Milyarlık arazi nasıl ucuza gitti! Uzel’de 2 bin 200 işçiye kurulan tuzak

İbrahim Kahveci'nin köşe yazısından alıntı

Uzel’de 2 bin 200 personele kurulan tuzak

On yılı aşan bir problem.

Herkes miras hengamesi sanıyor fakat alakası yok. Ailenin geri kalan üyeleri, personeller üzere insanların hakkının yenmesini önlemeye çalışıyor.

Kimler mağdur?

En başta o fabrikada evvelce çalışan 2 bin 200 personel. Bugün alacakları 170 milyon lira civarında ancak alamıyorlar. Hatta Türk-Metal Personel Sendikası onları tuzağa düşürdü ve ihbar tazminatlarını kaybettiler. 

“Vera Varlık Yönetimi” diye bir şirket çıkıyor ve her ne hikmetse Uzel’in bankalara olan ipotekli borçlarını bankalardan satın alıyor. Yani Demirkapı’daki 93 bin metrekarelik büyük yere göz dikmiş.

Hatta etraftaki yerleri da topladığı fısıldanıyor. 

Kimse ne olduğunu tam bilmiyor fakat iş büyük. O kadar büyük iş ki, on yıl önce yönetim şurasında George Soros’un o zamanki Türkiye kolu TESEV Lideri Can Paker de vardı. 



İkinci mağdur kesim Uzel hissedarları. Halka açık şirketti ve artık paylar sıfır kıymetinde.

Ya aile? Personellerin hakkı dışında aslında onlardan kendileri ismine ses bile çıkmıyor. Bilebildiğim kadarıyla evvel çalışanların hakkı ödensin derdindeler. Ülkenin esaslı ve eski sanayicilerinin babacan halini sinemalardan seyrederdik ya. Artık gerçek sineması seyrediyoruz.

Sinema nerde çekiliyor?

Ankara’da.

Zira bu iş imar ve arsa kıymetine bağlı. İmar ne olacak? Yere daha evvel (Kasım 2015) ihalede 350 milyon liraya yakın fiyat veren KİPTAŞ vardı. Her ne hikmetse alacaklı VERA ihaleyi iptal etti. Ve geriye yalnızca VERA kaldı.

Son ihalede fiyat tekrar 220 milyon lira. Teklifi veren de tekrar VERA...

Kenar mahallelerde bile bu büyüklükte yerler 400-500 milyon liraya satılıyor. Alışılmış ki diğerleri bu halde sıkıntı girer. Zira imarı değişmemiş arsayı siz alırsanız, o imar öylece değişmeden durabilir.

Daima diyorum ya... Ülkede paralel bir vergi sistemi var. Bu vergiler imar rantı fakat parası Hazine’ye gitmiyor...

Türkiye’nin en kıymetli fabrikalarından olan Uzel Traktör Fabrikası süper bir finansal oyunla kapandı. Uzun yıllar adım adım bu kapanış hikayesini yazdım. Hatta ne yazdımsa hepsi bir bir gerçekleşti diyebilirim.

Oyunun değerli bir medya ayağı da var. Onu da artık siz bakın, bulun. Google size yardımcı olur.  



Büyük evlat işi bitirdi. Başta kendi ailesi olmak üzere 2 bin 200 emekçiyi de perişan etti.  Dağılan aileler, yatağa düşenler, vefat edenler...

Rant büyük olunca oyun da büyük oluyor.

Lakin sinemanın bir orta irtibatı şu sıralar İstanbul’da koptu. O nedenle sinemanın kalanı Ankara’da dedim. İstanbul’da halkın son seçim tercihi aslında 2 bin 200 emekçiye de nefes aldırdı.

Artık o nefesten bahsedelim.

93 bin metrekare arsa.

İstanbul’un göbeğinde.

Nereden bakarsanız bakın kıymeti 750-800 milyon liradan aşağı olamaz. Ancak imarla ilgili en küçük düzeltme ile 1.5-2 milyar liraya bile gidebilir.

İcradan VERA’ya ne kadara satıldı? 220 milyon lira civarında bir fiyata. 

Tahsil edilecek paranın aslında 170 milyon lirası tekrar VERA’ya gidecek. Zira bankalardan o borçları erkenden uyandı ve satın aldı. (Allah herkese bu erken uyanmayı nasip etsin).

Personele ne kalıyor? 30-35 milyon lira.

2 bin 200 emekçi, 170 milyon liralık alacağının fakat yüzde 20’sini alabiliyor.

Aileye ve halka açık hissedarlara ise yalnızca borç kalıyor. Kısaca herkes mağdur...

Bir tek VERA ve ardı... 



O güçler kim? Nasıl oluyor da koca bir dev batıyor? Nasıl oluyor da bir arsa uğruna binlerce personel perişan ediliyor.

Bütün sıkıntı rant.

Net ve açık söyleyeyim: Bu oyun bozulmalı. Emekçiler için en azından bozulmalı.

Ankara’da dönen sinema son bulmalı.

Oyunun birinci baştan bu yana sahneleri tekrar çekilebilir. O makineler niçin çalınıyor ve niçin manşetlere taşınıyor?

Aslında çok şey biliniyor lakin sinema şimdilik sessiz.

Umarım seçim sonrası sinemaya bir ses ayarı gelir ve binlerce çalışanın mağduriyeti giderilir. Seyretmeye devam edelim...

Kaynak: Karar