Türkiye'nin en güncel forumlardan olan forumdas.com.tr'de forumda aktif ve katkısı olabilecek kişilerden gönüllü katkıda sağlayabilecek kişiler aranmaktadır.
iltasyazilim
FD Üye
Kâinatta her şey O’nun sevgisinin esiri olduğu için köpeğin sızlanması bile Hakk’ın cezbesi, yâni O’nun çekişi iledir Çünkü herhangi bir şeye rağbet edenin, ona yönelenin karşısında, bir yol vurucu, bir engel vardır Yâni, köpeğin vazifesi evi korumak, sürüyü beklemektir Köpeğe bu vazifeleri engel olmasaydı, köpekler de Hakk’ın cezbesi ile dağlara düşerler, birer Mecnûnı İlâhî olurlardı
“Ashabı Kehf’in köpeği gibi ki, o cezbe sâyesinde leş yemekten kurtuldu da, pâdişahlar pâdişahının sofrası başına oturdu
“O köpek, Ashabı Kehf’in dostluğunu seçtiği, onlarla beraber bulunmanın zevkine vardığı için, mağaranın kapısı önünde kıyâmete kadar çanaksız çömleksiz, rahmet suyunu içip merhamet yemeğini yer durur
“Köpek postuna bürünmüş, yâni görünüşte hor ve hakir, adı sanı olmayan nice kişiler vardır ki, perde arkasında, Ashabı Kehf’in köpeğine verilen sevgi kadehinden içer dururlar
“Oğlum, o kadehi elde etmek için can ver! Nefisle savaşa girişmeden, başına gelen belalara sabretmeden, hiç üstünlük elde edilebilir mi?
“Bu sevgi kadehinden içmek için; sabretmek, sıkıntılar çekmek, pek dayanılmaz bir mihnet ve meşakkat de sayılmaz Sen de sabret ve sıkıntılara katlan ki, sabır; ferah ve neşenin anahtarıdır
“Dünya pususundan, yâni bedene ait arzu ve isteklere sabretmeden, acılara katlanmadan ve ihtiyatla hareket etmeden hiç kimse kurtulamadı Çünkü sabır, ihtiyatın eli ayağı gibidir (c3, 207213)
Peygamber Efendimiz, “Kişi, sevdiği ile beraberdir (Buhârî, Edeb, 96; Müslim, Birr, 165) buyurmuşlardır Muhabbet ve onun netîcesi olan beraberlik, beraber olunanla hemhâl olmayı icab ettirir Çünkü “hâl sârîdir ve onun akım vâsıtası “muhabbettir
Eskiler, “Kalpten kalbe yol vardır demişlerdir Bu yol, kalpten kalbe hâl akışını sağlayan muhabbet kanalıyladır Bu bakımdan kötülere muhabbet edenler, onların hâlleriyle hâllendikleri gibi Allâh’ın sevgili kullarına muhabbet edenler de o sevgili kulların hâlleriyle hâllenirler
Bunu anlamak için, Ashâbı Kehf kıssasına dikkatle bakmak gereklidir Onların köpekleri Kıtmîr, sırf o sâlih kullarla beraberlik sâyesinde yücelmiş ve hayvanlar arasında cennete girecek bir varlık hâline gelmiştir Allâh’ın sâlih kullarıyla beraber olmak, bir köpeği bile cennetlik kılabildiğine nazaran, insanların böyle bir beraberlikten ne azametli bir fâide elde edebileceklerini düşünmek gerektir
Sâdî Şirazî kuddîse sirruh, Kehf sûresindeki Ashabı Kehf kıssasını misal göstererek:
“–Bir kelp, sâlihlere bekçilik ettiği için sâdıklaştı ve Kur’ânî bir ifâde kazandı Hazreti Nuh aleyhisselâm ve Hazreti Lût aleyhisselâm’ın hanımları ise fâsıklarla beraber oldukları için küfre düşüp cehennem yolcusu oldular demektedir
