oysa ne mutluydum senden önce

oysa ne mutluydum senden önce Günlerim olağan gibi karanlık yeniden acı ile geçiyor saatler istek ile ne zaman dalmıyorki gözlerim senli sensizliklere durmuyor gözyaşlarım yalnızlık çemberinde Yorulmuyor hayat tasa cefa vermeye şarkılar yoldasım sigaramla birlikte tükenmek bilmeyen bir boşluğun içinde savruluyorum rüzgarla birlikte farkında olmadan yalnızlıık çemberinde Nedeni yok olur ya bu sensizliğin yada bana verdiğin bu ayrılık yelinin sana yazdığım ilk şiiri hatırlarmısın Ayrılıktı adı ayrılmam dediğin ayrılık yıkılmıştı o gün dünyam gözümde yalandı herşey sevda bile yıkmam demiştin ama bıraktın beni yalnızlık çemberinde Şu Anda soruyorum kendime neden sen neden sevdim diyorum ama ne mutluydum senden önce aradığım aramasını beklediğim düşündüğüm kimse yoktu mutluydum yinede yalnızlık çeberinde Şu Anda ise perişanım hasret rüzgarlarını saldın üstüme çaresizliği tanıttın deva bulamıyorum şimdi dertlerime böylece acımasızki şu hayat gelmiyor ECEL'im YALNIZLIK ÇEMBERİNDE alinti