Olbers Paradoksu id Olbers Paradoksu, Alman filozof Heinrich Olbers'in 1823 yılında kaleme aldığı makalesinde öne sürülen tezdir Olbers bu makalesinde, baki sabit bir evrende her çizgisel manzara doğrultusunun eninde sonunda bir yıldızın yüzeyinde sonlanacağını çıkarsamaktadır Ohalde ebedi statik bir cihan varsayımıyla gece gökyüzüne bakan herhangi bir gözlemci, gökyüzündeki her noktayı bir yıldız değin aydınlık görmek zorundadır Fakat gerçekte böyle değildir Olbers bu paradoksal durumun, ölümsüz statik bir evren varsayımından kaynaklandığını, bu varsayımın hatalı bir varsayım olduğunu ileri sürmüştür Bu paradoksun bir çıkışı olarak uzakta yıldızlardan gelen ışığın, evrendeki toz halindeki madde tarafından soğurulduğunu, gözlemciye ulaşamadığını öne sürmek olabilir Ama Olbers, sonsuzdan beri varolan bir cihan varsayımında bu maddenin de gitgide artarak ısınacağını ve bir yıldız yüzeyi gibi ışıldayacağını ileri sürmektedir Seslenmek ki kâinat, sonsuzdan beri var değildir Evren, sonlu bir geçmişte varolmuş olmalıdır Bu Nedenle uzakta yıldızların ışıkları bize demin ulaşmamıştır ve aradaki madde henüz yıldız kadar ışık saçacak ölçüde ısınmamıştır