Gerçekten muhabbeti lâyıkına, husûmeti de müstahakkına yöneltebilmek, sahibini âbâd ederken, aksine muhabbeti lâyık olmayana, husûmeti de müstahak bulunmayana yöneltmek, bunu yapanı bu yönelişlerdeki şiddet nisbetinde bedbaht kılar
Bu hakîkat göz önünde tutulduğunda, mânevî terakkî için Allâh’ın sâlih kullarıyla berâber olup onların tesir dâiresi içinde yaşamanın lüzûm ve ehemmiyeti net bir şekilde ortaya çıkar Ancak bu takdîrde de istifâde, muhâtaba duyulan muhabbet nisbetinde gerçekleşir Yoksa, kuru kuruya bir berâberlik az çok bir fâide sağlasa da istenen netîceyi hâsıl etmez
Ashâbı Kirâmın, mâzileri itibâriyle çorak topraklara benzeyen gönül âlemleri, Allâh Rasûlü sallâllâhu aleyhi ve sellem’in sohbet meclisindeki mânevî iklimin rahmet ve bereket sağanaklarıyla yoğruldu Bu sâyede, vaktiyle üstü kapalı olan eşsiz fazîlet ve mânâ tohumları neşv ü nemâ buldu Sadırdan sadıra in’ikâs eden muhabbet ve rûhâniyet alışverişiyle yıldız şahsiyetler inkişâf etti Câhiliyye devrinin merhametsiz, vicdansız, kız çocuklarını diri diri gömecek kadar katı kalpli, hak ve hukûk tanımaz insanı eridi, kayboldu Aynı silüet içinde, fakat bu defâ, gözü gönlü yaş dolu, diğergâm, ince, rakîk, hassas bir insan hüviyeti teşekkül etti
Dünya hayatı, bütün varlıkları oyalayıp meşgul etme husûsunda bir nevî afyon gibidir Yani Allâh’tan alıkoyucudur Esâsen:
“–Dünya nedir? suâline büyükler:
“–Allâh’tan alıkoyan herşey! cevabını vermişlerdir Dünyâ hayatı ise her varlık için bir me’muriyettir Bu me’mûriyetin nihâî gâyesi âhireti kazanmaktır Peygamber Efendimiz’den bu nükteye işaret eden “Dünyâ, âhiretin tarlasıdır (Aclûnî, Keşfu’lHafâ, I, 412) beyânı rivâyet olunmuştur Yani insanoğlu, bu dünyada ne ekerse âhirette onu biçer
Dünyânın oyalayıp gaflete sevketmek husûsundaki şu vasfını, dinin hassas terâzisinde dengelemek lâzımdır Gafletin zıddı teyakkuzdur Onu mutlak bir sûrette gerçekleştirme hâlinde dünya hayatını idâme ettirmek mümkün olmaz O takdirde denge bozulmuş ve beşerî davranışlar, akıl ve mantık çerçevesinin dışına taşmış demektir
Hazreti Mevlânâ’nın yukarıdaki beyitlerinde ifâde ettiği üzere gaflet; idrâk ve ihâtası kısır, mükellefiyeti basit olan bir köpekte bile mutlak mânâsıyla zâil olsa o aşkı ilâhîyle dağlara düşer, me’mûr bulunduğu bekçilik vazifesini yapamaz O böyle olursa insanın mutlak teyakkuzu hâlinde nasıl bir duruma geleceğini hesab etmek lâzımdır
Azîz Mahmud Hüdâyî Hazretleri bir şiirinde insanı gafletten teyakkuza şöyle davet eder:
Uyanıgör gafletten
Geç bu fânî lezzetten
İç kevseri vahdetten
Tevhîde gel, tevhîde
O hâlde gafletten kurtuluş için kalbi tasfiye, nefsi tezkiye edip gönlü mâsivâdan boşaltmak ve kâinattaki kudret, hikmet ve zarâfet tezâhürlerini değişik manzaralar hâlinde gönülde seyredebilmek, zarûrîdir Mârifet ehli der ki:
“Ey mârifet yolcusu! Bu yolda; sabırsızlığı sabırla; unutkanlığı zikirle; nankörlüğü şükürle; isyânı tâatla; cimriliği cömertlikle; şüpheyi yakîn ile; riyâyı ihlâs ile; hatadaki ısrârı tevbeyle; yalanı doğrulukla; gafleti tefekkürle değiştirmedikçe mesâfe alamazsın!
