Mürşidi olmayanin mürşidi şeytan mi?

MÜRŞİDİ OLMAYANIN MÜRŞİDİ IBLIS MI?


RaYiHaN bildirdi: Tasavvuf ve manevi terbiyeden kaçanlar, ünlü bir sözle uyarılırlar: “Mürşidi olmayanın mürşidi şeytandır Büyük veli Beyazidi Bistamî (KS) ’ye ait bu laf, açık konuşmak gerekirse alıngan bir konuya dikkat çekici ediyor Pek ya; eğer bu ifade dinî bir delile dayanıyorsa, reel bir mürşidin talebesi olmayan herkesin durumu her yerde gözden geçirilmeye fakir


Eğer bir tecrübe ve gözleme dayanıyorsa, deneyim bir ilimdir, ve bir hakikat payı aranması gerekir Bu sık kullanılan ifade, “bir mürşidin elinden tutanlar şeytanın elinden kurtulmuş mu oldular? Biz pek şeyhleri gördük ancak, şeytanı hiç aratmıyorlar! Hem iyi de olsa şeyh bir peygamber mi fakat, ona uymayanlar iflâh olmasın? Biz Kur ’an ve Sünnet ’deri başkasına uymayız itirazıyla karşılanagelmiştir

Bu meselenin iç yüzünü analiz etmek için şüphesiz en doğru yol, konuyu şaşmaz iki şahidin, yani Kur ’an ve Sünnet ’in ölçülerine tarafından ele almak

Önce şunu belirtelim ancak tasavvuf ehli, mürşid deyince gerçekte kendisine uyulmaya layık bir Allah dostunu kasdederler

Gerçek mürşid alimdir, ariftir, takva ve edebte zirvedir, nur ve feyiz sahibidir Hem insan terbiyesinde ehliyetli ve irşad işinde izinlidir Hz Peygamber (AS) ’in vârisidir Çünkü kendisi nezaket olmamış bir kimsenin başkasını edep edemeyeceği açıktır

İkinci olarak, mürşid deyince tek bir insan yok, o insanının etrafında toplanmış, gönlünü ve yönünü Allah ’a çevirmiş bir cemaat akla gelmelidir

Çünkü gerçek mürşid, takva yolunda bir imamdır ve kendisine uyanlar için belirli bir rehberdir Böyle bir mürşidin elinden tutan kimse, aynı zamanda çoğu mümin kardeşiyle Allah yolunda el
ele tutmuş demektir Şeytana karşı bu ne büyük bir kuvvet ve ne sağlam bir siperdir!

Kâmil mürşidden firar etmek, böyle bir cematten yürüyüp gitmek ve dini yalnız başına yaşamaya kastetmek demektir Bu ise ne kadar zevksiz bir iş ve desteksiz bir gidiştir! Tasavvuf, topluca tevbe etmek,
birlikte zikretmek, şeytanlara aleyhinde bir araya gelmek, adalet için birbirini desteklemek ve cemaat halinde Allah yolunda yürümektir

Kur ’an ’ın ve Rasulullah ’ın uyarıları

“Mürşidi olmayanın mürşidi şeytandır sözü, Hz Kur ’lahza ’a tutarsız değildir; tersine çoğu ayet kadar desteklenmektedir Çünkü, tek başına kalan bir kimesenin insan ve cin şeytanlarına yem olacağına Kur ’an ’daki pek fazla ayet işaret etmektedir

Allahu Tealâ, kendi yolunda topluca hareket etmemizi emrediyor Parçalanmayı, dağılmayı, kimsesiz kalmayı yasaklıyor (Ali İmran102103)

Bunun, düşmanlar aleyhinde zayıflık ve mağlubiyet sebebi olacağını belirtiyor (Enfal46)

Cenabı Yargı hepimizi reel takvaya çağırıyor ve bunun için sadık kullarla beraber olmamızı istiyor (Tevbe119)

Allah ’ın zikrinden kaçanların şeytanın kucağına düştüğünü de Kur ’lahzaı Kerim şöyle ifade ediyor:

“Her kim Rahman olan Allah ’ın zikrinden tedbirsiz kalırsa, biz ona bir şeytan musallat ederiz; o iblis ondan hiç ayrılmaz Bu şeytanlar onları dürüst yoldan alıkoyarlar, onlar ise kendilerinin dürüst yolda olduklarını sanırlar (Zuhruf3637)

“Rehberi olmayanın, kimsesiz kalanın rehberi şeytandır sözü, bir çok hadisi şerifin iki taraflı manasını da ifade etmektedir Şöyle fakat, Rasulullah (AS) Efendimiz, şeytanın insan kurdu olduğunu, herkese pusu kurduğunu ve cemaattan ayrılan, kimsesiz kalan kimseyi zahmetsizce yuttuğunu haber veriyor İşte Rahmet Peygamberi ’nin uyarıları:

“Iblis insan kurdudur; sürüden ayrılan, kimsesiz kalan koyunu dağdaki kurt nasıl kaparsa, cemaatten ayrılan kimseyi de iblis öylece kapar (Ahmed, Tabaranî)

“Sizin cemaat halinde bulunmanız gerekir Ayrılıktan, tek başına kalmaktan sakının Şüphesiz şeytan kimsesiz kalanla beraberdir O, (Allah için beraber olan) iki kişiden uzaktan durur (Tirmizî, Ahmed, Egemen)

