Muazzez Ersoy Bir Fincan Kahve Olsam Dün akşam yolda gördüm, seni yıllardan daha sonra Bir tanıdık olmayan gibiydin, dönüp bakmadın bana Bunu senden ummazdım, çok kırıldım ben sana Bir fincan kahve olsam kırk yıl hatırım vardı Ömrümü sana verdim, dönüp baksan ne vardı? Şayet görmem yeniden, seni ömrüm baştan başa Üzülüp ağlar mıydın, öldüğümü duyunca? Eline ne geçerdi, beni kabre koyunca? Bir fincan kahve olsam kırk yıl hatırım vardı Ömrümü sana verdim, dönüp baksan ne vardı?