Osman Nuri Topbaş, Abı Hayat Katreleri
“Ashabı Kehf’in köpeği gibi ki, o cezbe sâyesinde leş yemekten kurtuldu da, pâdişahlar pâdişahının sofrası başına oturdu
“O köpek, Ashabı Kehf’in dostluğunu seçtiği, onlarla beraber bulunmanın zevkine vardığı için, mağaranın kapısı önünde kıyâmete kadar çanaksız çömleksiz, rahmet suyunu içip merhamet yemeğini yer durur
“Köpek postuna bürünmüş, yâni görünüşte hor ve hakir, adı sanı olmayan nice kişiler vardır ki, perde arkasında, Ashabı Kehf’in köpeğine verilen sevgi kadehinden içer dururlar
“Oğlum, o kadehi elde etmek için can ver! Nefisle savaşa girişmeden, başına gelen belalara sabretmeden, hiç üstünlük elde edilebilir mi?
“Bu sevgi kadehinden içmek için; sabretmek, sıkıntılar çekmek, pek dayanılmaz bir mihnet ve meşakkat de sayılmaz Sen de sabret ve sıkıntılara katlan ki, sabır; ferah ve neşenin anahtarıdır
“Dünya pususundan, yâni bedene ait arzu ve isteklere sabretmeden, acılara katlanmadan ve ihtiyatla hareket etmeden hiç kimse kurtulamadı Çünkü sabır, ihtiyatın eli ayağı gibidir (c3, 207213)
Peygamber Efendimiz, “Kişi, sevdiği ile beraberdir (Buhârî, Edeb, 96; Müslim, Birr, 165) buyurmuşlardır Muhabbet ve onun netîcesi olan beraberlik, beraber olunanla hemhâl olmayı icab ettirir Çünkü “hâl sârîdir ve onun akım vâsıtası “muhabbettir
Eskiler, “Kalpten kalbe yol vardır demişlerdir Bu yol, kalpten kalbe hâl akışını sağlayan muhabbet kanalıyladır Bu bakımdan kötülere muhabbet edenler, onların hâlleriyle hâllendikleri gibi Allâh’ın sevgili kullarına muhabbet edenler de o sevgili kulların hâlleriyle hâllenirler
Bunu anlamak için, Ashâbı Kehf kıssasına dikkatle bakmak gereklidir Onların köpekleri Kıtmîr, sırf o sâlih kullarla beraberlik sâyesinde yücelmiş ve hayvanlar arasında cennete girecek bir varlık hâline gelmiştir Allâh’ın sâlih kullarıyla beraber olmak, bir köpeği bile cennetlik kılabildiğine nazaran, insanların böyle bir beraberlikten ne azametli bir fâide elde edebileceklerini düşünmek gerektir
Sâdî Şirazî kuddîse sirruh, Kehf sûresindeki Ashabı Kehf kıssasını misal göstererek:
“–Bir kelp, sâlihlere bekçilik ettiği için sâdıklaştı ve Kur’ânî bir ifâde kazandı Hazreti Nuh aleyhisselâm ve Hazreti Lût aleyhisselâm’ın hanımları ise fâsıklarla beraber oldukları için küfre düşüp cehennem yolcusu oldular demektedir
Gerçekten muhabbeti lâyıkına, husûmeti de müstahakkına yöneltebilmek, sahibini âbâd ederken, aksine muhabbeti lâyık olmayana, husûmeti de müstahak bulunmayana yöneltmek, bunu yapanı bu yönelişlerdeki şiddet nisbetinde bedbaht kılar
