Ormanda Kurtlar Tarafından Büyütülen Dina Sanichar

2018 yılında vizyona giren Mogli: Orman Çocuğu, Disney’in en sevilen üretimlerinin ortasında yer alıyor. İsminden da anlaşılacağı üzere ormanda yaşayan bir çocuğun hayatını anlatan bu sinema, bir hayal eseri olmaktan son derece uzak.

Dina Sanichar, gerçek hayatta Hindistan’da kurtlarla birlikte yaşamış bir çocuk. Avcılar tarafından kurtlarla birlikte dört ayak üzerinde hareket ederken bulunan Dina, hayatı boyunca olağan yaşama ahenk sağlayamamış, vakitle iki ayak üzerinde yürümeye alışsa da çıplak gezmekten hiç vazgeçmemiş biri. Dilerseniz ormanda hayvanlarla birlikte büyüyen bu çocuğun öyküsüne daha yakından bakalım.

Dina, kurtları avlayan bir avcı kümesi tarafından bulunuyor


Dina’nın ortaya çıkış kıssası, 1876 yılında oluyor. Küçük çocuğu fark eden birinci isimler, Hindistan Bülendşehr’de kurtları avlamak için dağa çıkan bir küme avcıymış. Bu avcılar, kurtlar için tuzakları hazırladıktan sonra sürüde pek de kurda benzemeyen bir hayvan görmüş ve yakınlaşınca onun hayvan değil, en fazla 6 yaşında olan ve tıpkı kurtlar üzere dört ayak üzerinde yürüyen bir çocuk olduğunu fark etmişler.

Avcıların gördüğü şeyden sonra gaye elbette kurtları avlamaya devam etmek değil, çocuğu kurtarmak olmuş. Küçük çocuğun kurtlarla birlikte bir mağaraya girdiğini gören adamlar, mağaranın dışında ateşler yakarak kurtları dışarı çıkarmayı başarmış, kurtları öldürdükten sonra çocuğu yakalayıp direkt Sikandra ismindeki bir yetimhaneye götürmüş. Çocuğun bir ismi da olmadığı için, onu yetimhaneye götürdükleri gün cumartesi olduğu için Hindi lisanında cumartesi manasına gelen Dina Sanichar ismini vermişler.

6 yaşındaki çocuk, topluma ahenk sağlamakta oldukça zorlanmış


Avcılar her ne kadar Dina’nın hayatını kurtarmış üzere düşünse de Dinar için yetimhanede, insanların ortasında yaşamaya başlamak hiç de kolay olmamış. Mağaradan aldıkları çocuğun ailesi tarafından terk edildiği ve çok küçük yaşlardan beri kurtlarla birlikte büyüdüğü göz önünde bulundurulduğunda, siz de kestirim edersiniz ki Dinar için “asıl yaban” toplum olmuş.

Yetimhanedeki beşerler, Dinar’ı birinci evvel İki ayak üzerinde yürütebilmek için uğraşmış. İki ayak üzerinde yürüyebilmek, Dinar için son derece güç olsa da uzun çalışmalar sonucunda küçük çocuk olağan beşerler üzere yürümeyi başarmış.

Dinar, iki ayak üzerinde yürümüş yürümesine lakin bu sefer de yetimhanedeki başka çocuklar üzere kıyafetle gezmekten zerre hoşlanmamış. Bu yüzden de yetimhanedeki yetkililer, Dina’ya bir ayrıcalık tanıyarak bir mühlet boyunca küçük çocuğun tıpkı mağarada yaptığı üzere çıplak gezmesine müsaade vermiş.

Dina’nın davranışları ve beden gelişimi, bir beşerden çok kurtlarınkine benziyordu


Gerek çıplak gezmesi olsun, gerek gecenin bir saati durduk yerde kurtlar üzere uluması, Dina hiçbir vakit olağan bir çocuk üzere davranmayı başaramamış. Başka çocuklarla olan iletişimsizliği de tüm bunlara eklenince yetimhanedeki yetkililer, Dina’ya kendi isminin yanında bir de “Kurt Çocuk” lakabını takmışlar.

Dina’nın davranışlarının kurtlara benzemesinin arkasındaki sebep yalnızca 4 ayak üzerinde yürümesinden ya da çıplak gezmesinden kaynaklı değilmiş. Yetimhane müfettişi Erhardt Lewis’in aktardıklarına nazaran Dina, yalnızca çiğ et yemeyi tercih etmiş, eti yemeden evvel de tıpkı kurtlar üzere burnuna götürüp uzun bir müddet boyunca koklarmış.

Dina’yı insanlardan uzaklaştıran tek şey davranışları değildi elbette. Küçük çocuk, büyüdükçe öteki çocukların tersine rastgele bir gelişim gösterememiş, uzunluğu bulunduğu vakitle son derece benzeri kalmıştı. Dina’nın başı da öteki çocuklara nazaran daha farklı bir hal almış ve vakitle tıpkı kurtlarınkine misal, sivri ön dişlere sahip olmuş.

Küçük çocuk ne konuşmayı, ne de işaret lisanıyla anlaşabilmeyi öğrenebilmiş


Dina, yetimhanede vakit geçirdikçe vakitle onlar biri üzere olabilmeye başlamış. Lakin hiçbir vakit konuşmayı öğrenememiş, hatta yetimhanedeki öğretmenlerin uğraşlarına karşın işaret lisanıyla bile anlaşamamış. Dina’nın kolay hareketlerle anlayabildiği, kendini anlatabildiği yalnızca bir iki kişi olmuş yetimhanede. Dina, bu bireylerin dışında kendisini yalnızca kurtlar üzere uluyarak, bağırarak tabir edebiliyormuş.

Küçük çocuk uzun bir müddet boyunca yetimhanede yalnızca yalnız başına takılmış, konuşmayı bir türlü öğrenemediği için de öteki çocuklarla hiçbir formda irtibat kuramamış. Dina’nın yetimhanede edindiği tek kişi, kendisi üzere hayvanlar ortasında büyüyen bir çocukmuş. İsmi açıklanmayan başka çocukla birlikte Dina, birlikte ulumuş, güya hayvan içgüdülerine sahipmiş üzere oradan oraya zıplayarak başka çocukları korkutmuş.

Dina’nın vefat sebebi ise son derece “modern”


Dina’nın yetimhanede çağdaş sayılabilecek tek davranışı, öteki yetişkinler üzere sigara içmek olmuş. Hatta Dina o kadar fazla sigara içmiş ki yetimhanedeki yetkililer, Dina’nın ölmesine sebep olan tüberkülozun sigara yüzünden bu kadar berbata gittiğini lisana getirmiş. Nihayetinde Dina Sanichar, 1895’te şimdi 29 yaşındayken hayata veda etmiş. Arkasında da birinci evvel ünlü şair Rudyard Kipling’e, daha sonrasında da beyazperdeye ilham olacak bir hayat öyküsü bırakmış.