Namerdi gördüm

Namerdi gördüm

MODERN ZAMANLARIN İNSANA KAYBETTİRDİKLERİNDEN BİRİ de fikir namusu… İnandığını korkusuzca dile getirmek âhir zamanda her ferdin kârı değil Düşünceler haddinden fazla hesabî bir tavırla seslendiriliyor Çokları doğrularını doğuracağı sonuçlardan endişe ettiğinden bin bir türlü kamuflajın yedeğinde dillendiriyor Yine çok kimseler haklı eleştirileri ifnâ edebilmek için demogojik yöntemler kullanıyor; meseleyi işine geldiği gibi ilgisiz noktalara kaydırıyor ve farkında olarak ya da olmayarak hakikati rencide ediyor
Âlemlere rahmet İslâm, münafığı kâfirden aşağı olarak niteliyor Hakikatin yalana ve hileye tahammülü olmadığını salık veriyor
Düşmanlığı âşikâr mert bir kâfirin, dostluğu şâibeli nâmert bir münafıktan evlâ olduğunu nazara veriyor
Cesurca ve açık yüreklilikle ifade edilen yanlış bir düşünce, tashihe açık olması hasebiyle olumlu yanlar barındırırken; iç ve dış farklılığıyla mâlul bir ağızdan dökülen sözcükler sinsiliği sebebiyle tehlike arz ediyor
Nitekim Hz Ömer gibi bir fıtrat, riya ve içten pazarlığa kapalı karakteriyle çok geçmeden hakikatle kucaklaşırken, İbni Selul tıynetindeki onlarcası, hidayetten nasipsiz olarak yaşıyor ve ölüyor
Hak ve hakikat, kendisine tekellüfsüz yaklaşanlara, samimi olarak benliğini sunanlara cevâbı sevab veriyor İç dış bütünlüğünü kuramamış, menfaatleri ya da takıntıları uğruna doğrularını da, yanlış bulduklarını da eğip büken, kısacası gerçeğe alabildiğine hesaplı yaklaşan tipler maalesef hep hüsran yaşıyor ve hicran solukluyor
Örnekler tarihin derinliklerinde; örnekler yaşadığımız çağda ve yanı başımızda…
Geçmişe gitmek beyhude
Bugün birileri, aslında İslâm’a olan kinini kusuyor ama hedef tahtasına söylem plânında başka bir şeyi oturtarak göz boyuyor “Bizim samimi dindarlarla bir sorunumuz yok diyor; “benim ninemin de başı örtülüydü diyor; ardından dinî her ritüele pervâsızca taarruzda bulunuyor
Din düşmanlığını yaşam tarzı hâline getiriyor ama ne yazık ki küfrünü bile mertçe ortaya koyamıyor Her hamlesini el çabukluğuyla icad ettiği bir kamuflajın yedeğinde dışa vuruyor
Kimileri de işi gücü bırakmış ‘bilgi çağı’nı yaşayan modern(!) dünyada insanların kılık kıyafetiyle uğraşıyor
Ama ‘benim müslümana, benim tesettüre tahammülüm yok demiyor Kerâmeti kendinden menkul sözde gerekçeler ihdas ediyor “Kamu çalışanları mestûre olursa tarafsızlığını yitirir diyor (sanki açık bir kamu görevlisi de aynı mantıkla bir ‘taraf’ olarak nitelendirilemezmiş gibi!); “genç kızlar başlarını baskıdan dolayı örtüyor diyor ve durumdan vazife çıkartıp birilerinin adına hak savunuculuğu yapıyor Hem de hiç üstüne vazife olmadığı halde…
Küresel ölçekte, mezhebî ve emperyalist menşeli hareket ve işgal politikasını, falanca ülkeye demokrasi götürdüğü yalanıyla paketleyen zorbalar, insanlığa utanç armağan ediyor