Bu hakîkat göz önünde tutulduğunda, mânevî terakkî için Allâh’ın sâlih kullarıyla berâber olup onların tesir dâiresi içinde yaşamanın lüzûm ve ehemmiyeti net bir şekilde ortaya çıkar Ancak bu takdîrde de istifâde, muhâtaba duyulan muhabbet nisbetinde gerçekleşir Yoksa, kuru kuruya bir berâberlik az çok bir fâide sağlasa da istenen netîceyi hâsıl etmez
Ashâbı Kirâmın, mâzileri itibâriyle çorak topraklara benzeyen gönül âlemleri, Allâh Rasûlü sallâllâhu aleyhi ve sellem’in sohbet meclisindeki mânevî iklimin rahmet ve bereket sağanaklarıyla yoğruldu Bu sâyede, vaktiyle üstü kapalı olan eşsiz fazîlet ve mânâ tohumları neşv ü nemâ buldu Sadırdan sadıra in’ikâs eden muhabbet ve rûhâniyet alışverişiyle yıldız şahsiyetler inkişâf etti Câhiliyye devrinin merhametsiz, vicdansız, kız çocuklarını diri diri gömecek kadar katı kalpli, hak ve hukûk tanımaz insanı eridi, kayboldu Aynı silüet içinde, fakat bu defâ, gözü gönlü yaş dolu, diğergâm, ince, rakîk, hassas bir insan hüviyeti teşekkül etti
Dünya hayatı, bütün varlıkları oyalayıp meşgul etme husûsunda bir nevî afyon gibidir Yani Allâh’tan alıkoyucudur Esâsen:
“–Dünya nedir? suâline büyükler:
“–Allâh’tan alıkoyan herşey! cevabını vermişlerdir Dünyâ hayatı ise her varlık için bir me’muriyettir Bu me’mûriyetin nihâî gâyesi âhireti kazanmaktır Peygamber Efendimiz’den bu nükteye işaret eden “Dünyâ, âhiretin tarlasıdır (Aclûnî, Keşfu’lHafâ, I, 412) beyânı rivâyet olunmuştur Yani insanoğlu, bu dünyada ne ekerse âhirette onu biçer
Dünyânın oyalayıp gaflete sevketmek husûsundaki şu vasfını, dinin hassas terâzisinde dengelemek lâzımdır Gafletin zıddı teyakkuzdur Onu mutlak bir sûrette gerçekleştirme hâlinde dünya hayatını idâme ettirmek mümkün olmaz O takdirde denge bozulmuş ve beşerî davranışlar, akıl ve mantık çerçevesinin dışına taşmış demektir
Hazreti Mevlânâ’nın yukarıdaki beyitlerinde ifâde ettiği üzere gaflet; idrâk ve ihâtası kısır, mükellefiyeti basit olan bir köpekte bile mutlak mânâsıyla zâil olsa o aşkı ilâhîyle dağlara düşer, me’mûr bulunduğu bekçilik vazifesini yapamaz O böyle olursa insanın mutlak teyakkuzu hâlinde nasıl bir duruma geleceğini hesab etmek lâzımdır
Azîz Mahmud Hüdâyî Hazretleri bir şiirinde insanı gafletten teyakkuza şöyle davet eder:
Uyanıgör gafletten
Geç bu fânî lezzetten
İç kevseri vahdetten
Tevhîde gel, tevhîde
O hâlde gafletten kurtuluş için kalbi tasfiye, nefsi tezkiye edip gönlü mâsivâdan boşaltmak ve kâinattaki kudret, hikmet ve zarâfet tezâhürlerini değişik manzaralar hâlinde gönülde seyredebilmek, zarûrîdir Mârifet ehli der ki:
“Ey mârifet yolcusu! Bu yolda; sabırsızlığı sabırla; unutkanlığı zikirle; nankörlüğü şükürle; isyânı tâatla; cimriliği cömertlikle; şüpheyi yakîn ile; riyâyı ihlâs ile; hatadaki ısrârı tevbeyle; yalanı doğrulukla; gafleti tefekkürle değiştirmedikçe mesâfe alamazsın!
Osman Nuri Topbaş, Abı Hayat Katreleri
