Türkiye'nin en güncel forumlardan olan forumdas.com.tr'de forumda aktif ve katkısı olabilecek kişilerden gönüllü katkıda sağlayabilecek kişiler aranmaktadır.
Sıhhat Bakanlığı tarafından Siirt’in Pervari kazasındaki çalışmaları nedeniyle 2015te “yılın doktoru” seçilen Nepal uyruklu Evlat Sıhhati ve Illetleri Bilirkişisi Dr. Binod Kumar ŞAH, Nepal’den başlayan, akabinde Ankara’ya, oradan da Pervari’ye uzanan, ahir terör hikayelerinin da tesiriyle Lokman Tabip Ankara Hastanesinde hizmeti devam eden hikayesini Antibiyotik Mecmuasına anlattı.
Öncelikle bize kendinizi ve doğduğunuz toprakları anlatır mısınız?
1976 yılında Nepal’in küçük bir kazasında, ailemin ortanca evladı olarak yerküreye geldim. Nepal, sosyo-ekonomik seviyesi düşük olmakla birlikte, geçim kuralları ve imkanlarının ehliyetsiz olduğu bir memlekettir. Çocukluğumda yaşadığım kazada hastane, tabip, şebeke suyu ve elektrik olmadığı üzere maddi imkansızlıklara bağlı olarak beslenme zayıflığı vardı ve hijyen, bakım üzere fiziki kaideler da eksikti. Kolay bir teneffüs yolu enfeksiyonu ve akut gastroenterit üzere nedenlerle bile binlerce evlat can vermek zorunda kalırdır. En yakın sıhhat kurumu 20 kilometre uzaktaydı ve ulaşım yoktu.
Bu güçlükle kaideler altında eğitiminize nasıl devam ettiniz?
Çocukluğumu bu güçlükle kurallar altında geçirdiğim kazada, “Shree Janta Madhayamik Bidhayalayi” isimli mektepte ilköğretimimi tamamladım. Eğitim seviyesi ehliyetsiz olduğu için pederim ortaöğretim okumam için beni 12 yaşındayken ilçemden 200 kilometre uzakta olan yatılı bir kişisel mektebe gönderdi. Yatılı okuduğum devranlar validem, pederim ve iki kız kardeşimden uzakta bir taraftan aile hasreti çekerken, vesair taraftan öğrenme isteği içindeydim. Başkaca pederim da eğitimim konusunda hayli ısrarcıydı ve ben de gerekli çabası göstererek liseyi birincilikle bitirdim. Daha sonra Nepal’in başşehri olan Katmandu’da iki sene Amrit Science kolejinde eğitim aldım. Tıp fakültesi giriş testlerine başvurdum. Kazanan birinci 30 talebeye hükümetçe yurt dışında tıp eğitimi alma imkanı verildiğinden Aralık 2000 yılında Türkiye’ye tam burslu öğrenci olarak geldim.
Türkiye’deki birinci yıllarınız nasıl geçti?
Tömer’de 7 ay Türkçe eğitimi aldıktan sonra 2001 yılında Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesine girdim. Yabancı bir devlette olmak, farklı lisan kullanmak ve maddi imkansızlıklara karşın gece gündüz ders çalışıyordum. Amacım başarılı bir hekim olup hayallerimi gerçekleştirmekti. 6 senelik güçlü tıp eğitimini tamamlayıp 2007 yılında mezun oldum, 2008 yılında da eşim Esma ile evlendim.
Pekala bu süreçte aile hasreti çektiniz mi?
Tabi…bir taraftan aile özemi bir taraftan eğitim durum vardı. O sıralar pederimin sıhhat problemleri vardı ve erkek evlat olarak ona bakmakla yükümlü olduğumu hissettiğim için Nepal’e gittim. Fakat pederim benim kompetan bir tabip alarak hizmet vermemde ısrar ettiği için Türkiye’ye geri döndüm.
Bilirkişilik eğitimi alırken zorlandınız mı?
