O Guneş Doğarken Sen Nerelerdesin

Sabah oluyor sıyrılıyor guneş karanlıklar icerisinden
İlk ışık huzmeleri vurmaya başlıyor odama
Hatta masamdaki kalemler bile golge yapmaya başladı
O kalemlik de duran uzun zaman yazmayan
Yazamayan, murekkebi kurumuş kalemlere

Duvarlara yansıyan golgeler, resimlerdeki gizli renkleri cıkarıyor
Sabahın ilk yakıcı ışıkları Siyah daha siyah
Beyaz mı? Daha silik
Ve masada ki vazo
Hatta icindeki kurumuş beyaz gul, Onun bile golgesi siyah


Dokulmeye yuz tutmuş duvarlarda yazılar beliriyor
O an şaşırıyorum Sabahın korunde hayal mi goruyorum
Gerci akşamdan ictiğim bir buyuk ama
Onun da etkisi gecmiştir artık
Daha dikkatli bakmaya calışıyorum
Evet Evet, var anlamlı anlamsız yazılar
Okumaya calışıyorum yazıları Ama tersinden
Neredesin Seni seviyorum

Toparladım kafamı, aklımı Ne kadar kaldı ise
Guneş doğmadan evvel buğulanan camdaki izler
Parmak izlerim, geceden
Vurunca guneş cama yansımış oradan da duvara yazılar

Dakikalar icinde silinmeye, akmaya başladı yazılar
Eski kasvetine burundu yaslandığım duvar
Geceden yazdıklarım erimeye başladı
Camdakiler Ama icimdekiler değil

Doğan guneşin parlaklığını, gozlerimizi yakışını
Hissetmeliydik bunları beraber, el ele goz goze
Yazmalıydık o buğulu camlara parmaklarımızla
Murekkebi doldurup, kalemlerimizle yazmalıydık yaşanılan o anı sayfalara

Sensizim ama dargın değilim
Sadece kızıyorum gecen yıllara zamana sensizliğime
O guneşin doğduğu anda sana
Doyamadan gecen zaman kızıyorum
Bana da kalan ağladığım ve daha nice guneş doğarken ağlayacağım zamana
Sensiz sabahlara



Corlu 1212
Yılmaz Barıtlı