Platonik

Platonik Korkuyorum sen de seveceksin diye Benim olmayan dokunuşların ve boşlukta biten bakışlarımla, imkansızlığa gömülü bir aşkı arıyan beni Korkuyorum sen de seveceksin diye Acım katlanır diye korkuyorum Her yarın getirmiyor seni bana Sonu değil mudur bu sevmenin? Görmesi o kadar mı zordur aşkımı? Söyleyemem ola ki haykırışlarımı Duyması öyle mı zorlama? Umutlar yetiştiriyorum, fırtınalara karşı, Değil olacağını bile bile Ateşe atıyorum kendimi Pişmanın ta çoktan içinden gelerek bir esarete dışarı giden yollarım var bir kalp feda oldu ,bir diğeride olsun Ne çıkar? Sevginin en büyüğü senin, En güzel nefretlerim senin, Senin için bu fedakarlık hayatımdan, En brülör kıskançlığım sana, Geceler boyu özlemin sana, Sana değil kendime kızarım ama İsmini söyleyem, itiraf edemem sevmediğini Kandırırım kendimi şayet bir gün diye Umut sarmış benliğimi Sıcaklığına ermek için ömürler harcadım Boşadır bunlar bilirim Lakin kime göre? Değerdi bu insani varoluşlar Sana varmayan yollar ne işe yarar? Seni görmediğim rüyalar yok olsun Sana kavuşamadığım günler, yoktur benim için Anlamadın yok mi hala? Yağmurun habercisi gözlerin ne kadar da kör Sana kızamam fakat seven benim, Sen değil Bilmesin kimse benim olsun, senin aşkın, sen yok Orta yolu yok biliyorum Beklemiyorum beni anlamanı Yaşamayan nerden bilsin en imkansız aşkı ve acısını? ​