Türkiye'nin en güncel forumlardan olan forumdas.com.tr'de forumda aktif ve katkısı olabilecek kişilerden gönüllü katkıda sağlayabilecek kişiler aranmaktadır.
Oruç tutmak, diyanetimizin getirdiği farzlarından bir adedidir. Yaklaşık 1 ay kadar süren bu müddette beslenme programı biraz daha ihtimam istemekte ve biraz daha dikkat gerektirmektedir. Çünkü dikkat edilmediği vakitlerde, uzun vadeli açlık sonucu birden ve çokça yemek beraberinde bir çok sorunu da ortaya çıkaracaktır. Yapılan çalışmalar sonucu, açlık sonrası süratli ve çokça yemek yemenin kalp bunalımı riskini arttırdığını göstermiştir. Uzun süren açlık sonrası yaklaşık 12 saat metabolizma az güç harcar, vücut hareketlerinde yavaşlama oluşur, bazal metabolizma suratı düşer. Bu nedenle ramazan ayında sahih beslenme programı uygulanmazsa kilo alma kaçınılmaz olur.
Oruç tutanların ortak bir sorunu vardır ki umumide herkes şu dertten yakınır; “Çok ziyade yedim hazmedemiyorum.” ya da “Ramazan vadesince çok çokça kilo aldım.”
Ramazan ayını küçük püf noktaları ile problemsiz geçirmemiz mümkündür.
Umumide beş ya da altı öğün olan beslenme sayımız, ramazan ayında iki ya da üçe düşmektedir. Bunun sonucunda şahısların beslenme halleri de değişmiş olur. Bu mübarek ayda öğünlerimiz dört ya da beş olacak biçimde düzenlenmelidir.
Sahursuz bir ramazan düşünülemez, sahura kesinlikle kalkılmalıdır. Çünkü açlık devri uzar ve bunun sonucunda hem kan şekerinde meseleler oluşur hem de açlık hissinin daha çok artmasıyla iftarda tıka basa yeme durumu meydana gelir. Sahur vakti çay yahut süt, peynir, zeytin, domates, salatalık, birkaç ceviz içi, yumurta, kepekli ekmekten oluşan hafif bir kahvaltı en ülkü olanıdır. İftarda birden karın doyurmak sakıncalıdır, kesinlikle yemek araları verilmelidir.
İftarı bir bardak su, yanında bir zeytin ya da hurma ile açtıktan sonra bir kase çorba içip 15 dakika kadar beklenilmelidir. Sonuçta tokluk merkezimiz bu süreç içerisinde uyarılacaktır ve çok açlık hissi biraz daha dizginlenecektir. 15 dakika sonra ana yemek (Izgara et, köfte, tavuk, kuru baklagiller, etli ya da etsiz zerzevat yemekleri, pilav, makarna, erişte, salata, yoğurt, ayran, cacık üzere besinlerden oluşan yemekler daha ülküdür.) küçük porsiyonlar hâlinde tüketilebilir.
Ekmeğin kesinlikle kepekli ekmek olmasına itina gösterilmelidir. Lif orantısı varlıklı besinlerin tüketimi ile konstipasyon (kabızlık) meselesi de önlenmiş olur. Yeniden midenin tıka basa doldurulmamasına itina gösterilmelidir.
Yemekler uygun çiğnenerek yavaş yavaş yenmelidir. Bu öğünden sonra da bir buçuk saatlik bir öğün arası verilmelidir.
İftar sofralarının vazgeçilmezi olan tatlılarımızın baklava, şöbiyet, sargı burma, kadayıf üzere ağır hamur tatlıları noktasına sütlaç, güllaç, komposto, puding, muhallebi üzere hafif tatlılardan oluşması tercih edilmelidir. Tercihen bu tatlıların imalatında yapay tatlandırıcılardan faydalanılabilir. Ana yemek tüketiminden bir bucuk saat geçtikten sonra üçüncü öğünümüz hafif bir sütlü tatlı ya da meyve olabilir.
Ramazan ayında su tüketimi de epeyce ihtimam gösterilmesi gereken başka bir durumdur. Gün içindeki kayıp, sahurda ve iftar sonrası bol bol su içerek kesinlikle telafi edilmelidir.
