Osmanlıca da E harfi ile başlayan kelimeler ve anlamları

E Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler ve Anlamları


EAMM: Daha geniş, pek şumullu, en umumi

EAZIM: Buyukler, ulu kişiler

EB: Baba, ata

EBB: Kuru ot, taze ot Mera, otlak, cayır

EBEDA: Ebedi olarak, ebediyyen

EBEDÎ: Devamı, sonu olmayan Ezelinin zıddı

EBEDŞUMUL: Ebedi icine alan

EBEVEYN: Anababa

EBRAR: İyiler

EBSAR: "Basar"ın coğulu Gozler, gorme hassaları

EBTER: 1 Eksik, tamamlanmamış 2 Dolsuz, cocuğu olmayan kimse

EBU’LBEŞER: İnsanlığın atası Hz Adem

EBU’LHAYR: İyilik babası

ECANÎB: Ecnebiler, yabancılar

ECELİ KAZA: Tehlikeye uğramak suretiyle gelen ecel

ECELİ MUSEMMA: Allah tarafından tayin edilmiş omrun sonunda gelen ecel

ECİR: 1 Karşılık, ucret 2 İyi bir amelin karşılığı olarak verilen manevi mukafat

ECR U MESUBAT: Karşılık ve mukafat İyi amele karşılık Allah tarafından ahirette verilen sevap

ECR U SAVAB: Yapılan bir şeyin karşılığı olarak verilen ucret ve sevab

ECR: Yapılan bir iş karşılığında verilen ucret

ECRAM U ECSAM: Cansız varlıklar ve cisimler

ECRAMI SEMAVİYYE: Gok cisimleri, yıldızlar

ECSAMI MUHTELİFE: Muhtelif cisimler

ECSAMI SAKÎLE: Ağır cisimler

ECSAMI SELASE NAZARİYESİ: Uc cisim nazariyesi

ECZA: Cuzler 1 Eczacılıkta kullanılan maddeler 2 Bir kitabın parcaları Kur’anı Kerim’in cuzleri

EDA: 1 Odeme, verme 2 Zamanında yerine getirme 3 Tarz, uslUp

EDAİ EMANET: Emaneti yerine getirme

EDAT: 1 Kendi kendine anlamı olmayıp isim ve fiillere katılarak anlam gosteren kelime 2 Alet

EDEBİ KUTSÎ: Kutsi edeb, iyi ahlak

EDEBİ UBUDİYYET: Kulluk edebi

EDGAS U AHLAM: Karışık ruyalar

EDİLLE: Deliller

EDİLLEİ AKLİYYE: Akli deliller

EDİLLEİ HAKK: Hak deliller, gercek deliller

EDİLLEİ KATIA: Kesin deliller

EDİLLEİ ŞER’İYYE: Şer’i deliller; Kitap, sunnet, icmaı ummet ve kıyası fukahadan ibaret dort delil

EDİLLEİİ İLMİYYE: İlmi deliler

EDNA: Pek aşağı, en alcak

EDVAR: Devirler, cağlar

EDYANI BATILA: Batıl dinler Hak olmayan dinler

EDYANI MUNZELE: Allah tarafından gosterilen dinler

EDYANI SEMAVİYYE: Semavi dinler Musevilik, Hıristiyanlık ve İslam dinleri

EF’AL: Fiiller, işler

EF’ALi İBAD: Kulların işleri

EF’ALİ KULUB: Kalbin işleri, kalbe doğan ceşitli duygu ve duşunceler Arapca’da kalbi fiiller (bilmek, gormek gibi)

EFDAL: Daha faziletli, en faziletli

EFLAK: 1 Felekler, gokler 2 Her gezegene ait gok tabakaları

EFRADINI CAMİ AĞYARINI MANİ: Kendisine ait olanları toplayan, olmayanları dışarda bırakan

EFSANE: Masal, destan, mitoloji

EHAD: Bir, tek Allah’ın sıfatlarından

EHADÎSİ ŞERİFE: Hz Muhammed (sav)’in soz, hareket ve ikrarlarından meydana gelen hadisi şerifler

EHADİYYET: Birlik Allah’ın her bir şeyde kendilerine ait sıfatı Her şeyde birliğinin tecellisi

