ne mutlu bize ki o bize sevgiyi sevmeyi ve sevilmeyi öğretti

Onu neler sevmedi, kimler sevmedi ki



Onu her şey sevdi, her varlık sevdi



İşte onu sevenlerin bazıları:



Bulutlar sevdi onu, güneşten koruyarak



Ağaçlar sevdi onu, toprağı yarıp yerinden çıkarak



Kurtlar sevdi onu, çobanlara rehber olarak



Güvercinler sevdi onu, önünde yuva yaparak



Örümcekler sevdi onu, huzurunda ağ örerek



Keçiler sevdi onu, sütsüz halde iken süt vererek



Develer sevdi onu, görünce önünde çökerek



Azgın boğalar sevdi onu, karşısında boyun bükerek



Geyikler sevdi onu, verdiği sözde durarak



Dağlar sevdi onu, heyecanından titreyip sallanarak



Taşlar sevdi onu, avucuna girince “Allah Allah! diyerek



Toprak sevdi onu, ayağını vurunca bağrından su fışkırtarak



Kuyular sevdi onu, kupkuru iken sularla çağlayarak



Aylar sevdi onu, bir işareti ile iki parçaya ayrılarak



Güneşler sevdi onu, batmasını geciktirerek



de sevdi onu, savaşlarda yardım ederek



Cinler sevdi onu, sesini duyunca hayran kalarak


İnsanlar sevdi onu, sesini duyunca hayran kalarak



Bebekler sevdi onu, can atarak, canlar vererek



Ama asıl onu Rabbi seviyordu, ona “Habibim dedi en çok sevdiğini ifade ederek



Peygamberimizi sevmek, imandır, ibadettir, Cennettir, huzurdur, mutluluktur



Peygamberimizi sevmek hepimiz için en üstün sevinç ve neşedir, heyecandır ve güzelliktir



O olmasaydı, ne biz olurduk, ne dünya ve de evren



Gerçek mü’min olmak onu sevmekten geçiyor Allah’ı sevmenin ölçüsü de onun izinden yürümekten geçiyor



Ne mutlu size, ne mutlu bize ki, o bize sevgiyi, sevmeyi ve sevilmeyi öğretti



Ve onu, canımızdan çok seviyoruz, sevmeliyiz