Osmanlıca da E harfi ile başlayan kelimeler ve anlamları

E Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler ve Anlamları


EAMM: Daha geniş, o kadar şümullü, en umumî

EÂZIM: Büyükler, ulu kişiler

EB: Baba, ata

EBB: Kuru ot, taze ot Mera, çayır, çayır

EBEDÂ: Ebedî olarak, ebediyyen

EBEDÎ: Devamı, sonu olmayan Ezelînin zıddı

EBEDŞÜMÛL: Ebedî içine alan

EBEVEYN: Anababa

EBRÂR: İyiler

EBSÂR: "Basar"ın çoğulu Gözler, görme hassaları

EBTER: 1 Eksik, yarım kalmış 2 Dölsüz, çocuğu olmayan kimse

EBU ’LBEŞER: İnsanlığın atası Hz Âdem

EBU ’LHAYR: İyilik babası

ECÂNÎB: Ecnebîler, yabancılar

ECELİ KAZÂ: Tehlikeye ziyaret etmek suretiyle gelen ecel

ECELİ MÜSEMMÂ: Allah tarafından devir edilmiş ömrün sonunda gelen ecel

ECİR: 1 Karşılık, ücret 2 İyi bir amelin karşılığı olarak verilen manevî mükâfat

ECR U MESUBÂT: Karşılık ve mükâfat İyi amele karşılık Allah kadar ahirette verilen sevap

ECR U SAVÂB: Yapılan bir şeyin karşılığı olarak verilen aidat ve sevab

ECR: Yapılan bir meslek karşılığında bahşedilen aidat

ECRÂM U ECSÂM: Cansız varlıklar ve cisimler

ECRÂMI SEMÂVİYYE: Gök cisimleri, yıldızlar

ECSÂMI MUHTELİFE: Muhtelif cisimler

ECSÂMI SAKÎLE: Ağır cisimler

ECSÂMI SELÂSE NAZARİYESİ: Üç ceset nazariyesi

ECZÂ: Cüzler 1 Eczacılıkta kullanılan maddeler 2 Bir kitabın parçaları Kur ’ânı Kerim ’in cüzleri

EDÂ: 1 Ödeme, verme 2 Vaktinde yerine getirme 3 Tarz, üslûp

EDÂİ EMANET: Emaneti yerine getirme

ILGEÇ: 1 Kendi kendine anlamı olmayıp ad ve fiillere katılarak manâ gösteren sözcük 2 Âlet

EDEBİ KUTSÎ: Kutsî edeb, iyi ahlâk

EDEBİ UBUDİYYET: Kulluk edebi

EDGÂS U AHLÂM: Karışık rüyalar

EDİLLE: Deliller

EDİLLEİ AKLİYYE: Aklî deliller

EDİLLEİ HAKK: Hak deliller, reel deliller

EDİLLEİ KÂTIA: Belirlenmiş deliller

EDİLLEİ ŞER ’İYYE: Şer ’î deliller; Kitap, sünnet, icmaı ümmet ve kıyası fukahadan ibaret dört delil

EDİLLEİİ İLMİYYE: İlmî deliler

EDNÂ: Böylece aşağıda, en alçak

EDVÂR: Devirler, çağlar

EDYÂNI BÂTILA: Bâtıl dinler Adalet olmayan dinler

EDYÂNI MÜNZELE: Allah tarafından gösterilen dinler

EDYÂNI SEMAVİYYE: Semavî dinler Musevîlik, Hıristiyanlık ve İslâm dinleri

EF ’ÂL: Fiiller, işler

EF ’ÂLi İBÂD: Kulların işleri

EF ’ÂLİ KULÛB: Kalbin işleri, kalbe doğan dağıtılmış duygu ve görüşler Arapça ’da kalbî fiiller (anlayışlı olmak, bakmak gibi)

EFDÂL: Daha faziletli, en faziletli

EFLÂK: 1 Felekler, gökler 2 Her gezegene ait gök tabakaları

EFRADINI CÂMİ AĞYÂRINI MANİ: Kendisine ait olanları toplayan, olmayanları dışarda bırakan

EFSANE: Masal, epope, mitoloji

EHAD: Bir, tek Allah ’ın sıfatlarından

EHÂDÎSİ ŞERİFE: Hz Muhammed (sav) ’in laf, hareket ve ikrarlarından meydana gelen hadisi şerifler

EHADİYYET: Birlik Allah ’ın her bir şeyde kendilerine ait sıfatı Her şeyde birliğinin tecellisi