TUS testini kazanarak bilirkişilik eğitimi için Hacettepe Üniversitesi Evlat Sıhhati ve Illetleri Kısmına girdim. Kavi geçen bilirkişilik eğitimime devam ederken 2011 yılında en çokça vakalar ve çeşitli çalışmalar nedeniyle bölümünde’ vaka ödülü’ aldım. Başkaca tıpkı sene Türk vatandaşlığına geçtim. Babamı 2012 yılında ben Türkiye’deyken kaybettim. Her şeye karşın 2013 yılının Mart ayında pediatri bilirkişisi olmaya hak kazandım.
Sıhhat Bakanlığı tarafından yılın hekimi seçildiniz. Sizi farklı kılan şey nedir?
Kişiler yaşamak istediği hayat ve hayatın sunduğu ömür arasında kalarak tecrübe kazanır. Çocukluk dönemimde hayatın bana sunduğu hayat kurallarından etkilenerek hekim olmak istemiştim. Zira biliyordum ki şayet ilçemde bir hekim olsaydı binlerce evlat ölmekten kurtulurdu. Bu nedenle başarılı bir hekim olup hakikaten muhtaçlığı olan hastalara kaliteli hizmet sunmayı hedefledim. Hasta hastadır, velev merkezde olsun, velev ücra bir tarafta, birebir kalitedeki hizmeti hak eder. Bir hekim için hastanın hangi memleketten geldiği, nasıl bir sosyo-ekonomik seviyeye sahip olduğu ve hekimin nerede hizmet verdiğinin hiçbir ehemmiyetinin olmaması gerektiğini düşünüyorum.pervaride de taraf, diyanet ve ırkına bakmaksızın kaliteli hizmet vermeye çalıştığımden ötürü sıhhat bakanlığı tarafından mart 2015 yılında ‘yılındoktoru’ mükafatına layık görüldüğümü düşünüyorum.
Pervari maceranızdan bahsedelim. Bu kazaya gitmek kendi tercihiniz miydi?
Evet. Bahsettiğim sebeplerden ötürü 51. Devlet Hizmeti Yükümlülüğü kurasında kendi isteğimle Siirt Pervari Devlet Hastanesine atandım ve hedeflediğim yolda keyifli bir biçimde eşimle Pervari’ye gittim.
Nasıl bir Pervari buldunuz gittiğinizde ve ne üzere eforlar verdiniz?
Pervari bal ve narıyla ünlü Siirt’in şirin bir kazası. Nüfusun 36 bin olduğu bu kazada halkın yüzde 80’i köylerde yaşamakta olup, sosyo-ekonomik seviyesi ve okuryazarlık orantısı hayli düşük. Siirt’e 90 kilometre uzaklıkta olan kazada merkeze ulaşım yaklaşık 1,5 saat sürüyor. Mahrumiyet kesimi olmaktan yeni yeni çıkan yer halkı epey samimi, sevecen, yardımsever ve değerlidir. Hastaneye birinci gittiğimde hastaya verilen hizmet ve hijyen ehliyetli değildi. Yenidoğan hizmeti yoktu ve evlat hastaların birden fazla merkeze sevk ediliyordu. Poliklinik ve yatan hasta hizmetleri standartların çok altındaydı. Hastane idaresi ve meslektaşlarım ile birlikte hizmet kalitesini yükseltmek için ağır bir efor gösterdik. Gerek servis ve poliklinik, gerekse vesair hizmetler olsun kalite optimal hale geldi. Evlat sevklerin birçoklarını azalttım. Yenidoğan hizmetinin olmamasına karşın kısıtlı imkanlarla yenidoğan bebeklere hizmet vermeye çalışıyordum. Ahir yenidoğan ağır bakım talibim Sıhhat Bakanlığı ve Umumî Sekreterlik tarafından kabul gördü. Fakat terörden ötürü hemşire olmadığı için evlat ağır bakım servisi kapandı. 5 tane bebek Siirt’e giderken yolda öldü. Kahroldum, çok üzüldüm. Evlatları kurtaramıyorsam burada ne işim var diye düşünmeye başladım.
Terör, hayatınıza nasıl etkiledi?
