Mumların Oykusu

Dort tane mum usul usul yanıyordu
Ortalık o kadar sessizdi ki, mumların konuşmalarını duyabiliyordunuz
Birinci mum dedi ki:
'ben barış ’ım!
Ama kimse benim yanmama yardımcı olmuyorsanırım yakında soneceğim'
alevi hızla azaldı ve sonunda tamamen sondu
İkinci mum:
'ben vefa ’yım
Ne yazık ki artık vazgecilmez değilim Onun icin, bundan sonra yanıp durmamın bir anlamı kalmadı'
sozlerini tamamladığında esen hafif bir ruzgar onu tamamen sondurdu
Sırası geldiğinde ucuncu mum, huzunlu bir sesle dedi ki:

'ben sevgi ’yim!
Yanacak gucum kalmadı İnsanlar beni unuttu, değerimi anlamıyorlar En yakınlarını sevmeyi bile unuttular'
vefa'da daha fazla beklemeden sonup gitti
Ansızın
Odaya bir cocuk girdi ve uc mumunda yanmadığını gordu
'Neden yanmıyorsunuz? Sizin sonsuza kadar yanmanız gerekmiyor muydu?' dedi
Ve ardından ağlamaya başladı
O zaman dorduncu mum konuşmaya başladı:
'
korkma, ben yandığım surece oteki mumları da yeniden yakabiliriz, ben umut 'um!'
cocuk parlayan gozleriyle umut mumunu aldı ve oteki mumları birer birer yaktı

Umut ışığı yaşamımızdan hic eksik olmamalı
ki hepimiz onunla birlikte vefa 'yi, barış ’ı ve sevgi ’yi yaşatabilelim


Kendinizi bir gun icin de olsa mutlu, huzurlu kılın Kırılmayın kimseye, kimseyi kırmayın Hacı bektaş veli ’nin sozunu unutmadan yaşayın sizi incitseler de incitmeyin Kusmeyin size kusseler de Affedici olun, yoksulluğunuzu hor gorup sizi aşağılayanları bile affedin, affetmek buyukluktur Duşman olmak kolay, onemli olan dost olmaktır insana, kurda, kuşa, ciceğe, suya