Pia Attila İlhan

Pia Şiiri Attila İlhan


Attila İlhan Pia Şiiri

PİA

Ne olur kim olduğunu bilsem Pia'nın
Ellerini bir tutsam, olsem;
Boyle uzak uzak seslenmese,
Ben bir şehre geldiğim vakit,
O başka bir şehre gitmese:
Otelleri bomboş bulmasam
İclenip buzlu bir kadeh gibi,
Buğulanıp buğulanıp durmasam

Ne olur sabaha karşı rıhtımda,
Cocuklar Pia'yı gorseler,
Bana haber salsalar bilsem
İcimi busbutun yıldız basar
Bir hancer gibi cıkıp giderdim
Ben bir şehre geldiğim vakit,
O başka bir şehre gitmese,
Singapur yolunda demeseler
Bana bunu yapmasalar yorgunum
Ustelik parasızım, pasaportsuzum

Ne olur sabaha karşı rıhtımda,
Seslendiğini duysam Pia'nın:
Sırtında yoksul bir yağmurluk,
Cocuk gozleri buyuk buyuk;
Uşumuş, urpermiş, soluk
Ellerini tutabilsem Pia'nın,
Olsem; eksiksiz olurdum

Attila İlhan

Attila İlhan bir gun Kadıkoy Rıhtım'da otururken, yabancı plakalı bir nakliye aracı gorur Nakliye aracının ustunde, Pakistan International Airlines yazıyordur Usta bu nakliye aracını hayalindeki kadına benzetir O beklenen kadını belki gormuştur ama bu arac gibi hızla yanından gecip gitmiş, farkında olmamıştır

Belki yabancı bir ulkededir Hic tanımaz O'nu O kadının elini tutmak icin neyini vermezdi ki? Nakliye aracının ustundeki yazının baş harflerinin birleştirerek ' Pia ' ismini oluşturur Bir gun Pia Sorulur Usta'ya: Kimdir bu Pia: Belki de o kadın aslında Pia O hic olmayan kadın Aklımda kalanlar, imkansız aşkların kadını Yaşanmış aşklar kalmıyor Bitiriyorsunuz karşılıklı Hatırlanan, askıda kalmış aşklar Ama Pia aşkı; yaşanmışlık olmadığı icin, hic bitmiyor Herkesin boyle bir hikayesi ve Pia'sı vardır Pia'nızı bulmanız dileğiyle