Daha evvel her noktaya gidebiliyorduk. Arkadaşlarımızla gece 12’de gezmeye gidebiliyorduk lakin bu çatışmalar nedeniyle çok tedirgin olmaya başlamıştık. En ufak bir ses duymaya başladığımızda bile dışarı çıkmak istemiyorduk. 11 aylık bebeğimiz var, bunlara tanıklık etmesini istemiyorduk. Bana ferdi bir tehdit gelmedi. Tedirginlik üst seviyedeydi, bir alanlara çıkamıyorduk, korkuyorduk. Eşim ve evladımın istikbalini düşünmek zorundayım. Terör hadiseleri nedeniyle kendi hayatımdan ve geleceğimden tasa etmeye başladım.Kendimi açık cezaevinde üzere hissediyordum. Akşam olunca güvenlik güçleri, ‘siz konutunuza geçin, dışarı çıkmayın’ diyorlardı. Pervari’ye hapsolmuş üzere hissediyordum kendimi. Akşam aydınlatmalar bile tedirgin ediyordu.
İstifa kararını nasıl aldınız?
Bir gece PKK’lı teröristler yolumu kesti. Silahlı, maskeli teröristler. Hayatımın en şiddetli anını yaşadım. Sonra her gün patlamalar, çatışmalar. Pervari’de düzenlenen mayınlı taarruzda 8 er şehit oldu, bu beni çok etkiledi. Yalnızca ben değil, etrafımdaki tabip arkadaşları da çok etkiledi. 3 doktor ile başladık. Birdenbire baktık ki herkes çekilmeye başladı. Artık çok korkuyordum. Kızım Sitare doğdu. Müddeti dolup fazladan 1 sene hizmet vermiştim ve Eşim ve kızım için endişelendiğim için istifa ettim. Hala Pervarili hastalarım sıhhat durumunu buradan takip ediyorum. Pervari halkını çok sevdim. Onları bıraktığım için çok üzgünüm. Fakat ben ölürsem hiçbir evlada hizmet veremezdim. Kişilerin her şeyden evvel, doktora, hocaya muhtaçlıkları var. Hekimsizlikten bir evladın ölmesi kadar fecî bir şey olamaz.
Pervari’de sizi en çok etkileyen hadise nedir?
Pervari’de teröristler yolumuzu kesti. Birçok denetimden geçirdiler bizi. O tedirginliğimizi anlatamam, hiçbir devir da unutamıyorum. Teröristler tarafından yolumuzun kesilmesi, daha dün yaşamış üzereyim, unutamıyorum. Propaganda yaptılar, kendilerini anlatmaya çalıştılar. Irtihal korkusu bize yetti. Elinde keleş vardı, silah vardı. Karanlıkta önümüzde onları görmek bizi çok tedirgin etti.
LOKMAN HEKİM’İ TERCİH ETTİ
Pervari’den sonra Lokman Hekim’de vazifeye başlamanızda ne tesirli oldu?
İstifa ettikten sonra bilhassa Lokman Doktor Ankara Hastanesini tercih ettim. Benim için her şeyden kıymetli olan dezavantajlı evlatların sıhhatidir. Sincan yükle Ankara’nın sosyo-ekonomik seviyesi düşük kişilerin yaşadığı bir kesimdir. Lokman Tabip Hastanesi, vesair hususî hastanelerle kıyasla fiyatları vatandaşlar tarafından karşılanabilecek bir hastane olmasının yanında etik pahalara son kademe itina gösteriyor. Daha çok gelir için hastanın gereksinimi olmayan tetkiklerin yapılması konusunda tabipleri zorlamıyor. Hasta-hekim münasebetine müdahale etmiyorlar. Etik bir hastane olduğu için Lokman Hekim’i tercih ettim.
Bundan sonraki amacınız nedir?
Benim için hizmet hizmettir, hasta hastadır. Bunun merkezde ya da öbür bir mekanda olması kıymetli değil. Birebir kalitede hizmet vermeye devam ediyorum. Ben yapabileceklerimi Pervari’de ziyadesiyle yaptım. İleride, Afrika ve doğup büyüdüğüm Nepal başta olmak üzere yerkürenin en yoksul yerlerinde istekli çalışmak istiyorum.