Kimi kişisel durumlar da oruç tutulması sıhhat açısından risk oluşturmaktadır. Oruç tutulması sakıncalı olan durumları şöyle sıralayabiliriz: Hipoglisemi ve diyabet illeti üzere uzun mühlet aç kalması sakıncalı olanlar; karaciğer yetmezliği, böbrek illeti, ruhsal bozukluklar, akli dengesizlikler, hipertansiyon; gelişme çağındaki evlatlar, gebe ve emziren valideler.
Oruç tutanların ortak bir sorunu vardır ki umumide herkes şu dertten yakınır; “Çok ziyade yedim hazmedemiyorum.” ya da “Ramazan vadesince çok çokça kilo aldım.”
Ramazan ayını küçük püf noktaları ile problemsiz geçirmemiz mümkündür.
Umumide beş ya da altı öğün olan beslenme sayımız, ramazan ayında iki ya da üçe düşmektedir. Bunun sonucunda şahısların beslenme halleri de değişmiş olur. Bu mübarek ayda öğünlerimiz dört ya da beş olacak biçimde düzenlenmelidir.
Sahursuz bir ramazan düşünülemez, sahura kesinlikle kalkılmalıdır. Çünkü açlık devri uzar ve bunun sonucunda hem kan şekerinde meseleler oluşur hem de açlık hissinin daha çok artmasıyla iftarda tıka basa yeme durumu meydana gelir. Sahur vakti çay yahut süt, peynir, zeytin, domates, salatalık, birkaç ceviz içi, yumurta, kepekli ekmekten oluşan hafif bir kahvaltı en ülkü olanıdır. İftarda birden karın doyurmak sakıncalıdır, kesinlikle yemek araları verilmelidir.
İftarı bir bardak su, yanında bir zeytin ya da hurma ile açtıktan sonra bir kase çorba içip 15 dakika kadar beklenilmelidir. Sonuçta tokluk merkezimiz bu süreç içerisinde uyarılacaktır ve çok açlık hissi biraz daha dizginlenecektir. 15 dakika sonra ana yemek (Izgara et, köfte, tavuk, kuru baklagiller, etli ya da etsiz zerzevat yemekleri, pilav, makarna, erişte, salata, yoğurt, ayran, cacık üzere besinlerden oluşan yemekler daha ülküdür.) küçük porsiyonlar hâlinde tüketilebilir.
Ekmeğin kesinlikle kepekli ekmek olmasına itina gösterilmelidir. Lif orantısı varlıklı besinlerin tüketimi ile konstipasyon (kabızlık) meselesi de önlenmiş olur. Yeniden midenin tıka basa doldurulmamasına itina gösterilmelidir.
Yemekler uygun çiğnenerek yavaş yavaş yenmelidir. Bu öğünden sonra da bir buçuk saatlik bir öğün arası verilmelidir.
İftar sofralarının vazgeçilmezi olan tatlılarımızın baklava, şöbiyet, sargı burma, kadayıf üzere ağır hamur tatlıları noktasına sütlaç, güllaç, komposto, puding, muhallebi üzere hafif tatlılardan oluşması tercih edilmelidir. Tercihen bu tatlıların imalatında yapay tatlandırıcılardan faydalanılabilir. Ana yemek tüketiminden bir bucuk saat geçtikten sonra üçüncü öğünümüz hafif bir sütlü tatlı ya da meyve olabilir.
Ramazan ayında su tüketimi de epeyce ihtimam gösterilmesi gereken başka bir durumdur. Gün içindeki kayıp, sahurda ve iftar sonrası bol bol su içerek kesinlikle telafi edilmelidir.
Kimi kişisel durumlar da oruç tutulması sıhhat açısından risk oluşturmaktadır. Oruç tutulması sakıncalı olan durumları şöyle sıralayabiliriz: Hipoglisemi ve diyabet illeti üzere uzun mühlet aç kalması sakıncalı olanlar; karaciğer yetmezliği, böbrek illeti, ruhsal bozukluklar, akli dengesizlikler, hipertansiyon; gelişme çağındaki evlatlar, gebe ve emziren valideler.
