Mİzah Ve ŞakalaŞma

MİZAH VE ŞAKALAŞMA

5359 Hz Ebu Hureyre radıyallahu anh anlatıyor: (Ashabtan bir kısmı): Ey Allah'ın Resûlü! Sen bize şaka yapıyorsun!demişlerdi

Şurası muhakkak ki (şaka da bile olsa) ben sadece hakkı söylerim!buyurdular

Tirmizî, Birr 57, (1991)

5360 Hz Enes radıyallahu anh anlatıyor: Bir adam Aleyhissalâtu vesselâm'a gelerek: Ey Allah'ın Resûlü! Beni bir deveye bindir!dedi Aleyhissalâtu vesselâm da: Ben seni devenin yavrusuna bindireceğim!dedi Adam:

Ey Allah'ın Resülü, ben deve yavrusunu ne yapayım (ona binilmez ki!)deyince Aleyhissalâtu vesselâm:

Acaba deveyi deveden başka bir mahluk mu doğurur?buyurdular

Tirmizî, Birr 57, (1992); Ebu Dâvud, Edeb 92, (4998)

5361 Yine Enes radıyallahu anh, Resülullah aleyhissalâtu vesselâm'ın, kendisine: Ey Zü'lüzüneyn (iki kulaklı)!diye hitab ettiğini, bu sözüyle şaka yapmayı kasdettiğini rivayet etmiştir

Tirmizî, Birr 57, (1993); Ebu Dâvud, Edeb 92, (2005)

5362 Useyd İbnu Hudayr radıyallahu anh anlatıyor: Ensardan mizahçı bir zat vardı (Bir gün yine) konuşup yanındakileri güldürürken Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm elindeki çubuğu (şaka yollu) adamın böğrüne dürttü Bunun üzerine adam:

Ey Allah'ın Resülü (canımı yaktınız) Müsaade edin kısas yapayım!dedi Aleyhissalâtu vesselâm da: Haydi yap!buyurdu Adam:

Ama üzerinizde gömlek var, benim üzerimde yoktu (kısas tam olması için çıkarımalısınız)!

Adamın talebi üzerine, Aleyhissalâtu vesselâm gömleğini kaldı(rıp böğrünü aç)tı Adam, Resülullah'ı kucaklayıp böğrünü öpmeye başladı ve:

Ben bunu arzu etmiştim ey Allah'ın Resülü!dedi

Ebu Dâvud, Edeb 160, (5224)

5363 Abdullah İbnu'sSâib İbni Yezîd İbni'sSâib babası tarîkiyle ceddi (Yezid İbnu'sSâib) radıyallahu anh'tan anlatıyor: Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm buyurdular ki:

Sizden kimse, ne şaka ne de ciddî olarak kardeşinin değneğini almasın Kim kardeşinin değneğini almışsa hemen ona geri versin

Ebu Dâvud, Edeb 93, (5003); Tirmizî, Fiten 3, (2161)

5364 İbnu Ebî Leylâ anlatıyor: Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm'ın ashabı radıyallahu anhüm ecmaînin bize anlattıklarına göre, onlar bir sefer yürüyüşünde idiler (Bir konaklama sırasında) içlerinden biri uyurken, arkadaşı gidip ipini alır Uyanınca ipini bulamayan zat (kaybettim diye) korkar (Duruma muttali olan) Aleyhissalâtu vesselâm: Bir müslümana, bir başka müslümanı korkutmak helâl olmaz!buyurdular

Ebu Dâvud, Edeb 93, (5004)

SAKA

7070 Ümmü Seleme radıyallahu anha anlatıyor: Hz Ebu Bekr radıyallahu anh ticari maksatla, Aleyhissalatu vesselâm'ın vefatından bir yıl önce Busra ya kadar gitmişti Beraberinde Nu'aymân ve Suvaybıt İbnu Hermele de varlardı Bunlar Bedir gazilerindendi Nu'aymân erzakları gözetiyordu Suvaybıt mizahı seven şakacı birisiydi Nuayman'a (bir ara): Bana yiyecek bir şeyler ver!dedi O ise: Bekle de Ebu Bekir gelsin!dedi Suvaybıt (biraz öfkelenerek) Vallahi seni kızdırmasını bilirim!dedi Râvi der ki: (Bir müddet sonra) bunlar bir kavme uğradılar Suvaybıt onlara:

Benim bir kölem var, satın alırsanız (ucuza vereceğim)der Onlar da Alırız!derler Suvaybıt: Ancak şimdiden söyleyeyim, kölem çenebazdır, o size: Ben hür kimseyim (köle değilim)diyecektir Eğer o böyle dedi diye almaktan vazgeçecekseniz (alıcı olup da) kölemle arama fesad sokmayın!dedi Onlar: Hayır! biz onu senden satın alacağız!dediler ve (pazarlık edip) on deve mukabili Nuayman'ı satın aldılar Sonra yanına gelip, boynuna sarık veya ip bağladılar Nu'ayman: Bu adam sizinle alay ediyor, ben hürüm, köle değilimdedi Adamlar: Senin böyle söyleyeceğini bize haber vermişti (yalanlarınla bizi kandıramazsın)dediler ve Nuayman'ı alıp götürdüler

Derken Hz Ebu Bekr geldi Durumu kendisine haber verdiler Ravi der ki: Hz Ebu Bekr o kavmin peşine düştü, develerini geri verdi ve Nu'âyman'ı kurtardı Resülullah aleyhissalâtu vesselâm'ın yanına döndükleri zaman hâdiseyi haber verdiler Bu hadiseye Aleyhissalatu vesselâm ve ashabı bir yıl güldüler