Devlet içinde kümelenmiş bir takım karanlık odaklar, fâili oldukları gayrı insanî ve anti demokratik uygulamalara itiraz edenlere yüklenirken devleti kolladıkları yalanına sarılıyor; çıkar odaklı eylemlerini ‘devletin bekasını muhafaza’ gibi illüzyonlarla kamufle ediyor
Irkçılığı faşizm boyutunda temsil eden birileri ise aslında ‘seçilmiş ırk’ olduğuna inanıyor Zürriyetinde bir üstünlük ve imtiyaz vehmediyor; ancak hiçbir zaman kabullerini bu denli açık ve net ifade etme cesaretini gösteremiyor Irkçı zihniyetini milliyetçi ambalajlara sarıp sarmalıyor ve tıkandığı her noktada meseleyi, ‘vatanını sevme’ düzleminde ele alıp doğallaştırmaya gayret ediyor
Keza bazıları dinbilim karşılaştırmasında, dini statik, bilimi dinamik bir doktrin gibi lânse edip, bilimi gelişmeye açık, dini ise dogmatik ilan ediyor ve küfre saplanıyor Gel gör ki o da düşüncesini çoğu zaman, ‘aslında benim dinle sorunum yok gibi ön cümlelerin gölgesine sığınmadan ifade etmeye yanaşmıyor
Velhâsıl beşer, uzun yolculuğunun modernite uğrağında, fikrî cesaret ve mertliği rafa kaldırmış gibi görünmektedir; böyle bir yozlaşmanın faturasının çok ağır olacağı açıktır Nitekim yaşadığımız kavram kargaşaları ve kafa karışıklıkları, ilmî namusa halel geldiğinin emâresidir
Ehli dünya açısından böyle olan durumdan, ne yazık ki ehli din de hissedardır
Açık yüreklilik ve açık sözlülüğün rağmına işleyen bir kamufle etme hastalığı, mü’minlerin de gerçeğidir
“Aklınızı ne kadar az kullanıyorsunuz! türünden ikazlara muhatap olan mü’minler, aklı kullanmanın neticesinde husule gelmesi muhtemel aykırı düşünceleri, konfor ve ezber bozan çıkışları boğarken, her nedense ‘fitneye sebebiyet verme’ gibi ithamları devreye sokmaktadır Bu tür bir kamuflaj ve göz bağcılık, ‘can sıkan’ ve ‘gereksiz görülen’ tenkidleri püskürtmenin en kurnaz metodudur
Yine rahat ve lüks yaşama zaafını aşamamış birileri, kapitalist döngünün tam merkezinde yer almakta ama mevzu açıldığında ‘hizmet için para şart!’ sözleriyle aşırılıklarını meşrûlaştırmaya çalışmaktadır
Çıkıp, ‘arkadaş, ben nefsime söz geçiremiyorum’ deme mertliğini göstermek, her baba yiğidin harcı değildir
Ya dini tebliğ ederken gündemden hiç düşmeyen ‘paralıgüçlü muhatapparasızgüçsüz muhatap’ ayrımına ne demeli! Bu ayrımın gerekçesi sadedinde dile getirilen, “İslâm’ın kuvvetli omuzlara ihtiyacı var; hem imkânlar herkesle ilgilenmeye müsait değil avuntusu ne ölçüde ikna edicidir? Yoksa çıkış noktası, “Devir parasız işin dönmediği devir; bize bir şekilde câmiâmıza maddî destek sağlayacak adam lâzım inancı mıdır?
Örnekleri her yönüyle çoğaltmak mümkündür
Sonuç değişmeyecektir
Yaşanan fikrî karmaşanın arka planı ehline âyandır Düşünce tezgâhında doğru ile yanlış birlikte satılmaktadır Mertçe ifade edilme vasfından yoksun her fikir, kaybedebileceği en büyük özelliğini, nâmusunu kaybetmiş demektir
Böyle bir ortamın sonucu düşünsel patinajdır
Mertliğin sinsilikle arkadaşlık yaptığı görülmemiştir ve hâkikat kendisini en çok nâmertlerin boy verdiği zamanlarda gizler