Yıllar içinde değişen ve gelişen ekonomik ve toplumsal kurallar, gelişmiş ve pek çok gelişmekte olan memlekette haddinden fazla kiloya bağlı sıhhat meselelerini önemli formda arttırmıştır. Memleketimizde de obsezite hayli kıymetli sıhhat meselelerinden biri olmaya başlamıştır. Memleketimizde obezite sıklığı ile ilgili yapılan çalışmalarda hatunlarda %44,2, erkeklerde ise %25 seviyesini bulan sonuçlar vardır. Bilhassa evlat ve adelosan (genç erişkin) periyodu obezite sıklığı yerkürede olduğu üzere memleketimizde de süratli bir biçimde artmaktadır.
Sıhhat için yapılan harcamalara ait doneler obezite tedavisinin pahalı bir tedavi olduğunu göstermektedir. Obesite ile sıklıkla birlikte görülen ; diyabet , hipertansiyon, iskemik kalp illeti, kimi kanser çeşitleri , kas iskelet sistemi marazları maliyeti daha da arttırmaktadır. Obesite, ömür uzunluğu devam etme potansiyeli olan kronik bir hastalıktır. Tedavisi de birebir biçimde ömür uzunluğu sürmektedir. Tedavi teorik olarak olağan görünse de pratikte epeyce güçtür.
Obezite tanısı Yerküre Sıhhat Örgütü (WHO ) ‘ ne nazaran, vücut kitle indeksi ( BMI ) seviyesine nazaran yapılmaktadır;
BMI 25 – 29,9 arasına grade I obesite
BMI 30-39,9 arasına grade II obesite
BMI 40 ın üzerine grade III obesite denmektedir.
Obezite tedavisi için kilo kaybı gereklidir, lakin bu tabip ve hastanın tek maksadı olmamalıdır. Asıl maksat kiloyu ne pahasına olursa olsun düşürmek değil, sistemleri koruyarak hastanın uzun vadede sağlıklı kalmasını sağlamaktır.
Tedavinin ana başlangıç noktası, azık alım ölçüsünün, azık içeriğinin. Hastanın fizikî aktivitesinin ayarlanmasıdır. Bu yaklaşım , tüm tedavi seçeneklerine eşlik edecek olmazsa olmaz olan hayat formu değişikliğini içermektedir. Obezite tedavisinde cerrahi yaklaşım da dahil olmak üzere kalıcı ömür formu değişikliği yapılmazsa uzun vadeli tedavi başarısı sağlanamaz ve hastalık tekrar eder.
BMI’ i yüksek olan her hastada obezite tedavisi yapılma zaruriliği yoktur. Örneğin, orta raddede bestesi olan fakat eşlik eden illeti olmayan hastalarda münhasıran tıbbı yardım istemedikleri sürece tedavi gerekli değildir. Bu hastalarda gereksiz ve yanlış yaklaşımlar anoreksia yada bulimia üzere yeme bozukluklarını tetikleyebilmektedir. Psikiyatrik nedenlerle gelişen yeme bozukluklarında öncelikle bu meselenin tahlili gereklidir.
Tedaviye yönelik prosedürler sırası ile ; diyet, egzersiz, davranış terapisi, ilaç tedavisi ve en son cerrahi tedavidir.
İlaç tedavisi yeni gelişmelerle birlikte tedavide muvaffakiyet orantısını arttırmaktadır. İlaçlardan beklentimiz, kuvvet alımının azaltılması, besinlerin emiliminin engellenmesi, güç harcanmasının arttırılması, sağlıklı kiloya inince o seviyenin korunmasıdır. Tedavide ilaçların kullanılması makul vakalarda cerrahiye gidişi azaltmaktadır.
Sıhhat için yapılan harcamalara ait doneler obezite tedavisinin pahalı bir tedavi olduğunu göstermektedir. Obesite ile sıklıkla birlikte görülen ; diyabet , hipertansiyon, iskemik kalp illeti, kimi kanser çeşitleri , kas iskelet sistemi marazları maliyeti daha da arttırmaktadır. Obesite, ömür uzunluğu devam etme potansiyeli olan kronik bir hastalıktır. Tedavisi de birebir biçimde ömür uzunluğu sürmektedir. Tedavi teorik olarak olağan görünse de pratikte epeyce güçtür.
Obezite tanısı Yerküre Sıhhat Örgütü (WHO ) ‘ ne nazaran, vücut kitle indeksi ( BMI ) seviyesine nazaran yapılmaktadır;
BMI 25 – 29,9 arasına grade I obesite
BMI 30-39,9 arasına grade II obesite
BMI 40 ın üzerine grade III obesite denmektedir.
Obezite tedavisi için kilo kaybı gereklidir, lakin bu tabip ve hastanın tek maksadı olmamalıdır. Asıl maksat kiloyu ne pahasına olursa olsun düşürmek değil, sistemleri koruyarak hastanın uzun vadede sağlıklı kalmasını sağlamaktır.
Tedavinin ana başlangıç noktası, azık alım ölçüsünün, azık içeriğinin. Hastanın fizikî aktivitesinin ayarlanmasıdır. Bu yaklaşım , tüm tedavi seçeneklerine eşlik edecek olmazsa olmaz olan hayat formu değişikliğini içermektedir. Obezite tedavisinde cerrahi yaklaşım da dahil olmak üzere kalıcı ömür formu değişikliği yapılmazsa uzun vadeli tedavi başarısı sağlanamaz ve hastalık tekrar eder.
BMI’ i yüksek olan her hastada obezite tedavisi yapılma zaruriliği yoktur. Örneğin, orta raddede bestesi olan fakat eşlik eden illeti olmayan hastalarda münhasıran tıbbı yardım istemedikleri sürece tedavi gerekli değildir. Bu hastalarda gereksiz ve yanlış yaklaşımlar anoreksia yada bulimia üzere yeme bozukluklarını tetikleyebilmektedir. Psikiyatrik nedenlerle gelişen yeme bozukluklarında öncelikle bu meselenin tahlili gereklidir.
Tedaviye yönelik prosedürler sırası ile ; diyet, egzersiz, davranış terapisi, ilaç tedavisi ve en son cerrahi tedavidir.
İlaç tedavisi yeni gelişmelerle birlikte tedavide muvaffakiyet orantısını arttırmaktadır. İlaçlardan beklentimiz, kuvvet alımının azaltılması, besinlerin emiliminin engellenmesi, güç harcanmasının arttırılması, sağlıklı kiloya inince o seviyenin korunmasıdır. Tedavide ilaçların kullanılması makul vakalarda cerrahiye gidişi azaltmaktadır.