Neo-Enstitüsyonalizm

NeoEnstitüsyonalizm Amerikan ekonomik akıl tarihinde, Thorstein Veblen, John Commons ve Wesley Clair Mitchell’in kurmuş oldukları kurumcu (enstitüsyonalist) ekonomi okulunda, kurucuları izleyen ekonomistlerin oluşturdukları kuşaklardır En meşhur neokurumcular (neoenstitüsyonalistler) Richard Ely, JM Clark, Rexford Guy Tugwell ve Gardiner Means’tir Walton Hamilton, Robert Hoxie, Selig Perlman, AB Wolfe, Morris Copeland ve Edwin Witte gibi öteki bazı ekonomistler de bu akıma dahildir 1972 yılında Allan Gruchy, neokurumcular kelimesini ikinci kuşak kurumcular olan John Kenneth Galbraith, Clarence Ayres, Gunnar Myrdal ve Gerhard Colm için kullanmıştır Bugün Evrimci Ekonomi Derneği’nin çıkarmakta olduğu Journal of Economic Issuesadlı degiyi çıkaranlar ve yazı yazanların büyük bir kısmı kurumcu görüşleri açıklamaya ve geliştirmeye çalışmaktadırlar Bazı kimseler, bugünkü kurumculuğun bir kasıt açıklama etmediğini, olarak ilk üç kurumcunun hakiki hareketi temsilcilik ettiğini bahis etmektedir Paul Samuelson, bu görüşü savunmakta ve gerçek kurumculuğun 40 sene önce sona ermiş olduğunu bahis etmektedir üstelik kurumcuların birçok fikirlerinin ve konularının hesaplı us akımına girmiş olduğunu iddia edenler de vardır Hesaplı yeniden yapılanma ile ilgilenen ekonomistlerin hesaplı kararların çerçevesini oluşturan kurumsal yapı üzerinde durmaları, kurumcuların idareli analizde görmek istedikleri gelişmelere yerinde bulunmaktadır İnsan hayatının değeri, yeniden yapılanma ve büyümenin çevreye maliyeti, idareli faaliyetin moden dünyaya verdiği şekil kurumcuların ekonomik kalkınma büyümeden ziyade ekonominin ilerlemesi ve düzelmesi üstünde durmalarının isabetini doğrulamıştır Lüzum birincil kurumcular, gerekse neokurumcular, ekonomik karar verme sürecini kültürel ve toplumsal çerçevenin içinde incelemektedir Kurumculuk, bununla beraber klasik ve neoolağan ekonomik teorinin tahmin ve perspektiflerine cephe bölge bir hareket sayılmıştır Bu bakımdan ilk olarak Gustav Schmoller elde etmek üzere akımın savunucuları, Alman Tarihçi Okulu’nun ve Ütopist Sosyalistler’in fikirlerini yansıtmaktadır Neokurumcular ise kurumculuğun yalnız muhalefet olmadığını iddia etmektedirler Kurumculuğun esası, kaynakların nasıl kullanılacağı konusunda toplumda oluşan tercihleri şekillendirmeyi ve ifade etmeyi ekonomiye dahil etmeleridir Toplumsal değerlerin oluştuğu ve kaynaklarla ilgili kararların alındığı bu ortak etkileşim süreci kurumculuğun en ayırıcı özelliğidir Öteki ekonomi okullarında bu nitelik yoktur Kurumculuk, statik ve denge üstünde değil, süreçler ve evrim üstünde durmaktadır Ekonomik karar vermeye katkıların doğal şlartı ahenk yok, çatışmadır Kurumculara tarafından politik ekonomi, piyasaları ve fiyatları yüzeysel bir şekilde incelemekte, çağdaş toplumsal değerlerin kaynak dağılımı sürecinde yansıtılmasını ihmalkârlık etmektedir Kurumculara tarafından kayda değer olan fiyatların nasıl oluştuğu yok, değerlerin nasıl oluştuğu ve değerlendirme sisteminin zaman içinde nasıl değiştiğidir Bu itibarla kurumcular, kalkınma ve büyümeden çok, hesaplı ilerlemenin, ilerleme fikirlerinin nasıl oluştuğu ve nasıl değiştiği ile ilgilenirler Bu fikirler, toplumun kurumsal yapısının bütününü ilgilendirdiği için, kurumcular adı yerleşmiştir Oysa evrimci ekonomi çok daha uygun bir addır bununla beraber kurumcuların yeniden yapılanma ekonomisinde başarılı olmalarının nedenini de açıklamaktadır Alıntı