Ölüm ile hayat arasına çizebildiğim tek mutluluğumdun…

Vefat ile hayat arasına çizebildiğim tek mutluluğumdun… “Hiçbir sözcük senin adın kadar yer tutmadı dudaklarımda Hiçbir bayan senin dek yakışmadı alın yazgımaAma başaramadık bu sevdayı yaşatmayı Başaramadık işte Biz seninle hiçbir vakit aynı cümlenin içinde bile anılmadık Ne ben acılarını sırtlamış cümlenin yüklemi olabildim ne de sen mutluluklarımın kuytu öznesi olabildinBiz sadece hasrete prangalı iki yürek oldukBiz ayak uçlarındaki karlara aldırmadan güneşli sabahlara doğmayı özenen iki çılgın gelinciktikZamansız açtık baharlara Zamansız uyandık kış uykularından Birbirimizin yüzünde gördüğümüz gülüşleri bahar sandıkOysa biz kökleri toprakta kalacak bir gelinciğin bir kış sabahı güneşe gülümsemesi dek imkansızdık…Hayat yolculuğunda arka arkaya verdik zannederken sırtlarımızın arasına örülü hasret duvarlarını göremedikOlur Ya de görmek istemedik Ne vakit duvarları dinmek istedik işte o an tutsak düştük imkansızlığa… İşte o zaman yenik düştük zamana Senle ben , hiçbir vakit “ biz “ olmayı başaramadık… Başaramadık işte Şayet de seninle biz öbür cephelerde savaşan iki kılıç ustasıydık… Kendimizi daima aramıza örülmüş hasrete kılıç sallar bilirken meğer biz kendi yüreklerimize kılıç sallamışız… Hadi git sevgili Rüzgara karşı savaşmayı bırak… Hadi git Dağlar devrilmişken omuzlarıma, yalnızlık düşmüşken sokaklarıma git Git diyorum sanaKapıyı azıcık arala ve git Bana verdiğin ne varsa her şeyi topla ve git Bekletme seni bekleyenleri… Bekletme kapımda beni sonsuzluğa gömecek babasız kelebekleri…Hadi git Her harfine ölümler beğendiğim adımı dudaklarımdan sökerek git Bana çıkan bütün sokakları sil adres defterlerinden Yaşayıp da kendi yüreğine bile ispat edemediğin bu sevdayı “ sevinç bakiyelerden düş gayri Gözlerime demir pervazlardan vefat göz kırpıyorken durma git … Hadi git sevgili Adınla başlayıp adınla bitiremediğim cümleler değin yalnız bırak beni Durma karanlıklarımda, durma hatıralarıma Git sadece Bırak hayat boyu sensizlik yerine ölümler diz çöksün üçgenin taban olmayan kenarı dibime… Bırak günahların dökülsün soğuk ellerinin gezindiği kücük avuç içlerime Hadi git sevgili Biz seninle rüya olmaktan öteye geçemedik Hiçbir zaman acıyı sırtlanıp mutluluğa gülümsemedik Hadi git…Dudaklarında daha pozitif kanamasın pişmanlıkların Daha pozitif ağlamasın hatıraların Hadi git sevgili Hadi gitÇıktığın kapıdan ölüm gelsin üçgenin taban olmayan kenarı uçlarıma Bırak gözlerin mapusluğum, yüreğin sonsuzluğum olsun Hadi git… Durma sabahı olmayan karanlıklarımda Daha pozitif üşütme ellerini karı, boranı eksik olmayan kışlarımda Daha pozitif bekleme düzensiz cümlelerimde Git diyorum sana Git Beni “ bana “ vazgeçme…Hadi kapıyı arala ve git Kapat bütün ışıkları Ve git hadi Çıktığın kapının peşinde vefat gelsin gayri Şimdi git… Unut ismimi… Unut yeminlerini… Seni hiç sevmediğimi farz et… Bu sevdayı hiç yaşanmamış kabul et Demir kapımı “ ölüme “ arala ve sessice git… Git diyorum… Sadece git… Arkasından ölüm gelsin but uçlarıma Sana kavuşmayı bilmese de , Seni severken “ ölmenin gururunu “ yaşasın bu yürek… Çünkü; sen benim, Ölüm ile hayat arasına çizebildiğim tek mutluluğumdun… alıntı