Ruh Üflendi Kainata

RUH ÜFLENDİ KÂİNATA

ÜMİT ŞİMŞEK


BİG BANG’DAN SONRA 10000000000 senesi civarıydı Bugünkünden daha küçük, ama daha hızlı ve hareketliydi kâinat Büyüyor, serpiliyor, genişliyor, bir hedefe doğru aceleyle koşuyordu Yuvasından henüz çıkmış genç kuşlar gibi uçuşan yıldızlar, ışıl ışıl kandillerini yakmış dev filolar misâli birbiriyle yarışan

galaksiler Hepsi o kadar Güzel, muhteşem, muazzam bir kâinat—fakat birşeyler eksik

Derken, Yerel Galaksi Kümesi içinde, tıpkı yüz bin milyon kardeşi gibi uzun saçlarını savura savura dönüp duran bir galaksi güzeli, bir yıldıza hâmile kaldı Görünüşte diğerleri gibi, fakat istikbâli farklı bir yıldızdı bu

BBS 10000000000 yılında birgün, Samanyolu nurtopu gibi bir güneş doğurdu Güneşle beraber bir dizi gezegen ve içinde bir de mavi dünya doğdu

Minik ve mavi yavru, doğar doğmaz özel bir ilgiye mazhar oldu İlk andan itibaren çehresi şekilden şekle girmeye başladı Jeolojik takvim milyarları birer saat gibi sayarken, onun üzerinde denizler yaratıldı, kıt’alar kaydırıldı, dağlar dikildi, nehirler ve vadiler açıldı Görünmez bir Sanatkârın elinde şekilden şekle giren dünyanın simasında hatlar ve kıvrımlar belirmeye başladı Sonra kayalar ufalandı, yeryüzüne toprak serpildi Etrafına kat kat koruyucu bir atmosfer geçirildi Ve mavi dünya, milyarlarca sene boyunca bir beşik gibi hazırlandı

Sonra da hayale gelmeyen şeyler geçti dünyanın başından Yerden hayat fışkırdı! Hiçten, yoktan, görünmezden ortaya çıkan canlılar birbiri ardınca beliriverdi

Yine de birşeyler eksikti

En sonunda insan manzarayı tamamlar gibi oldu Çünkü etrafında olup bitenlere bir anlam verebilen sadece o vardı Bütün bu hazırlıklar birisi için yapılmışsa, bu ancak insan olabilirdi Nitekim binlerce sene boyunca yüz binlerce muallim, insanlara etrafındaki varlıkları anlattı ve mânâlarını öğretti

Ama gün geldi, insanlık bütün öğrendiklerini unuttu Ve kâinat, milyarlarca yıl erişmek için çabaladığı şeyi bulduğu anda yeniden kaybetti

Sonraki yüzyıllar boyunca güneş ve yıldızlar hergün doğdu, fakat gören bir göz göremeden battı Çiçeklerde, dağlarda, denizlerde nakış nakış Esma dokundu; ama okuyan nerede? Kuşlar yine cıvıldaştı, kuzular yine meledi, hiçbiri tesbihatını eksik etmedi; ama işiten kim?

Yüzyıllar geçtikçe karanlık da bastırdıkça bastırdı Canlı canlı nişan tâlimlerine hedef yapılan develerin, babasının eteğindeki tozları minik elleriyle temizlemeye çalışırken kendisini toprak altında bulan diri kız çocuklarının feryatları eklendi hazin çığlıklara

Asırlar boyunca her gece ve her gün, melekler yeryüzünden Arşa dualar taşıdı

Gökler ve yer, gözü yaşlı Hazreti Âdem’in Cennet kapısındaki sözlerine hep beraber âmin dedi:

“Çabuk gel evlât, gel de bizi felâketlerden kurtar!

Garibiz, gel! Yetimiz, gel! Mazlumuz, gel! Yeter artık; biz bunun için yaratılmadık Gel de niçin yaratıldığımızı göster!

