Türkiye'nin en güncel forumlardan olan forumdas.com.tr'de forumda aktif ve katkısı olabilecek kişilerden gönüllü katkıda sağlayabilecek kişiler aranmaktadır.
Organizmada alınan kalori ile harcanan kalori arasındaki istikrar “alınan” lehine bozulduğunda çokça kaloriler ilerde kullanılmak üzere organizma tarafından yağ hücrelerinde depolanır. Alınan besinlerde kullanılmayacak olan yani muhtaçlık ziyadesi hususlar “yağ” olarak depolanır. Kişi devamlı alımı sağlarsa ve yıkım ya da tasarrufu sağlanmazsa depo yağlar çoğalır ve obezite meydana gelir.
Burada halk arasında yanlış bir mülahaza vardır. “Fazla yağ tüketirsem kilo alırım” mülahazası. Elbet bu gerçek bir niyettir gelgelelim yalnız çokça yağ tüketmekle değil ziyade karbonhidratlı azık (şekerli ve nişastalı yiyecekler) tüketmek de çokça karbonhidratın vücut tarafından yağa çevrilmesi nedeniyle yağ olarak depolanır.
İnsan vücudu son radde tasarruflu çalışmaya programlanmıştır. Sıradan işlevi için az bir kuvvet sarfeder. Bu yüzden kilo almak son kademe kolaydır. Bunun karşılığında kilo vermek, almak kadar kolay değildir. Vücutta biyokimyasal olarak alınan ziyade karbonhidrat (halk arasında bilinen formuyla şeker ve nişasta) ve proteinler kullanılmadıkları takdirde bir seri biyokimyasal sürece girerek kolaylıkla karaciğer tarafından yağa dönüştürülürler. Canlı spor yapmayan bireylerde bu daha da kolaydır. Sedanter yaşantı dediğimiz çağımızın masa başı işi olarak isimlendirilen ömür biçimi de obezitenin gelişimine son radde ek sağlayan bir durumdur.
Açlık durumunda gereksinim oluştuğu vakit kolaylıkla yağa dönüşen şeker ve proteinlerin yağdan tekrar oluşturulmaları son kademe karışık reaksiyonlar gerektirir. Bu yüzden depolanan yağlar -yani alınan kilolar- kolaylıkla harcanamaz. Bu durum devam ettikçe alınan kilolar verilemez hale gelir. Bu da kimseyi depresyona sokar ve kimilerinde daha bariz olmak üzere depresyon yemek yemeyi körükler ve kişi kısır döngüne girer. Yemek yeme dürtüsü ile kilolar daha da alınır ve kimseyi daha çok depresyona sürükler ve bu da yemek yeme isteğini arttırır. Böylelikle içinden çıkılamaz hale gelir.
Yemek yemeye karşı direnemeyen iradesi üzerinde hakimiyeti zayıf olan şahıslarda de emsal durum sözkonusudur. Bu insanlar sorulduğunda tüm diyetleri bilirler velev uygulamışlardır. Gelgelelim sonuç almaktan öte 2-3 kg verip 10 kg geri aldıklarını da rahatlıkla tabir ederler. Zira uygunsuz kilo verme programlarında mahsusen bilimsellikten uzak diyet pratiklerinde organizmanın aç bırakılması halinde organizma kendinde bulunan enerjiyi harcamamak için bazal metabolizma dediğimiz hayati organlar için harcadığı enerjiyi minimale indirir. O denli ki sıradanın ¼ üne geriler metabolizma suratı. Binaenaleyh yediği her şey kişinin muhtaçlığının üstündedir. Bunlar insanda birikmiş kalori yani YAĞ olarak kalır. Bir nevi savaş vakti kıtlık devrinde karne ile ekmek dağıtımında olduğu üzere. Bu durum bu çeşit aç bırakan diyetlerde neden kilo verilemediğinin sebebidir. Aç kalan kişi bu hali uzun müddet devam ettiremeyeceği için ahir yiyeceklere teslim olur ve denetimsiz bir halde besin alımına yönelir. Bu alım diyet öncesi kişi ne tıp azıklara yatkın ise onları tekrar ziyadesiyle alma biçiminde ortaya çıkar. Böylelikle açlık diyeti esnasında verilen 2-3 kg ziyadesiyle geri alınır.
