Niluferler...

imagesniluferler5add1c8f11d4c

bostan dolabının yanındaki,
suları bana kahverengi gozuken, o kucuk ve
eskimiş havuzdaki solgun ve kederli niluferlere
gidip bakardım cocukken, babam,
onların kokleri olmadığını anlatmıştı bana

Neden bu cicekleri hep birşeylere benzetmek icin
kullandıklarını ancak buyuyunce anladım
Yalnızca bu cicekler, hep bir yerlere gidecekmiş gibi
azade ve ozgur oluyorlar ama kucuk bir
havuzun icinde bir yere gitmeden yaşıyorlardı
Hayat da boyle birşeydi benim icin ; hep
biryerlere gidecek gibi duran, yalnız ve bir yere
gitmeyen bir cicek Butun bir hayatın ozeti buydu

Bende bir yere bağlanmadım ve bir yere gitmedim,
oyle solgun nilufer gibi bir havuzun icinde
yalnız başına durdum, koklerimi salamadım,
ne, olduğum yere sağlamca yerleştim,
ne, başka diyarlara kacabildim,

Bana bakanlar, beni seyredenler, beni sevenler
oldu ama kimse yakasına takmadı beni,
kimse odasına koymadı, kimse beni sulayıp
buyutmek icin uğraşmadı

Onlara ihtiyacım olmadığını, havuzumda
tek başıma yuzebileceğimi duşunduler
Ben de bu yuzden; kederi, yalnızlığı,
kirlenmeyi oğrendim ve hayata benzedim

Ne garip başka bir şeyde olmak istemedim,
beni beğenmeleri yetti bana
Koksuz bir hayat, caresiz yalnızlık, tuhaf keder

Ahmet Altan