Mumların Öyküsü

Dört tane mum yöntem usul yanıyordu
Ortalık öyle sessizdi ama, mumların konuşmalarını duyabiliyordunuz
Birinci mum dedi ancak:
'ben barıştırma ’ım!
Ama kimse benim yanmama asistan olmuyorsanırım yakında söneceğim'
alevi hızla azaldı ve sonunda en ince ayrıntısına kadar söndü
İkinci mum:
'ben vefa ’yım
Ne eyvah oysa bundan böyle vazgeçilmez değilim Onun için, bundan sonra yanıp durmamın bir anlamı kalmadı'
sözlerini tamamladığında esen hafif bir rüzgar onu ayrıntılarıyla söndürdü
Sırası geldiğinde üçüncü mum, acıklı bir sesle dedi oysa:

'ben sevgi ’yim!
Yanacak gücüm kalmadı Insanlar beni unuttu, değerimi anlamıyorlar En yakınlarını sevmeyi bile unuttular'
vefa'da daha artı beklemeden sönüp gitti
Birden
Odaya bir çocuk girdi ve üç mumunda yanmadığını fark etti
'Neden yanmıyorsunuz? Sizin sonsuza kadar yanmanız gerekmiyor muydu?' dedi
Ve ardındaki ağlamaya başladı
O süre dördüncü mum konuşmaya başladı:
'
korkma, ben yandığım sürece öbür mumları da yeniden yakabiliriz, ben umut 'um!'
çocuk parlayan gözleriyle umut mumunu aldı ve öteki mumları birer birer yaktı

Umut ışığı yaşamımızdan hiç yetersiz olmamalı
ki hepimiz onunla birlikte vefa 'yi, uzlaştırma ’ı ve sevgi ’yi yaşatabilelim


Kendinizi bir gün için de olsa mutlu, huzurlu kılın Kırılmayın kimseye, kimseyi kırmayın Hacı bektaş veli ’nin sözünü unutmadan yaşayın sizi incitseler de incitmeyin Küsmeyin size küsseler de Affedici olun, yoksulluğunuzu hor görüp sizi aşağılayanları bile affedin, bağışlamak büyüklüktür Düşman olmak kolay, manâlı olan arkadaş olmaktır insana, kurda, kuşa, çiçeğe, suya
*