Öyle sev ki, bütün insanlığı kucaklasın sevgin...

Sevgiyi başkalarından bekleyen bir insanın duygularını anlatıyordu bu
dizeler

Her sevginin başlangıcı, insan yaşamında güneşin doğduğu andır elbette
Oysa, çaba harcamadan, birilerinin kendisini sevmesini bekleyenler başarılı
olamazlar hiçbir zaman Ne sazı konuştururlar, ne neyi üflerler, ne de
şiire varır dilleri

İnsanin bir ömür boyu peşinden koştuğu sevmek nedir peki? Yüreğin bir
başkası için çarpması mı? Suyun yüzünde, yapraklarını ağır ağır açan bir
nilüfer mi yoksa? Göç mevsimi, yaralı eşini kanatlarıyla örterek ölümü
bekleyen yaban kazlarının vefası mı? Ya da kayayı delen tomurcuğun direnci
mi sevmek? Kan ve gözyaşından oluşmuş bir dünyanın ortasında bile, insanı
insanla kucaklaştıran duygu mu?

Ya sevilmek? Bir başkasının bakışlarından biricik olduğunu anlamak mı
sevilmek? Yürürken başı biraz daha dik, dudak kıvrımlarını uçarı, adımları
hafif kılan, sevilmek mi yoksa? Sesin, sıcacık bir hoşgörüye bürünmesi,
bütün canlılara yönelik sevecenlik, artan coşku, sevilmekten mi hep?

Ya nedir sevmemek? Küçük hesaplarla ölçüp biçmek midir karşıdakini? Hoyrat
bir rüzgârın, özenle dizilmiş saksıları devirmesi mi? Dalganın saldırması
mı, adı özlem olan bir kayığa? Koparıp bir çiçeği yakaya takmak mı yoksa?
Kekliği kafese kapatmak mı, siyah örtüler altında ürkek doğasız bırakıp,
avlarda tuzak olarak kullanmak mı sevmemek? Canlıyı soyuna nankör kılmak,
sonra insanlık dersi vermek mi yoksa? Bir yudum su uzatmaktan üşenmek mi
sevmemek? Gülümsemekten kaçınmak, okşamanın ince kıyılarına inmemek mi asla?

Sevilmemek nasıl bir duygu peki? Yavru kedileri boğmak mı oyun diye? Kalın
topuklu çizmelerle ezmek mi başakları ya da çocukları? Nedir hiç sevilmemek?
Bir çölün ortasında durmadan susamak mı? Kapıları dinlemek mi binbir
korkuyla? Para biriktirmek mi aç karnına? Ökseler, pusatlar yapmak dalları
ok gibi sivriltmek mi? Yaz günleri ateşler yakmak mı kocaman bir şehrin
ortasında? Ölümü izlemek mi keyifle? Nedir sevilmemek? Ne kadar
yabancılaştırır insanı insana?

Havada uçuşan bir sözcük müdür sevgi? Sezilir mi, tutulur mu, görülür mü?
Nasıl bilinir varlığı? Yalnızca yokluğunda mı anlaşılır tadı?

Önce kendini tanımakla başlar sevgi Kendini onarmakla başlar İnsanın,
insan olma bilincini, aklıyla, yüreğiyle duymasıyla başlar Doğanın ve
yaşamın bir parçası olduğunu anlamasıyla Yaşam benim için var Su benim
temizliğim Ben suyu en uzak dallara taşımalıyım Sonra insan var
Doğanın en güzel ürünü Üç bin yılda ayağa kalkmayı öğrenen ve beni bugüne
hazırlayan insan İlmek ilmek örülen kültürümün ilk halkası Bir insana
duyulan sevgiyle başlayan yaşam

Peki nedir sevgi? Birlikte bir gülüşü uzatmak, acıyı paylaşıp azaltmak belki
de Aynı duaya el kaldırmak Dokunmak biraz Kanın, damarlardan akışını
hızlandırarak duymak insanın sıcaklığını Aynı anda görebilmek bir şimsek
çakımını Ocağı birlikte üflemek ısınmak için İnsan olmanın o
eksikliğini güzelliğini sezebilmek karşılıklı Tamamlayabilmek birbirini
Bir türlü önleyemediğimiz o ses: benim onurlanacağım kadar önemli ama benden
bir adım geri diyorsa eğer, o sesi susturabilmek

Koltuklara, halılara, kristallere, markalara gösterdiğin özenin çok
fazlasını gösterebilmek bir insana Duygularını, düşüncelerini anlamaya
çalışmak Özlemlerini aramak birlikte

Benim ol ama benden bağımsız bireyliğini de koru Olduğun gibi kal ama
çoğalsın, zenginleşsin içinin erdemi Seni ilk sevdiğim gün gibi sürdür
kişiliğini ama durmadan gelişelim birlikte Birlikteliktir sevgi
Kimsenin kimseyi kullanmadığı Kimsenin kimseye hükmetmediği Kimsenin
kimseyi mülkiyetine geçirmediği

Önce beni bekle duraklarda, sonra bekleyeni olmayan bütün yolcuları
Önce benim için bir şarkı söyle, sonra bütün sağırlar duysun sesini
Beni sev!
Öyle sev ki, bütün insanlığı kucaklasın sevgin

alıntı