Bu yüzden obezite sonuna girmeyen çokça kilolular (VKİ 25-29.9 kg/m2 olanlar VKİ 35 e kadar olanlar) diyetisyen denetiminde aç kalmadan, vücudu savaş durumuna sokmadan diyet yapmalıdırlar. Aksi halde vaka havanda su dövmekten öteye gidemez.
Burada halk arasında yanlış bir mülahaza vardır. “Fazla yağ tüketirsem kilo alırım” mülahazası. Elbet bu gerçek bir niyettir gelgelelim yalnız çokça yağ tüketmekle değil ziyade karbonhidratlı azık (şekerli ve nişastalı yiyecekler) tüketmek de çokça karbonhidratın vücut tarafından yağa çevrilmesi nedeniyle yağ olarak depolanır.
İnsan vücudu son radde tasarruflu çalışmaya programlanmıştır. Sıradan işlevi için az bir kuvvet sarfeder. Bu yüzden kilo almak son kademe kolaydır. Bunun karşılığında kilo vermek, almak kadar kolay değildir. Vücutta biyokimyasal olarak alınan ziyade karbonhidrat (halk arasında bilinen formuyla şeker ve nişasta) ve proteinler kullanılmadıkları takdirde bir seri biyokimyasal sürece girerek kolaylıkla karaciğer tarafından yağa dönüştürülürler. Canlı spor yapmayan bireylerde bu daha da kolaydır. Sedanter yaşantı dediğimiz çağımızın masa başı işi olarak isimlendirilen ömür biçimi de obezitenin gelişimine son radde ek sağlayan bir durumdur.
Açlık durumunda gereksinim oluştuğu vakit kolaylıkla yağa dönüşen şeker ve proteinlerin yağdan tekrar oluşturulmaları son kademe karışık reaksiyonlar gerektirir. Bu yüzden depolanan yağlar -yani alınan kilolar- kolaylıkla harcanamaz. Bu durum devam ettikçe alınan kilolar verilemez hale gelir. Bu da kimseyi depresyona sokar ve kimilerinde daha bariz olmak üzere depresyon yemek yemeyi körükler ve kişi kısır döngüne girer. Yemek yeme dürtüsü ile kilolar daha da alınır ve kimseyi daha çok depresyona sürükler ve bu da yemek yeme isteğini arttırır. Böylelikle içinden çıkılamaz hale gelir.
Yemek yemeye karşı direnemeyen iradesi üzerinde hakimiyeti zayıf olan şahıslarda de emsal durum sözkonusudur. Bu insanlar sorulduğunda tüm diyetleri bilirler velev uygulamışlardır. Gelgelelim sonuç almaktan öte 2-3 kg verip 10 kg geri aldıklarını da rahatlıkla tabir ederler. Zira uygunsuz kilo verme programlarında mahsusen bilimsellikten uzak diyet pratiklerinde organizmanın aç bırakılması halinde organizma kendinde bulunan enerjiyi harcamamak için bazal metabolizma dediğimiz hayati organlar için harcadığı enerjiyi minimale indirir. O denli ki sıradanın ¼ üne geriler metabolizma suratı. Binaenaleyh yediği her şey kişinin muhtaçlığının üstündedir. Bunlar insanda birikmiş kalori yani YAĞ olarak kalır. Bir nevi savaş vakti kıtlık devrinde karne ile ekmek dağıtımında olduğu üzere. Bu durum bu çeşit aç bırakan diyetlerde neden kilo verilemediğinin sebebidir. Aç kalan kişi bu hali uzun müddet devam ettiremeyeceği için ahir yiyeceklere teslim olur ve denetimsiz bir halde besin alımına yönelir. Bu alım diyet öncesi kişi ne tıp azıklara yatkın ise onları tekrar ziyadesiyle alma biçiminde ortaya çıkar. Böylelikle açlık diyeti esnasında verilen 2-3 kg ziyadesiyle geri alınır.
Bu yüzden obezite sonuna girmeyen çokça kilolular (VKİ 25-29.9 kg/m2 olanlar VKİ 35 e kadar olanlar) diyetisyen denetiminde aç kalmadan, vücudu savaş durumuna sokmadan diyet yapmalıdırlar. Aksi halde vaka havanda su dövmekten öteye gidemez.