EHAKK: Fazla haklı, daha haklı

EHASS: 1 En has, en özel 2 En basmakalıp

EHASSI NIYET: En özel niyet

EHL U İYÂL: Bir kimsenin geçindirmek zorunda olduğu aile efradı ve öteki kimseler

EHL: 1 Sahip, malik, 2 Maharetli, sanatkâr 3 Bİr yerde oturan 4 Karıkocadan herbiri

EHLİ BEYT: Hz Muhammed (sav) ’in ailesi, hane halkı, (Hz Ali, Hz Fatma, Hz Hasan, Hz Hüseyin)

EHLİ BİD ’AD: Dinde olmadığı halde daha sonra çıkan şeylere uyanlar

EHLİ DİRÂYET: Zeka, veri, tecrübe ehli

EHLİ EHVÂ: Heva ehli, özlem ve isteklerine emrindeki olanlar

EHLİ İCTİHAD: Müctehid olan kişi, içtihad ehli

EHLİ İMAN: İman ehli

EHLİ İNSÂF: Merhametli, adil olanlar

EHLİ KARYE: Köylü, köy halkı

EHLİ KİTAP: Allah ’ın gönderdiği kitaplara inananlar Terim olarak yahudiler ve hıristiyanlar

EHLİ KÜFR: İnkârcılar

EHLİ SALİB: Haçlılar, hıristiyanlar

EHLİ SUFFE: Suffe ehli ancak bunlar, Medine ’deki Mescidi Nebevî ’nin sofasında kalırlar ve burada Hz Peygamber ’den dni öğrenirlerdi

EHLİ SÜNNET: Hz Muhammed (sav) ’in yolunda gidenler, sünnîler

EHLİ ZİMMET: İslâm devletinin himaye ve tabiiyyetinde yer alan hıristiyanlar

EHLULLÂH: Allah ’a itaat eden, Allah ’ın sevdiği kimse, velî

EHREMEN: Zerdüştîlerin inandıkları, kötülük ve karanlık tanrısı, şeytan, dev

EHVENİ SIRREYN: İki gizliden en zararsızı

EHVENİ ŞERR: Şerrin en hafif olanı

EİMME: İmamlar

EKÂLİM: İklimler, memleketler, ülkeler

EKALLİYET: Azınlık, azlık

EKÂNİMİ SELÂSE: Hıristiyanların baba, oğul ve Ruhu ’lKudüs ’ten oluştuğuna inandıkları Allah Allah, İsa, Ruhu ’lKudüs üçlüsü

EKBER: En büyük

EKL: Yemek Yemek

EKMEL: En mükemmel, eksiği olmayan, en olgun

EKREMÜ ’LEKREMÎN: Cömertlerin en cömerdi Fazla kerim, fazla cömert olan Allah

ELFÂZ: Sözler

ELFÂZI GARÎBE: Şaşırtıcı, acayip sözler

ELFURKAN: Kur ’ânı Kerim

ELHAKK: 1 Gerçeğin ta kendisi, tam açık konuşmak gerekirse 2 Allah

ELHÂN: Nağmeler, besteler

ELHÂNI TAYYİBE: Hoş nağmeler, hoş sesler

ELHÜDÂ: Hidayet, Kur ’ânı Kerim

ELVÂH: Levhalar, tablolar

ELVÂN: Renkler, çeşitler

ELYEVM: Bugün

EMÂN: 1 Eminlik, korkusuzluk 2 Aman dileme 3 Şikayet 4 Rica

EMÂNETİ İLÂHİYYE: İlâhî emanetler

EMIR, EMR: Buyruk

EMN: Eminlik, korkusuzluk

EMNİYYETİ KÂMİLE: Tam güven, bütün emanet

EMRİ Bİ ’LMA ’RÛF VE NEHYİ ANİ ’LMÜNKER: Dinin iyi gördüğü şeyleri emretmek ve fena gördüğünden sakındırmak

EMRİ Bİ ’LMA ’RUF: İyiliği emretmek

EMSİLE: Misaller, örnekler

EN ’ÂM: Davar, koyun, keçi, sığır ve deve gibi hayvanlar

ENBİYA: Peygamberler, nebîler

ENE: Ben, ego

ENE ’LHAKK: "Ben hakkım" anlamına gelen ve birincil kere Hallacı Mansûr kadar söylenen söz

ENFÂL: "Nefel"in çoğulu Harpte düşmandan alınan mallar, ganimetler Kur ’ânı Kerim ’in 8 Sûresi

ENFÜS: "Nefs"in çoğulu Canlar, ruhlar

ENFÜSÎ: Nefsî, nefiste meydana gelen, ferdî zihne ait yer alan, subjektif

ENSÂR: Hz Muhammed (sav) ’in Medineli arkadaşlarından olan ve muhacirlere yardım eden ashabı