Son olarak eklemek istediğin bir şey var mı?
Başarıda aile, istikrarlı çalışma ve duaların ehemmiyetinin olduğunu düşünüyorum. Benim için başta pederim olmak üzere ailem, onların duaları ve benim azimle çalışmamın bu başarıyı sağladığına inanıyorum. Üzerimde emeği geçen herkese farklı münferit teşekkür ediyorum
Öncelikle bize kendinizi ve doğduğunuz toprakları anlatır mısınız?
1976 yılında Nepal’in küçük bir kazasında, ailemin ortanca evladı olarak yerküreye geldim. Nepal, sosyo-ekonomik seviyesi düşük olmakla birlikte, geçim kuralları ve imkanlarının ehliyetsiz olduğu bir memlekettir. Çocukluğumda yaşadığım kazada hastane, tabip, şebeke suyu ve elektrik olmadığı üzere maddi imkansızlıklara bağlı olarak beslenme zayıflığı vardı ve hijyen, bakım üzere fiziki kaideler da eksikti. Kolay bir teneffüs yolu enfeksiyonu ve akut gastroenterit üzere nedenlerle bile binlerce evlat can vermek zorunda kalırdır. En yakın sıhhat kurumu 20 kilometre uzaktaydı ve ulaşım yoktu.
Bu güçlükle kaideler altında eğitiminize nasıl devam ettiniz?
Çocukluğumu bu güçlükle kurallar altında geçirdiğim kazada, “Shree Janta Madhayamik Bidhayalayi” isimli mektepte ilköğretimimi tamamladım. Eğitim seviyesi ehliyetsiz olduğu için pederim ortaöğretim okumam için beni 12 yaşındayken ilçemden 200 kilometre uzakta olan yatılı bir kişisel mektebe gönderdi. Yatılı okuduğum devranlar validem, pederim ve iki kız kardeşimden uzakta bir taraftan aile hasreti çekerken, vesair taraftan öğrenme isteği içindeydim. Başkaca pederim da eğitimim konusunda hayli ısrarcıydı ve ben de gerekli çabası göstererek liseyi birincilikle bitirdim. Daha sonra Nepal’in başşehri olan Katmandu’da iki sene Amrit Science kolejinde eğitim aldım. Tıp fakültesi giriş testlerine başvurdum. Kazanan birinci 30 talebeye hükümetçe yurt dışında tıp eğitimi alma imkanı verildiğinden Aralık 2000 yılında Türkiye’ye tam burslu öğrenci olarak geldim.
Türkiye’deki birinci yıllarınız nasıl geçti?
Tömer’de 7 ay Türkçe eğitimi aldıktan sonra 2001 yılında Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesine girdim. Yabancı bir devlette olmak, farklı lisan kullanmak ve maddi imkansızlıklara karşın gece gündüz ders çalışıyordum. Amacım başarılı bir hekim olup hayallerimi gerçekleştirmekti. 6 senelik güçlü tıp eğitimini tamamlayıp 2007 yılında mezun oldum, 2008 yılında da eşim Esma ile evlendim.
Pekala bu süreçte aile hasreti çektiniz mi?
Tabi…bir taraftan aile özemi bir taraftan eğitim durum vardı. O sıralar pederimin sıhhat problemleri vardı ve erkek evlat olarak ona bakmakla yükümlü olduğumu hissettiğim için Nepal’e gittim. Fakat pederim benim kompetan bir tabip alarak hizmet vermemde ısrar ettiği için Türkiye’ye geri döndüm.
Bilirkişilik eğitimi alırken zorlandınız mı?
TUS testini kazanarak bilirkişilik eğitimi için Hacettepe Üniversitesi Evlat Sıhhati ve Illetleri Kısmına girdim. Kavi geçen bilirkişilik eğitimime devam ederken 2011 yılında en çokça vakalar ve çeşitli çalışmalar nedeniyle bölümünde’ vaka ödülü’ aldım. Başkaca tıpkı sene Türk vatandaşlığına geçtim. Babamı 2012 yılında ben Türkiye’deyken kaybettim. Her şeye karşın 2013 yılının Mart ayında pediatri bilirkişisi olmaya hak kazandım.
