Peygamberimizin coşkun rahmeti ve şefkati

*************

Alıntı:
Merhamet, esirgemek, acımak, zayıf ve fakir insanların haline acı***** yardımda bulunmak ve ince kalpliliktir Şefkat, acı***** ve esirgeyerek sevmek, içten gelen ve karşılıksız bir sevgidir Her iki duygu da, tariften çok yaşanan ve hissedilen duygulardır Çünkü, her ikisi de kalple ilgilidir

Merhamet ve şefkat, Peygamberimizin yüce şahsiyetinin bir aynası gibidir Onun kadar merhametli, onun kadar şefkatli ve ince ruhlu bir insan yeryüzüne gelmemişti

Cenabı Hakkın Sevgili Resulüne, kendi ismi olan Rahimve Raufsıfatlarını vermesi, Peygamberimizin ne kadar merhametli ve şefkatli bir kalbe sahip olduğunu gösterir

Tevbe Sûresinin 128 âyetinde bu gerçek şöyle ifade edilir:

And olsun ki, size içinizden bir Peygamber geldi ki, sıkıntıya uğramanız ona çok ağır ve güç gelir Size çok düşkündür Bütün mü'minlere merhametli ve esirgeyicidir

İslâmın ilk devirlerinde Müslümanların çoğunu fakir, kimsesiz ve köleler teşkil ediyordu Kureyşliler onları hor görüp aşağılarken, Peygamberimiz onları yanına almış, hak dini onların yardımıyla duyurmaya başlamıştı

Peygamberimizin kalbine ve engin rahmetine en yakın olanlar, fakir ve kimsesiz insanlardı Onları devamlı korur, diğerleri ile eşit davranırdı Bununla da kalmaz; fakirlere, fakirliğin bütün ezikliğini ve zilletini unutturacak şekilde yakınlık gösterirdi Zaten Peygamberimizin aile hayâtı ve şahsi yaşayışı da onlardan farklı değildi O hep sade ve basit yaşamayı tercih ederdi Dualarında da Allah'tan böyle bir hayât isterdi

Allah'ım, beni fakir yaşat Hayâttan fakir olarak ayrılayım Beni mahşerde fakirler arasında hasretdiye dua ediyordu

Hz Âişe bunun sebebini sorunca şöyle açıkladı:

Onlar, Cennete herkesten önce girecekler Ey Âişe, yarım ölçek hurma da olsa fakiri boş çevirme Fakirleri sev, onlara yakın ol ki, kıyamet gününde Allah da sana yakın olsun

Müşriklerin Allah'ın lütfuna mazhar olanlar bunlar mı?diye hakir gördüğü kimseleri Peygamberimiz destekler, ilgi gösterirdi Onları, diğer insanlardan üstün tuttuğu olurdu

Bir gün Peygamberimiz otururken bir adam geçti Yanındakine sordu:

Bu adamı nasıl bilirsin?

Şöyle cevap verdi:

Bu zengin ve etkin birisidir Ne derse yaparım

Peygamberimiz bir şey demedi Az sonra birisi daha geçti Peygamberimiz aynı soruyu bunun hakkında da sordu ve şu cevabı aldı:

Bu adam fakir Müslümanlardan birisidir Ona ne kızımı verir, ne de dediğini yaparım

Böyle bir sözü hoş karşılamayan Peygamberimiz şöyle buyurdu:

Dünyanın bir tarafı az önce geçen zengin kişilerle doldurulsa, bir tarafına da bu fakir adam konulsa, fakir adam onların hepsinden daha ağır gelir ve onlardan daha hayırlıdır