Türkiye'nin en güncel forumlardan olan forumdas.com.tr'de forumda aktif ve katkısı olabilecek kişilerden gönüllü katkıda sağlayabilecek kişiler aranmaktadır.
iltasyazilim
FD Üye
Öyle bir geçer zamanki dizi replikleri
Ben masal gibiydim bir vardım bir yoktum
çünkü çocuktum büyükler beni görmek isterlerse var olurdum
görmek istemezlerse yok lakin yanılıyorlardı
ben hep vardım en fazla da beni değil sandıkları zamanlarda vardım
hepsi birbirlerini birbirlerine göründükleri değin biliyorlar tanıyorlardı
ama benim yanımda bütün maskeleri düşüyordu çünkü ben çocuktum
yoktum onları en hakiki halleriyle çizdim aklımım defterine
ben büyüdükçe onlar masal oldu içimde
Babam kim bilir kaçıncı kez dönüyordu seferden;annem,babamın her dönüşünü yeni bir başlangıca döndürmek için defalarca yeni bir umutla hazırlanırdı
Misafir tabaklarını çıkarması annemin tüm aileye yaptığı uzlaşma çağrısıydıKendisi evvelden yaşanmış bütün kavgaları,kırgınlıkları unuturdu
Herkesinde unutmasını isterdiBu kez da benzer şeyi yapıyorduAma babamın bu gelişi ailemizi fırtınalı denizlere sürükleyecek bir maceranın başlangıcıymış,bilmiyordum
Adım OsmanO zamanlar 6 yaşındaydımZaman beni ve hikayemdeki herkesi önüne katıp aleyhinde konulmaz bir su baskını gibi sürükledi
Sinsi ve acımasız,hoyrat ve insafsızHer şey dün gibi lakin bundan böyle geri dönüş yok
Pek bir geçer vakit ama fakat hatıralar kalır bu selden geriye
Evin içine efsunlu, esrarlı bir hava çökerdi ara sıra Bu efsun annemin ve babanemin gözlerinden, bakışlarından, seslerindeki sisli tüllerden taşıyordu bu kezÇocukta olsa yakınlarda erkek tayfasından biri bulunmamalıydı Mahrem, tehlikeli ve giz dolu bir söylev yapıcaklardı, kadınca bir söylev Bu efsunlu havadan benim payıma 25 kurus ve leblebiciye dürüst yürümek düşmüştü
insanın icinde saklanan korkunc hayvanla o aksam ilk kere kendi ailemde tanıstım
yuvalarindan firlamis gozleri ofke icinde uzayan boyunlari sisen damarlari ilk kez o süre gordum gırtlak parcalayan urpertici haykırısları birincil o zaman isittim
bu son olmadı ast benzer manzaralarla daha sonrada karsılastım
buyudukce insan alısıyo belkide buyumek diye bu alısmaya diyorlar
ne zaman bagıran aglayan haykıranofkeli insan gorsem bu hayvanla birincil kere karsılastıgım anki dehseti tedirginligi hatırlıyorum ola ki de bu yuzden bi yanım hep cocuk hep suclu kaldı
Osman: Bana masal kitabı okur musun?
Neriman: Masal kitabı da yok
Osman: Berrin ablam bana daima kitap okur bir sürü masal öğrendim ben
Neriman: Ayy ne iyi ettiiiiinn!
Osman: Sana masal anlatayım mı yenge?
Neriman: Hemen Hemen Hiç sussana sen be! Zaten işim başından aşkın diğer taraftan sen çıktın başıma! Hadi geç otur şuraya!
''O an anladım Yengem hiç çocuk olmamış, annesinden büyük doğmuş biriydi Yüreğinin masalı yoktu Zavallının eksiği buydu'' *
Ben masal gibiydim bir vardım bir yoktum
çünkü çocuktum büyükler beni görmek isterlerse var olurdum
görmek istemezlerse yok lakin yanılıyorlardı
ben hep vardım en fazla da beni değil sandıkları zamanlarda vardım
hepsi birbirlerini birbirlerine göründükleri değin biliyorlar tanıyorlardı
ama benim yanımda bütün maskeleri düşüyordu çünkü ben çocuktum
yoktum onları en hakiki halleriyle çizdim aklımım defterine
ben büyüdükçe onlar masal oldu içimde
Babam kim bilir kaçıncı kez dönüyordu seferden;annem,babamın her dönüşünü yeni bir başlangıca döndürmek için defalarca yeni bir umutla hazırlanırdı
Misafir tabaklarını çıkarması annemin tüm aileye yaptığı uzlaşma çağrısıydıKendisi evvelden yaşanmış bütün kavgaları,kırgınlıkları unuturdu
Herkesinde unutmasını isterdiBu kez da benzer şeyi yapıyorduAma babamın bu gelişi ailemizi fırtınalı denizlere sürükleyecek bir maceranın başlangıcıymış,bilmiyordum
Adım OsmanO zamanlar 6 yaşındaydımZaman beni ve hikayemdeki herkesi önüne katıp aleyhinde konulmaz bir su baskını gibi sürükledi
Sinsi ve acımasız,hoyrat ve insafsızHer şey dün gibi lakin bundan böyle geri dönüş yok
Pek bir geçer vakit ama fakat hatıralar kalır bu selden geriye
Evin içine efsunlu, esrarlı bir hava çökerdi ara sıra Bu efsun annemin ve babanemin gözlerinden, bakışlarından, seslerindeki sisli tüllerden taşıyordu bu kezÇocukta olsa yakınlarda erkek tayfasından biri bulunmamalıydı Mahrem, tehlikeli ve giz dolu bir söylev yapıcaklardı, kadınca bir söylev Bu efsunlu havadan benim payıma 25 kurus ve leblebiciye dürüst yürümek düşmüştü
insanın icinde saklanan korkunc hayvanla o aksam ilk kere kendi ailemde tanıstım
yuvalarindan firlamis gozleri ofke icinde uzayan boyunlari sisen damarlari ilk kez o süre gordum gırtlak parcalayan urpertici haykırısları birincil o zaman isittim
bu son olmadı ast benzer manzaralarla daha sonrada karsılastım
buyudukce insan alısıyo belkide buyumek diye bu alısmaya diyorlar
ne zaman bagıran aglayan haykıranofkeli insan gorsem bu hayvanla birincil kere karsılastıgım anki dehseti tedirginligi hatırlıyorum ola ki de bu yuzden bi yanım hep cocuk hep suclu kaldı
Osman: Bana masal kitabı okur musun?
Neriman: Masal kitabı da yok
Osman: Berrin ablam bana daima kitap okur bir sürü masal öğrendim ben
Neriman: Ayy ne iyi ettiiiiinn!
Osman: Sana masal anlatayım mı yenge?
Neriman: Hemen Hemen Hiç sussana sen be! Zaten işim başından aşkın diğer taraftan sen çıktın başıma! Hadi geç otur şuraya!
''O an anladım Yengem hiç çocuk olmamış, annesinden büyük doğmuş biriydi Yüreğinin masalı yoktu Zavallının eksiği buydu'' *