Sıhhat Bakanlığı tarafından yılın hekimi seçildiniz. Sizi farklı kılan şey nedir?
Kişiler yaşamak istediği hayat ve hayatın sunduğu ömür arasında kalarak tecrübe kazanır. Çocukluk dönemimde hayatın bana sunduğu hayat kurallarından etkilenerek hekim olmak istemiştim. Zira biliyordum ki şayet ilçemde bir hekim olsaydı binlerce evlat ölmekten kurtulurdu. Bu nedenle başarılı bir hekim olup hakikaten muhtaçlığı olan hastalara kaliteli hizmet sunmayı hedefledim. Hasta hastadır, velev merkezde olsun, velev ücra bir tarafta, birebir kalitedeki hizmeti hak eder. Bir hekim için hastanın hangi memleketten geldiği, nasıl bir sosyo-ekonomik seviyeye sahip olduğu ve hekimin nerede hizmet verdiğinin hiçbir ehemmiyetinin olmaması gerektiğini düşünüyorum.pervaride de taraf, diyanet ve ırkına bakmaksızın kaliteli hizmet vermeye çalıştığımden ötürü sıhhat bakanlığı tarafından mart 2015 yılında ‘yılındoktoru’ mükafatına layık görüldüğümü düşünüyorum.
Pervari maceranızdan bahsedelim. Bu kazaya gitmek kendi tercihiniz miydi?
Evet. Bahsettiğim sebeplerden ötürü 51. Devlet Hizmeti Yükümlülüğü kurasında kendi isteğimle Siirt Pervari Devlet Hastanesine atandım ve hedeflediğim yolda keyifli bir biçimde eşimle Pervari’ye gittim.
Nasıl bir Pervari buldunuz gittiğinizde ve ne üzere eforlar verdiniz?
Pervari bal ve narıyla ünlü Siirt’in şirin bir kazası. Nüfusun 36 bin olduğu bu kazada halkın yüzde 80’i köylerde yaşamakta olup, sosyo-ekonomik seviyesi ve okuryazarlık orantısı hayli düşük. Siirt’e 90 kilometre uzaklıkta olan kazada merkeze ulaşım yaklaşık 1,5 saat sürüyor. Mahrumiyet kesimi olmaktan yeni yeni çıkan yer halkı epey samimi, sevecen, yardımsever ve değerlidir. Hastaneye birinci gittiğimde hastaya verilen hizmet ve hijyen ehliyetli değildi. Yenidoğan hizmeti yoktu ve evlat hastaların birden fazla merkeze sevk ediliyordu. Poliklinik ve yatan hasta hizmetleri standartların çok altındaydı. Hastane idaresi ve meslektaşlarım ile birlikte hizmet kalitesini yükseltmek için ağır bir efor gösterdik. Gerek servis ve poliklinik, gerekse vesair hizmetler olsun kalite optimal hale geldi. Evlat sevklerin birçoklarını azalttım. Yenidoğan hizmetinin olmamasına karşın kısıtlı imkanlarla yenidoğan bebeklere hizmet vermeye çalışıyordum. Ahir yenidoğan ağır bakım talibim Sıhhat Bakanlığı ve Umumî Sekreterlik tarafından kabul gördü. Fakat terörden ötürü hemşire olmadığı için evlat ağır bakım servisi kapandı. 5 tane bebek Siirt’e giderken yolda öldü. Kahroldum, çok üzüldüm. Evlatları kurtaramıyorsam burada ne işim var diye düşünmeye başladım.
Terör, hayatınıza nasıl etkiledi?
