Ramazan ve yanlızlık

Ramazan ve yanlızlık Ahali vardır Ramazan'da; yalnız, yapayalnız Bin bir değişiklik sebebin bin bir çeşit yalnızlığına katlanılır bu müthiş ayda Topluluk içinde yaşamak, yalnızlığı alıp götürmüyor içimizden Varlık içinde sefalet gibi bir şeydir bu Esbabı çeşit çeşit, esvabı türlü türlü Hepsinin de müşterek bir özelliği var; yalnızlığı örtülüBirisi yapayalnızdır Ramazan baştan başa Bomboş bir ev Ne iftarın tadı vardır, ne sahurun Ezanı bekler sofrasız Ezan, ba'sü badel mevttir her bir fert için, onu huşu içinde topluca beklerseniz mahşer dirilişine benzer; tek başına beklerseniz yalnızlık sizi ezer geçer Yalnızlık zordur; o yüzden Allah'a mahsusturdemiştir ırk Ramazan'da daha zordur bu yalnızlık Göz ucuyla seyreder yalnız adam iftar telaşını ve bir kere daha hisseder yalnızlığını Teravihte öbür bir koşuşturmaya tanık olur Tatlı bir telaştır bu Heyhat! Yalnız adam, bir çılgınlık edip karışsa bir Ramazan çadırına, gerçi tedavi bulamaz yalnızlığına Birisi, uzaktan olmanın yakınlığını, yakında olmanın uzaklığına seçim eder Kendine rağmen yaşamaktır bu! Ne var oysa bilmez, bilemez nâdân, gurbetteki adamın bağrında cayır cayır yanan bir ocaktır vatan Yanarsın yandım diyemeden, ağlarsın gözyaşlarını söyleyemeden Acıklı gurbetin sürgüne döndüğü demde, mehip ve vakur bir insan, dağların dayanamadığı yalnızlığa katlanır Başkaları için yaşamak, böyle bir şeydir Ara Sıra mütemadiyen oruçlu olmayı koşul koşar; lakin hayatında özlem çekmemiş biri, anlamaz bu muhteşem tevekkülü Birisi yapayalnızdır iftar vakti Hap kokulu hastaneden uzaklara gönderir buruk sevgisini İster fakat dua dua yükselen her bir cümlesi, bir üveyke dönüşsün de evinin penceresinden içeriye süzülsün Otursun masanın bir kenarına, bakmadan vefasız evlatlarına ve onların hoyratlığına; başlarını okşasın ve öylece beklesin iftar vaktini Hayaldir bunların tümü Soğuk gerçeğin ta kendisi, gösteriyor ki yoktur gerçekte bu dünyada böyle adamların kimsesi Birisi yetim kalmanın hüznünü yaşar ömür boyu Şefkat, ipeklerden daha yumuşak bir kalp ister Oysa sıkıntı, bizi karanlık dehlizlere iter Yetimlik vardır milletçe yaşanan Uzandıkça insanlar ebedi bir şefkate, tamtam sesleri yükselir ve davetiye gönderilir şiddete Kalabalıklara yafta yafta isimler bulunur ve peşinde kalabalıklar içinde her bir insan yalnızlığa soyunur Bu haliyle ne iftar kaynaşmayı temin eder ne teravih; farklı maskeler takmış güruhun çatışmasıdır bizde tarih Bütün yalnızlıklar bir şeyler alıp götürür içimizden En derin yerimizden Nesiller kaybolur, miras yok olur giderken, biz olmadan haberdar, yeni bir tekevvün belirir nârin ruhlarımızda Hatırlarız ama fiilen yalnızlık, kaderimizin bir parçası Aldığımız son nefesin sonrası, Münker, Nekir ve natürel oysa Sen! Yalnız, yapayalnız çekilirsin hesaba Ne mala güvenebilirsin artık; ne evlad ü iyale Makam bir hiçtir, şöhret bir kirdir; yalnızların elinden tutacak yalnızca O kimsedir Ramazan'da yalnızlık damla damla sürüklüyorsa seni O'na, üzülme; yalnız değilsin Doğrusu hiçbir zaman yalnız kalmadın Ne gurbette, ne uzlette seni seninle baş başa bırakmadı O Ne hoş söylemiş şair: Öksüz bir kimse yok, her kimsenin var kimsesi Öksüz kaldım meded ey kimsesizler kimsesi! Şayet kirlenmiş gündemlerin içinden sıyrılıp kendimize yönelmemiz, içimizi bir kere daha okumamız ve şöyle dememiz gerekiyor: Ey kimsesizler kimsesi! Bize bir şekilde yalnızlığı yaşattın Yalnızlığı yaşamayan kalmadı içimizde Dersler çıkardık kimsesizlikten Aczimiz kuvvetimiz oldu, fakrımız tesellimiz Ve anladık ama hayatın kendisi gerçekten mukaddes bir oruçmuş ve anladık ancak esas iftar, dudakların çatladığı o günde abı kevserin sunulduğu anmış Senden dileğimiz o fakat, Ramazan vesilesiyle bizlere kapılarını aç; Sen de biliyorsun gönüller Sana fakir Ekrem Dumanlı,23 Eylül 2007,Süre