî cerrahi ve onkolojik tedavi biçimlerinin birçok, erken evre hastalık için başarılı olabilmektedir. Fakat unutulmaması gereken kıymetli bir nokta; hangi evrede olursa olsun göğüs kanseri için yapılan cerrahi tedavinin öncelikle onkolojik prensiplere dayandırılması gereğidir.
Göğüs kanserinin en sık rastlanan bulgusu, göğüste büyüme eğiliminde olan ve çoğunlukla hudutları sistemsiz bir sertlik ya da kitledir. Bu bulgu birden fazla defa gözle görülebilen belirtiler oluşturmadığı için ama el ile yapılacak bir muayene ya da göğse yönelik radyolojik tetkikler ile ortaya koyulabilir.
Rastgele bir risk faktörü taşımayan hatunların 20 yaşından sonra yılda bir kere umumî cerrahi eksper doktoru tarafından göğüs muayenesi ve gerek duyulduğunda göğüs ultrasonografisi yaptırması önerilir. Genç yaşlarda da ortaya çıkabilen bu hastalık, daha çok 40’lı yaşlardan sonra görülmektedir. Bu nedenle 40 yaşından sonra yılda bir defa sistemli göğüs denetimi ve tekrar risk faktörü yok ise iki yılda bir defa göğüs sineması (mammografi) ve göğüs ultrasonografisi yaptırılması marazın erken teşhisi açısından büyük ehemmiyet taşır. Yirmi yaşından sonra her bayan tüm ömrü boyunca ayda bir sefer kendi kendine göğüs muayenesi yapmalıdır. Bu mevzudaki eğitimi ve zamanlamayı denetimleri yapan umum cerrahi eksperi verecektir.
Ailede göğüs kanseri görülmesi ya da kimi hormonal tedavilerin uygulanması, hiç veladet yapmamış olma üzere risk faktörleri taşıyan hatunların göğüs denetimleri daha büyük ehemmiyet taşımaktadır. Bu durumda 40 yaş sonrası altı ayda bir kere göğüs muayenesi ve yılda bir kere göğüs sineması ve göğüs ultrasonografisi önerilebilir. Bu denetimlere uyulduğu takdirde, göğüs kanseri gelişse dahi şimdi kitle oluşturmadan teşhis edileceğinden kolaylıkla tedavi edilebilir ve ömür vadesi ya da kalitesini bozmaz.
Göğüs kanseri erken evrelerde teşhis edilebildiğinde, marazdan tam olarak kurtulabilme bahtının yanında göğsün kaybı da kelam konusu olmayabilir.
Göğüs kanseri için son yıllarda geliştirilen asrî cerrahi ve onkolojik tedavi biçimlerinin birçok, erken evre hastalık için başarılı olabilmektedir. Fakat unutulmaması gereken kıymetli bir nokta; hangi evrede olursa olsun göğüs kanseri için yapılan cerrahi tedavinin öncelikle onkolojik prensiplere dayandırılması gereğidir.