Yaygın tasarrufta kısaca reflü (gastroösofagiyel reflü) diye anılan rahatsızlık mide ile yemek borusu arasındaki kapak sisteminin bozulması sonucu gelişir. Karın içindeki yüksek basınç, mide içeriğini daha düşük basınçlı göğüs boşluğunda bulunan yemek borusuna gerçek iter. Sıradanda bu kapak sistemi taşmayı handikaplar. Fakat çağdaş çağdaki süratli ve haddinden fazla yemek yeme, doyma hissi oluşana kadar mideyi şiddetli şişirir ve kapak sistemini zorlar. Ayrıyeten haddinden fazla yağlı besinler, çikolata, sigara ve alkol de bu kapak sistemini gevşetir. Bunun sonucunda acilen herkeste aralıklı görülen reflü sayısı ve mühleti artar. Oluşan göğüs içinde yanma, ağıza acı su, velev besinlerin gelmesi üzere rahatsızlık hissi insanda yemek borusunu temizleme gereksinimi doğurur. Bu da su içerek, yutkunarak velev besin alarak yemek borusundaki tahriş edici içeriğin tekrar mideye itilmesini sağlar. Ama yutkunmakla alınan hava ve tükürük, içilen su mideyi daha da şişirir ve kapak sistemini daha da zorlar. Uzun mühlet devam eden reflü durumunda artık kapak sistemi kalıcı olarak işlevini yitirir.
Reflüye bağlı oluşan ağıza acı su ve azık gelmesi, daima hale gelebilen göğüs gerisinde yanma, kronik öksürük, ses kısıklığı kısa periyotta hayat konforunu bozar. Kişi artık yemek yemeye korkar hale gelebilir. Uzun devirde midenin asitli içeriğinin yemek borusunda yaptığı hasar derinleşir; evvel yanma azalır velev kaybolur. Ama bu reflünün güzelleştiği mealine gelmez. Münhasıran ağıza acı su gelmesi ve öksürüğün devam etmesi bunun bir göstergesidir. Yemek borusundaki hasar uzun devirde kansere dahi gidebilen değişikliklerin başlangıcıdır.
Illetin tanısında en değerli tetkik endoskopidir. Tipik yakınmalarla birlikte yemek borusunda hasar (ösofajit) saptanması tanı koydurucudur. Şayet endoskopi ile yemek borusunda rastgele bir hasar saptanmazsa; tipik yakınmaları olan hastada 24 saat boyunca yemek borusunun mide asidine ne kadar maruz kaldığı kişisel cihazlar aracılığı ile ölçülür. Şayet asitli mide içeriğinin muayyen ölçümlere nazaran yüksek olduğu belirlenirse endoskopi alışılagelmiş bile olsa reflü tanısı doğrulanır.
Reflü tanısı konan hastada birinci tedavi, ilaçlar ile mide asit içeriğinin yakıcı özelliğini gidermektir. Natürel ki yemek tüketme üslubu ve alışkanlıklarının da düzeltilmesi gerekir. Bu tedbirlerle hastaların %90'ı rahatlar. 2 aylık ilaç tedavisinden sonra ilaca ara verilir ve hastanın yakınmaları kıymetlendirilir. İlaçlı tedaviye karşılıksız yahut şikayetleri ilaç kesildikten sonra tekrar başlayan hastalarda ameliyat seçenekleri değerlendirilmelidir. Yakınmaları ilaç kesildikten sonra tekrar başlayan hastalarda daima (ömür boyu) ilaç tedavisi gerekebilecektir. Bu nedenle 10 yıldan daha uzun müddet ilaç tasarrufu olabilecek, ek illetleri az olan daha genç hastalarda ameliyat kalıcı ve düzgün bir seçenektir.
Ameliyat günümüzde saklı (laparoskopik) metotla yapılmaktadır. Basitçe tanımlarsak, ameliyat sırasında midenin tepe noktası yemek borusu etrafına sarılır ve yeni bir kapak sistemi oluşturulur. Her ameliyat üzere bu ameliyatın da kendine ilişkin riskleri ve komplikasyonları bulunmakla birlikte hakikat hastalarda, gerçek biçimde yapılmış ameliyatlarda muvaffakiyet %90 dolayındadır.
Reflüye bağlı oluşan ağıza acı su ve azık gelmesi, daima hale gelebilen göğüs gerisinde yanma, kronik öksürük, ses kısıklığı kısa periyotta hayat konforunu bozar. Kişi artık yemek yemeye korkar hale gelebilir. Uzun devirde midenin asitli içeriğinin yemek borusunda yaptığı hasar derinleşir; evvel yanma azalır velev kaybolur. Ama bu reflünün güzelleştiği mealine gelmez. Münhasıran ağıza acı su gelmesi ve öksürüğün devam etmesi bunun bir göstergesidir. Yemek borusundaki hasar uzun devirde kansere dahi gidebilen değişikliklerin başlangıcıdır.
Illetin tanısında en değerli tetkik endoskopidir. Tipik yakınmalarla birlikte yemek borusunda hasar (ösofajit) saptanması tanı koydurucudur. Şayet endoskopi ile yemek borusunda rastgele bir hasar saptanmazsa; tipik yakınmaları olan hastada 24 saat boyunca yemek borusunun mide asidine ne kadar maruz kaldığı kişisel cihazlar aracılığı ile ölçülür. Şayet asitli mide içeriğinin muayyen ölçümlere nazaran yüksek olduğu belirlenirse endoskopi alışılagelmiş bile olsa reflü tanısı doğrulanır.
Reflü tanısı konan hastada birinci tedavi, ilaçlar ile mide asit içeriğinin yakıcı özelliğini gidermektir. Natürel ki yemek tüketme üslubu ve alışkanlıklarının da düzeltilmesi gerekir. Bu tedbirlerle hastaların %90'ı rahatlar. 2 aylık ilaç tedavisinden sonra ilaca ara verilir ve hastanın yakınmaları kıymetlendirilir. İlaçlı tedaviye karşılıksız yahut şikayetleri ilaç kesildikten sonra tekrar başlayan hastalarda ameliyat seçenekleri değerlendirilmelidir. Yakınmaları ilaç kesildikten sonra tekrar başlayan hastalarda daima (ömür boyu) ilaç tedavisi gerekebilecektir. Bu nedenle 10 yıldan daha uzun müddet ilaç tasarrufu olabilecek, ek illetleri az olan daha genç hastalarda ameliyat kalıcı ve düzgün bir seçenektir.
Ameliyat günümüzde saklı (laparoskopik) metotla yapılmaktadır. Basitçe tanımlarsak, ameliyat sırasında midenin tepe noktası yemek borusu etrafına sarılır ve yeni bir kapak sistemi oluşturulur. Her ameliyat üzere bu ameliyatın da kendine ilişkin riskleri ve komplikasyonları bulunmakla birlikte hakikat hastalarda, gerçek biçimde yapılmış ameliyatlarda muvaffakiyet %90 dolayındadır.