ENVÂ: Türler, çeşitler

ENVÂI VÂHİDE: Bir çeşitten olma

ERBÂBI HALLU AKD: Halife seçmeye yetkili olan kişiler Medine halkının ileri gelenleri

ERBÂBI HASENAT: İyilik sahipleri

ERCAH: Daha üstün, en üstün

ERDÂN: "Gövde"in çoğulu Cisimler, vücutlar, gövdeler

ERHÂM: 1 Kadınlardaki çocuk yatağı, rahimler 2 Akrabalar

ERHAM: Çok yufka yürekli, fazla acıyan

ERKÂN: Rükunlar, esaslar, direkler, üniteler, bölümler

ERVÂH: Ruhlar

ERVÂHI HABÎSE: Kötü ruhlar

ERZELİ ÖMÜR: İhtiyarlığın sonları, bunaklık günleri

ESAHH: Çok sahih, en doğru

ESÂTİR: Efsaneler, masallar

ESATÎRİ EVVELÎN: Eskilerin masalları

ESBÂB: Sebepler

ESFELİ SÂFİLÎN: Cehennemin en alt tabakası, aşağının aşağısı

ESHÂB VE ETBA: Sahabeler ve tabiin

ESHÂB: Mümin olarak Hz Muhammed (sav) ’i gören ve mümin olarak ölen müslümanlar (Bak: ASHAB)

ESHÂBI EYKE: Şuayb Peygamberin gönderildiği kavim

ESHÂBI HİCR: Salih Peygamberin gönderildiği kavim

ESLÂF: "Selef"in çoğulu Eskiler, yerlerine geçilmiş kimseler

ESLÂFI MÜFESSİRÎN: Eski müfessirler, geçmiş müfessirler

ESLAH: En salih, en iyi, en yerinde

ESMÂ: Adlar, isimler

ESMÂÜ ’HÜSNÂ: Allah ’ın hoş isim ve sıfatları

EŞBÂH: Benzeyenler, nazirler

EŞCÂR: "Şecer"in çoğulu Ağaçlar

EŞHURU ’LHAC: Hac ayları Şevval, Zilkade ve Zilhicce ’nin ilk on gününden ibaret olan cem ’lahza 70 gün İslâm ’dan önce de Araplar bu günlerde Kâbe ’yi ziyaret ederlerdi

EŞHURU ’LHURUM: Haram aylar Zilkade, Zilhicce, Muharrem ve Recep ayları İslâm ’dan önce Araplar bu aylarda savaş yapmayı haram sayarlardı

EŞRÂF: Soylulular, şerefliler

EŞRÂR: Şerliler, kötüler

EŞRÂTI SAAT: Kıyamet alâmetleri

ETFÂL: Çocuklar

EVÂMİR U NEVÂHÎ: Emirler ve yasaklar

EVÂMİRİ CİHÂD: Cihad emirleri

EVÂMİRİ İLÂHİYYE: İlâhî emirler

EVÂMİRİ SÂBIKA: Eski emirler

EVHÂM: Vehimler ve hayaller Kuruntular ve gerçek dışı şeyler

EVLÂ VE EFDÂL: Daha iyi ve daha faziletli

EVLÂ VE ESLÂH: En iyi ve en uygun

EVLÂ: Birinci, ilk olarak gelen En iyi

EVLİYA: Velînin çoğulu Allah ’ın ermiş kulları

EVLİYÂYI UMÛR: Meslek başında olan kimseler

EVSÂF U ŞERÂİT: Vasıflar ve şartlar

EVSAF: Vasıflar, özellikler

EVSAT: Orta

EVVEL U ÂHİR: Önce ve sonradan

EVVELEN: Evvelâ, ilk olarak

EYTÂM VE ERÂMİL: Yetimler ve dullar

EYYÂM EN MA ’LÛMAT: Aşina günler

EYYÂM: Günler

EYYÂMI MA ’DÛDÂT: Sayılı günler; Ramazan ayının bütün günleri

EYYÂMI NAHR: Kurban Bayramı ’nın birincil üç günü

EYYÂMI TEŞRİK (Eyyâmü ’tteşrik): Kurban Bayramı ’nın birincil gününden sonraki üç gün

EZELİYET: Başlangıcı olmama Ezeliyeti Müş ’ir: Başlangıcı gösteren

EZMÂN: Zamanlar, vakitler

EZMİNE: Zamanlar, çağlar

EZZİKR: Kur ’ânı Kerim ’in adlarından biri *