Türkiye'nin en güncel forumlardan olan forumdas.com.tr'de forumda aktif ve katkısı olabilecek kişilerden gönüllü katkıda sağlayabilecek kişiler aranmaktadır.
Okul devri çocuklara ve annelere yesyeni kapılar açar… Okula başlamak; yeni şeyler öğrenmeyi, yeni beşerlerle tanışmayı, toplumsallaşmayı, yeni hayallere kavuşmayı getirir. Tüm aile için çok heyecanlı, vakit zaman gerilimli, keyifli, geliştirici bir periyot başlar. Günümüzde toplumsal medyanın da adım adım görsellerle, yazılarla, like larla desteklediği , yönlendirildiği, kösteklediği bir süreç başlıyor …Eskiden yalnızca çekirdek aile , akrabalar, komşu ve arkadaşlarla paylaşılabilen bu süreç artık tüm dünyaya bir tuşlama uzaklığında paylaşılmakta…
Doğumdan itibaren bebeklerin her anlarının, her aylarının coşku ve şatafatla kutlanması belgelenmesi paylaşılması elzem bir durum oldu .Mutlu, bakımlı her şeyi bir ortada yapabilen anneler ve eksiksiz çocukları… Bu türlü başlayan bir süreç okul devrinde de her cins beklentiyi katlanarak artırdı ne yazık ki… Çocuklarımız ve anneleri kendilerini anlamsız bir yarışın içinde buluverdiler. Anneler tüm uygun niyetleriyle çocuklarını bu tempo içinde tutmaya, hiçbir şeyden eksik etmemeye çalışıyorlar. Çocuklarımız çok şey öğrenmek zorunda olan , çok sağlıklı beslenen, sanat ve spor alanında aktiviteler yapması gereken çok kültürlü, çok zeki çocuklar olmak durumunda…. .. Anneleri ise ne yaparsa yapsınlar daima eksik, daima dertli, daima acabalarla başbaşa kalma durumundalar…
Harikalık sendromu annede yetersizlik hissine, kendini suçlamaya , çok derde neden olabiliyor. Harikalık sendromu ile yetişen çocuklar ise sorun çözme marifetinden mahrum, , özgüven sorunları yaşayabilen, her şeyden çabuk sıkılabilen, ben merkezli olarak büyüyorlar. Her istediğini elde edebileceğini , harika ve kusursuz olduğunu zannederek büyüyen çocuk, gerçek hayatta engellenmelerle, retlerle, ve başarısızlıkla karşılaştığında büyük hayal kırıklığı, özgüven sıkıntıları yaşayabiliyor. Yetişkin olduklarında kendilerini daima başarılı/başarısız ekseninde değerlendirip mutsuz olabiliyorlar.
Çocuklarımızın gerçek muhtaçlıklarını, ilgi alanlarını, yeteneklerini, zorlandıkları alanları birlikte kaliteli vakit geçirerek, onları dinleyerek , sohbet ederek, onlarla oyunlar oynayarak anlayabiliriz. Çocuklarımızla şartsız paylaştığımız sevgi ve inanç ortamı içinde; onları gereksinimleri doğrultusunda destekleyerek, yanılgı yaptıklarında yanlarında olarak, gerektiğinde hudutları öğreterek, konuşmak istediklerinde dinleyerek gelişim ve değişimlerine , memnun bireyler olarak büyümelerine yardımcı olabiliriz.