EHAKK: Cok haklı, daha haklı

EHASS: 1 En has, en ozel 2 En bayağı

EHASSI MAKSAT: En ozel maksat

EHL U İYAL: Bir kimsenin gecindirmek zorunda olduğu aile efradı ve diğer kimseler

EHL: 1 Sahip, malik, 2 Maharetli, usta 3 Bİr yerde oturan 4 Karıkocadan herbiri

EHLİ BEYT: Hz Muhammed (sav)’in ailesi, hane halkı, (Hz Ali, Hz Fatma, Hz Hasan, Hz Huseyin)

EHLİ BİD’AD: Dinde olmadığı halde sonradan cıkan şeylere uyanlar

EHLİ DİRAYET: Zeka, bilgi, tecrube ehli

EHLİ EHVA: Heva ehli, arzu ve isteklerine tabi olanlar

EHLİ İCTİHAD: Muctehid olan kişi, ictihad ehli

EHLİ İMAN: İman ehli

EHLİ İNSAF: Merhametli, adil olanlar

EHLİ KARYE: Koylu, koy halkı

EHLİ KİTAP: Allah’ın gonderdiği kitaplara inananlar Terim olarak yahudiler ve hıristiyanlar

EHLİ KUFR: İnkarcılar

EHLİ SALİB: Haclılar, hıristiyanlar

EHLİ SUFFE: Suffe ehli ki bunlar, Medine’deki Mescidi Nebevi’nin sofasında kalırlar ve burada Hz Peygamber’den dni oğrenirlerdi

EHLİ SUNNET: Hz Muhammed (sav)’in yolunda gidenler, sunniler

EHLİ ZİMMET: İslam devletinin himaye ve tabiiyyetinde bulunan hıristiyanlar

EHLULLAH: Allah’a itaat eden, Allah’ın sevdiği kimse, veli

EHREMEN: Zerduştilerin inandıkları, kotuluk ve karanlık tanrısı, şeytan, dev

EHVENİ SIRREYN: İki gizliden en zararsızı

EHVENİ ŞERR: Şerrin en hafif olanı

EİMME: İmamlar

EKALİM: İklimler, memleketler, ulkeler

EKALLİYET: Azınlık, azlık

EKANİMİ SELASE: Hıristiyanların baba, oğul ve Ruhu’lKudus’ten oluştuğuna inandıkları Allah Allah, İsa, Ruhu’lKudus uclusu

EKBER: En buyuk

EKL: Yemek

EKMEL: En mukemmel, eksiği olmayan, en olgun

EKREMU’LEKREMÎN: Comertlerin en comerdi Cok kerim, cok comert olan Allah

ELFAZ: Sozler

ELFAZI GARÎBE: Şaşılacak, tuhaf sozler

ELFURKAN: Kur’anı Kerim

ELHAKK: 1 Gerceğin ta kendisi, tam doğrusu 2 Allah

ELHAN: Nağmeler, besteler

ELHANI TAYYİBE: Guzel nağmeler, guzel sesler

ELHUDA: Hidayet, Kur’anı Kerim

ELVAH: Levhalar, tablolar

ELVAN: Renkler, ceşitler

ELYEVM: Bugun

EMAN: 1 Eminlik, korkusuzluk 2 Aman dileme 3 Şikayet 4 Rica

EMANETİ İLAHİYYE: İlahi emanetler

EMİR, EMR: Buyruk

EMN: Eminlik, korkusuzluk

EMNİYYETİ KAMİLE: Tam guven, tam itimat

EMRİ Bİ’LMA’RUF VE NEHYİ ANİ’LMUNKER: Dinin iyi gorduğu şeyleri emretmek ve kotu gorduğunden sakındırmak

EMRİ Bİ’LMA’RUF: İyiliği emretmek

EMSİLE: Misaller, ornekler

EN’AM: Davar, koyun, keci, sığır ve deve gibi hayvanlar

ENBİYA: Peygamberler, nebiler

ENE: Ben, benlik

ENE’LHAKK: "Ben hakkım" anlamına gelen ve ilk defa Hallacı MansUr tarafından soylenen soz

ENFAL: "Nefel"in coğulu Harpte duşmandan alınan mallar, ganimetler Kur’anı Kerim’in 8 SUresi

