profesyonel yardima ihtiyacım var

25 yaşında yakışıklı bi delikanlıy!!!dım 185 boyunda 82 kilodan 65 kiloya düştüm şuanda ve ne yapıcağımı bilmiyorum

99 yılında tanıştığım insanla bir vakit süre geçirdim ve daha sonra 3 yıl hiç görişmedik 2003 yılında her tarafta bir araya geldik yılına değin herzaman beraber herşeyi birlikte yapardık ailelerimizde arkadaşdı 1 evin 1 kızı hesabı hatta sülalenin son örneği üniversiteyi uzatmayı kariyer hedeflemeyi düşünürken askere gidip gelme ve evlenme isteği söylenince bende biranönce askere gitmeye kara verdim ve gittimde 2010 yılında 15 ay sonunda döndüm 15 ay boyunca yalnızca 2 gün sesini duyamamıştım dönüşümün 2 ayı hoş bir şekilde geçti ama askerlik piskolojimi üzerimden atamadım ve kızı istemeye karar verdik
bedensel sorunlar yaşamamız nedeyile isteme işi haber verilenden 1 ay sonra gerçekleşti ve bu olayda biraz aramızı acsada kayda değer birşey gibi görünmüyordu birincil başlarda neyse
nişan hazırlığıda çok hoş sürdü herşey alındı 7 8 bin tllik masraf yapıldı sadece bizim tarafımızdan onlarda yaptılar harcama ve nişanımız gerçekleşti oysa kızın annesi nişanı baya bi kafaya taktı beğenmedi sürekli birşeyler çıktı karşıma ve annem ile arası açıldı yaklaşık 4 ay baştan başa 3 veya 4 kere görüştüler ve defalarca nişan gününden konuşulup tartışmalar çıktı annemin üstüne fazla gidildi oda herşeye küstü
bu zaman içerisinde ilk 1 ayda problemleri çözmeye çalışıyorduk fakat kızda bir soğuma başladı ve o gunden sonradan beni sevdiğini hiç söylemedi soğuk davranmaya başladı olanları haketmediğini söyledi aralıksız olarak bende olanların çoğunun maddiyattan dolayı olduğunu işimizin iyi gitmediği zamanla düzeliceğini söylesemde bir türlü dinletemedim ve bana aleyhinde hiçbirşey hissetmediğini söylemeye başladı ve nişanlılık süresince benimle birkere bile dışarı çıkmadı çok katı konuşmaya başladı saygısızlık çerçevesine ve ses seviyesinin yükselmesine kadar oysaki daha 1 aylık nişanlıydık hep haketmediği haketmediği haketmediğini söyledi neyi haketmediğini sorduğumda ise olanları diyip kestirip attı devamlı olarak bana hiç takviye olmadı yanımda olmadı ancak ben yıllarca yanına oldum (ne şekilde yanında olduğumu yazmam imkansız fakat 2 yıl hergün hastanede oldum adeta) yaklaşık olarak 4 ay nişanlı kaldıkdan daha sonra ayrılmak istediğini söyledi bende kabul ettim eski günlerdeki gibi ele ele gezdik ağlaştık helalleşip ayrıldık 2 gün dayanabildim ve önce annesini aradım oda bana daha ailelerin yapılabilcek şeylerinin olduğunu söyledi bende kızla görüştüm ve yeniden dışarı çıktık bana bir hiçmişim gibi davrandı yıllar baştan başa sürekli yanında ona destek oldukdan sonra bana fazla koydu bu durum azıcık süre istediğimi sonradan baştan bir araya gelip hislerimize bakarak hareket etmemizi söyledim bilmiyorum diyerek ogünde oradan ayrıldık ve nişan atımının 20ci gününde annesinden bir telefon geldi ve zehir zembelek sözler aklım durdu ıcım tavana vurdu yani fazla üzüldüm ailem ve benim hakkında söylenen sözlere ertesi gün kızla yeniden buluştuk konuştuk beni sevmediğini birdaha karşılaşmak istemediğini söyledi tekrardan vakit geçmesini bu zaman sonunda bir araya gelmeyi teklif ettim oysa hayatımda veya hayatında başka biri olursa lafını duydukdan daha sonra ama bu duyguları burada açıklama etmenin hiçbir yolu değil birdaha karşılaşmak istemediğini söyledi ancak yolda birbirimizi görürsek fakat 50 yılda 1kere oysa olabilir konusabilceğimizi söyledi

askerden geleli 9 ay oldu ve işsizim piskolojik dengemde bozuktu kendimi toparladım derken böyle bir durumla karşılaştım ve bu haftaya hayatımda bulabilceğim en iyi işlerden birini buldum
fakat evde kalamıyorum aralıksız bana döncekmiş ilerki yıllarda baştan barışabilcekmişiz düşüncesi var ve ne olursa olsun ona bir türlü kızamıyorum nezaman iyi değilim kendimi iyi hissetymiyorum desem bana ben artık kendimi düşünüyorum dedi fakat ben bir türlü bunu yapamıyorum defalarca bu fikir var içimde kendi başıma çözebilceğimide zannetmiyorum
şuanki en büyük korkum işte başarısız bir sonuç olmak umulan piyasa felaket kötü şuanda çok fazlada kilo verdim iştahım hiç değil
bir paçavra gibi silinip atıldım arkadaşlar 20 gün oldu ayrılalı en son 3 gün önce gördüm kendisini ve birdahada bakmak istesemde göremicem
düzelmek istiyorum ailem beni bu şekilde gördükçe mahvoluyor
bu kız beni sevsede bir huyu var malesef aramaz konuşmaz belli etmez hiçbir zaman ve hiçbirzamanda barışamıcaz
ne yapabilirim doktora gitmeyi düşünüyorum fakat hap alırsam işimi yapmam imkansızlaşır çıkııp dolaşıp akrabalarımda kalıyorum ama oda nereye değin böyle birşey yaşıyan tecrübeli bir arkadaş varsa nekadar zamanda geçer
hissi bir insanım