“Şüphesiz Allahu Tealâ, ümmetimi sapık akıl ve fitne üstünde bir araya getirmez Allah ’ın eli (rahmet ve desteği) cemaatin üzerindedir Kim cemaattan ayrılırsa ateşe düşer (Tirmizî, Tabaranî)

Bu mealdeki hadislerin iki taraflı manası ve uyarısı şudur: Dini kimsesiz yaşamaya kalkmayın Allah yolunda birlik olun, alimlere uyun, takva üzere dışarı giden cemaata sıkıca yapışın tek başına kalanın kalbini şeytan sarar, yolundan alıkoyar ve kolayca zarara sokar Bu düşmana karşısında birlik kalesine girin, Allah sevgisini siper edinin ve ölene dek böyle gidin Emniyetiniz budur Şu halde “başında bir rehberi olmayanın rehberi şeytandır sözü Kur ’lahza ve Sünnet ’e aykırı değildir
Tecrübeler de onu desteklemektedir Bir üstada gitmeden, alim bir rehberi bulunmadan, peygamberlerden diğer kâmil olan kimse yoktur Fiziki sanat ve fenlerde de şart aynıdır Başında bir sanatçı olmadan hiçbir çırak, basit basit ressam olamaz Arifler demişlerdir fakat: “Kendi başına gelişen ağaç yaprak açar, fakat meyve vermez Verse de meyvesi yenmez Bir edeb ehlini görmeyen reel edeb nedir bilmez Bildikleri de kendisine yetmez

Kur ’lahza ve Sünnet ’i rehberle yaşamak

Bazıları, “Biz Kur ’an ve sünnete uyduktan sonra niye sapıtalım ki? Bizim emniyetimiz mürşide yok, Kur ’an ve Sünnet ’e uymaktır Mürşide ve müridlerine lazım olan da bu değil mi? diye soruyorlar

Evet, hepimiz içimiz ve dışımızla ilahi hükümlere uymakla mükellefiz Kâmil mürşidlerin diğer taraftan bir hedefi yoktur Tüm mesele, her durumda Kur ’lahza ve Sünnet çizgisinde giden Allah adamı olabilmektir Buna ihsan makamında kulluk denir Acaba bunun en güzel yolu nedir? Yalnızca okumak mı, yoksa yolu bilene uyarlamak mı? Mesafesi uzun, engelleri çok, tehlikeleri fazla, her yanı sıcacık düşmanlarla çevrili bir yolu, sadece tarifle mi gitmek emniyetlidir, yoksa yolu bilen bir rehberle mi?

Bu yol, insanın benliğini aşıp hakikatına varmak yoludur Bu yoldaki en büyük engel insanın nefsidir Bu yol, Alemlerin Rabbi ’ne fiilen kul olma yoludur Onun etrafı düşmanlarla
doludur Yalnız gidilmez, yol fazla uzundur

Şeytandan yakayı sıyırmak muhtemel mü?

Kur ’lahzaı Dominant bildiriyor ancak, şeytan, ölene kadar hiç kimseden elini çekmez, ümidini kesmez, Bunun için yemini vardır (Sa ’d8083)

O peygamberlere bile aldanma yerine getirmek ister, oysa Allah ’ın nuru onu engeller (Hac52)

Kâmil mürşidler şeytanın baş düşmanıdır; onlara yaklaşmak ister, aleyhinde yine ilahi nuru bulur; siner, kaçar Çünkü, onlar Alemlerin Rabbi ’ne teslim olmuşlardır O da onları özel himayesine almıştır (Nahl99, İsra65)

Şeytanın şerrinden peygamberler ve veliler ama Allah ’ın yardımıyla belirlenmiş oldular Yolu bir kere Mekke ’ye, beş defa tekkeye uğrayan bir müslüman ondan kurtulduğunu nasıl düşünebilir?

Mürid, Allah ’a yönelen kimse demektir Iblis maksimum bu kimselerle uğraşır Bunun için her yolu dener En iyi yaptığı meslek vesvese vermektir Açık Açık günaha sokamadığı müridi, yaptığı hayırlı amelleri ile azdırmaya çalışır Oysa, mürşidine ve cemaatine alt vefalı bir müridin bir tane şeytanı varsa, binlerce dostu ve yardımcısı mevcuttur Onların bereketiyle hastalığını anlar, ilacına koşar Ama, kalbini yok cebini düşünen, din yok dünya derdine düşen, niyeti sakat olduğu halde vefalı görünen kimseler, şeytanın maskarası, müslümanların yüzkarasıdır Bunlar mürşid değil şeytandır, mürid değil, münafıktır Ve onlar bizim konumuz dışındadır kimsesiz hakikatı arayan kimse yorulur, birçok zaman şeytanın oyuncağı olur Iblis bu insana açıktan günah işletemez ise, yaptığı hayırlara yönelir Bu yolla mümini zarara sokmaya çalışır, bunu da başlıca başarır Şeytan ilim sahiplerine daha çok sıcacık günahları işletir Onu şaşaa, kin, gurur, hased, gaflet, eşyaya aşırı muhabbet, makam hırsı, kendini beğenme, ameli ile övünç, insanları ufak görme gibi tesbiti zorlama, tedavisi zor günahlara daldırır Başında bir mürşidi, çevresinde kendisini uyaracak kardeşleri olmayan kimse, belli başlı halini anlamadan ve bir çaresine bakamadan ölür gider Sonuçta insan ağlar, şeytan güler


Dr Dilaver Selvi


*