ENFUS: "Nefs"in coğulu Canlar, ruhlar

ENFUSÎ: Nefsi, nefiste meydana gelen, ferdi zihne ait bulunan, subjektif

ENSAR: Hz Muhammed (sav)’in Medineli arkadaşlarından olan ve muhacirlere yardım eden ashabı

ENVA: Turler, ceşitler

ENVAI VAHİDE: Bir ceşitten olma

ERBABI HALLU AKD: Halife secmeye yetkili olan kişiler Medine halkının ileri gelenleri

ERBABI HASENAT: İyilik sahipleri

ERCAH: Daha ustun, en ustun

ERDAN: "Beden"in coğulu Cisimler, vucutlar, govdeler

ERHAM: 1 Kadınlardaki cocuk yatağı, rahimler 2 Akrabalar

ERHAM: Cok merhametli, cok acıyan

ERKAN: Rukunlar, esaslar, direkler, uniteler, bolumler

ERVAH: Ruhlar

ERVAHI HABÎSE: Kotu ruhlar

ERZELİ OMUR: İhtiyarlığın sonları, bunaklık gunleri

ESAHH: Cok sahih, en doğru

ESATİR: Efsaneler, masallar

ESATÎRİ EVVELÎN: Eskilerin masalları

ESBAB: Sebepler

ESFELİ SAFİLÎN: Cehennemin en alt tabakası, aşağının aşağısı

ESHAB VE ETBA: Sahabeler ve tabiin

ESHAB: Mumin olarak Hz Muhammed (sav)’i goren ve mumin olarak olen muslumanlar (Bak: ASHAB)

ESHABI EYKE: Şuayb Peygamberin gonderildiği kavim

ESHABI HİCR: Salih Peygamberin gonderildiği kavim

ESLAF: "Selef"in coğulu Eskiler, yerlerine gecilmiş kimseler

ESLAFI MUFESSİRÎN: Eski mufessirler, gecmiş mufessirler

ESLAH: En salih, en iyi, en uygun

ESMA: Adlar, isimler

ESMAU’HUSNA: Allah’ın guzel isim ve sıfatları

EŞBAH: Benzeyenler, nazirler

EŞCAR: "Şecer"in coğulu Ağaclar

EŞHURU’LHAC: Hac ayları Şevval, Zilkade ve Zilhicce’nin ilk on gununden ibaret olan cem’an 70 gun İslam’dan once de Araplar bu gunlerde Kabe’yi ziyaret ederlerdi

EŞHURU’LHURUM: Haram aylar Zilkade, Zilhicce, Muharrem ve Recep ayları İslam’dan once Araplar bu aylarda savaş yapmayı haram sayarlardı

EŞRAF: Soylulular, şerefliler

EŞRAR: Şerliler, kotuler

EŞRATI SAAT: Kıyamet alametleri

ETFAL: Cocuklar

EVAMİR U NEVAHÎ: Emirler ve yasaklar

EVAMİRİ CİHAD: Cihad emirleri

EVAMİRİ İLAHİYYE: İlahi emirler

EVAMİRİ SABIKA: Eski emirler

EVHAM: Vehimler ve hayaller Kuruntular ve gercek dışı şeyler

EVLA VE EFDAL: Daha iyi ve daha faziletli

EVLA VE ESLAH: En iyi ve en uygun

EVLA: Birinci, başta gelen En iyi

EVLİYA: Velinin coğulu Allah’ın ermiş kulları

EVLİYAYI UMUR: İş başında olan kimseler

EVSAF U ŞERAİT: Vasıflar ve şartlar

EVSAF: Vasıflar, ozellikler

EVSAT: Orta

EVVEL U AHİR: Once ve sonra

EVVELEN: Evvela, birinci olarak

EYTAM VE ERAMİL: Yetimler ve dullar

EYYAM EN MA’LUMAT: Bilinen gunler

EYYAM: Gunler

EYYAMI MA’DUDAT: Sayılı gunler; Ramazan ayının butun gunleri

EYYAMI NAHR: Kurban Bayramı’nın ilk uc gunu

EYYAMI TEŞRİK (Eyyamu’tteşrik): Kurban Bayramı’nın ilk gununden sonraki uc gun

EZELİYET: Başlangıcı olmama Ezeliyeti Muş’ir: Başlangıcı bildiren

EZMAN: Zamanlar, vakitler

EZMİNE: Zamanlar, cağlar

EZZİKR: Kur’anı Kerim’in adlarından biri