Daha evvel her noktaya gidebiliyorduk. Arkadaşlarımızla gece 12’de gezmeye gidebiliyorduk lakin bu çatışmalar nedeniyle çok tedirgin olmaya başlamıştık. En ufak bir ses duymaya başladığımızda bile dışarı çıkmak istemiyorduk. 11 aylık bebeğimiz var, bunlara tanıklık etmesini istemiyorduk. Bana ferdi bir tehdit gelmedi. Tedirginlik üst seviyedeydi, bir alanlara çıkamıyorduk, korkuyorduk. Eşim ve evladımın istikbalini düşünmek zorundayım. Terör hadiseleri nedeniyle kendi hayatımdan ve geleceğimden tasa etmeye başladım.Kendimi açık cezaevinde üzere hissediyordum. Akşam olunca güvenlik güçleri, ‘siz konutunuza geçin, dışarı çıkmayın’ diyorlardı. Pervari’ye hapsolmuş üzere hissediyordum kendimi. Akşam aydınlatmalar bile tedirgin ediyordu.
İstifa kararını nasıl aldınız?
Bir gece PKK’lı teröristler yolumu kesti. Silahlı, maskeli teröristler. Hayatımın en şiddetli anını yaşadım. Sonra her gün patlamalar, çatışmalar. Pervari’de düzenlenen mayınlı taarruzda 8 er şehit oldu, bu beni çok etkiledi. Yalnızca ben değil, etrafımdaki tabip arkadaşları da çok etkiledi. 3 doktor ile başladık. Birdenbire baktık ki herkes çekilmeye başladı. Artık çok korkuyordum. Kızım Sitare doğdu. Müddeti dolup fazladan 1 sene hizmet vermiştim ve Eşim ve kızım için endişelendiğim için istifa ettim. Hala Pervarili hastalarım sıhhat durumunu buradan takip ediyorum. Pervari halkını çok sevdim. Onları bıraktığım için çok üzgünüm. Fakat ben ölürsem hiçbir evlada hizmet veremezdim. Kişilerin her şeyden evvel, doktora, hocaya muhtaçlıkları var. Hekimsizlikten bir evladın ölmesi kadar fecî bir şey olamaz.
Pervari’de sizi en çok etkileyen hadise nedir?
Pervari’de teröristler yolumuzu kesti. Birçok denetimden geçirdiler bizi. O tedirginliğimizi anlatamam, hiçbir devir da unutamıyorum. Teröristler tarafından yolumuzun kesilmesi, daha dün yaşamış üzereyim, unutamıyorum. Propaganda yaptılar, kendilerini anlatmaya çalıştılar. Irtihal korkusu bize yetti. Elinde keleş vardı, silah vardı. Karanlıkta önümüzde onları görmek bizi çok tedirgin etti.
LOKMAN HEKİM’İ TERCİH ETTİ
Pervari’den sonra Lokman Hekim’de vazifeye başlamanızda ne tesirli oldu?
İstifa ettikten sonra bilhassa Lokman Doktor Ankara Hastanesini tercih ettim. Benim için her şeyden kıymetli olan dezavantajlı evlatların sıhhatidir. Sincan yükle Ankara’nın sosyo-ekonomik seviyesi düşük kişilerin yaşadığı bir kesimdir. Lokman Tabip Hastanesi, vesair hususî hastanelerle kıyasla fiyatları vatandaşlar tarafından karşılanabilecek bir hastane olmasının yanında etik pahalara son kademe itina gösteriyor. Daha çok gelir için hastanın gereksinimi olmayan tetkiklerin yapılması konusunda tabipleri zorlamıyor. Hasta-hekim münasebetine müdahale etmiyorlar. Etik bir hastane olduğu için Lokman Hekim’i tercih ettim.
Bundan sonraki amacınız nedir?
Benim için hizmet hizmettir, hasta hastadır. Bunun merkezde ya da öbür bir mekanda olması kıymetli değil. Birebir kalitede hizmet vermeye devam ediyorum. Ben yapabileceklerimi Pervari’de ziyadesiyle yaptım. İleride, Afrika ve doğup büyüdüğüm Nepal başta olmak üzere yerkürenin en yoksul yerlerinde istekli çalışmak istiyorum.
Son olarak eklemek istediğin bir şey var mı?
Başarıda aile, istikrarlı çalışma ve duaların ehemmiyetinin olduğunu düşünüyorum. Benim için başta pederim olmak üzere ailem, onların duaları ve benim azimle çalışmamın bu başarıyı sağladığına inanıyorum. Üzerimde emeği geçen herkese farklı münferit teşekkür ediyorum
