Otizm, son haberlere nazaran her 42 erkek evlattan birini etkileyen, ve sıklığı her geçen gün artan bir durumdur. Otizmden etkilenen evlatlar içtimaî hayata adapte olmakta zorluklar yaşarlar. Temple Grandin'in deyişiyle esas sorun bu evlatların "otistik olmayan bir yerkürede yaşamak zorunda olmaları"dır. Bu zorluklar ve evlatlarının gelecekte kendine ehliyetli bir hayat sürememe mümkünlüğü, aileler açısından büyük bir tasa kaynağıdır. Bununla birlikte otizmin patofizyolojisinin ne nokta karmaşık olduğunun algılanamaması, birden fazla vakit, evladın gelişimi açısından son nokta kritik ve sonlu devranın, evladın ferdi biyokimyasal gereksinimlerine yanıt vermeyecek ve her evlat için tıpkı formda düzenlenen tedavi arayışları ile boşa harcanmasına neden olur. Çok mekanında bir söyleyişle "otistik evlat sayısı kadar farklı otizm vardır". Altta yatan nedenlerin her evlatta farklılık gösterebilmesi ve birbirini tetikleyen farklı etkenler ve yolaklara bağlı bir seyrinin olması nedeniyle, hem şahsi eğitim, hem tıbbi tedavi yaklaşımı evlada hususî olarak düzenlenmelidir. Bir evlatta büyük yarar sağlayan bir yaklaşım, diğer bir evlatta otizm bulgularının şiddetlenmesine, velev bazen geri dönüşsüz meselelerin ortaya çıkmasına neden olabilir. Otizmde görülen nöropsikiyatrik belirtiler buzdağının görünen tarafı olup, buzdağının görünmeyen tarafında hem bağırsak hem dimağda devam eden bir inflamasyon ve birbiri ile ilişkili bozulmuş biyokimyasal yolaklar mevcuttur. Her evlat münferit bir bireydir ve münhasıran otizm laf konusu olduğunda genetik, metabolik ve biyokimyasal süreçler hepsinde ortak olan umumî prensiplerden etkilenebildiği üzere ferdi farklılıklar da gösterir. Otizmdeki biyomedikal tedavi başarısı bu kişisel tıbbi farklılıklara ve gereksinimlere odaklanılabildiği ölçüde artar.