SONRA, beldelerden bir mutlu beldede, gecelerden bir mutlu gecede dualara cevap geldi

Âlemlerin Rabbinden, Âlemlere Rahmet geldi

Yerel Galaksi Kümesinin kuşlarından Samanyolunun merkezine 30 bin ışık yılı uzaktaki bir yıldıza 150 milyon kilometre mesafedeki bir mavi gezegenin üzerinde, Mekke sokaklarından birindeki bir mütevazi evde Muhammed Aleyhisselâm doğdu

BBS 15000000000 yılında kâinata ruh üflendi


O GELİNCE herşey yerli yerine oturmaya başladı Bir elindeki kitabın sayfasını çevirdi, bir kâinat kitabının Okudu ve okuttu:

“Yedi gök ve yer ve içindekiler Onu tesbih eder Hiçbir varlık yoktur ki, Onu hamd ile tesbih etmesin

Bir elinde güneşi, diğer elinde mehtabı tuttu:

“Güneşi bir ışık, ayı bir nur yapan, vaktinizi ve hesabınızı bilesiniz diye ona menziller takdir eden Odur Allah bütün bunları hak ve hikmetle yarattı O, bilgi sahibi olanlar için âyetlerini işte böyle açıklar

Gökyüzünü gösterdi:

“Gecenin karanlığını yarıp sabahı çıkaran da Odur Bir daha gösterdi: “Karanın ve denizin karanlıklarında yolunuzu bulasınız diye yıldızları sizin için var eden de Odur

Bulutları işaret etti:

“Gökgürültüsü hamd ederek, melekler de Allah korkusuyla Onu tesbih eder

Yağmuru gösterdi:

“Gökten size bir su indiren Odur O suda sizin için hem bir içecek vardır, hem de ağaç ve otlar yeşerir; siz de hayvanlarınızı otlatırsınız

Sonra başka bir yeri işaret etti:

“İçindeki taze balıklardan yiyesiniz ve süs eşyalarını çıkarıp takınasınız diye denizleri sizin hizmetinize veren de Odur

Sonra dünyayı gösterdi:

“Yeryüzü sizi sarsmasın diye dağları O dikti; yolunuzu bulasınız diye nehirler ve yollar, daha nice alâmetler yarattı

İnsanlara ellerini uzatmış ağaçları ve yüzlerine gülümseyen çiçekleri gösterdi:

“Daneleri ve çekirdekleri çatlatan şüphesiz Allah’tır O ölüden diriyi çıkarır; diriden ölüyü çıkaran da Odur

Kuşları, kuzuları, böcekleri, balıkları tek tek gözler önüne serdi:

“Yeryüzünde hareket eden hiçbir hayvan, havada kanat çırpan hiçbir kuş yoktur ki sizin gibi birer topluluk olmasın Sonra onların hepsi Rablerinin huzurunda toplanırlar

İnsanlığa göklerle beraber kendi simasını gösterdi:

“Göklerin ve yerin yaratılışı ile dillerinizin ve renklerinizin farklılığı da yine Onun âyetlerindendir

Sonra, nereden gelip nereye gittiğini bilmeyen ve bütün sevdiklerinden ebediyen ayrılıp yokluğa karışmak üzere olan insana en büyük müjdeyi verdi:

“Şimdi bak Allah’ın rahmet eserlerine: Yeryüzünü ölümünün ardından nasıl diriltiyor! Bunu yapan, elbette ölüleri de öylece diriltecektir; O herşeye kadirdir

Sonra da, dâvetine koşup gelen asırları ve kıt’aları “Ümmetim deyip bağrına bastı Hepsini arkasında topladı ve ciğerlerinden kopup gelen bir feryatla onlar için Âlemlerin Rabbine yalvardı:

“Sen aczden ve şerikten münezzeh ve mukaddessin Senden başka ilâh yok ki bize imdad etsin Elaman, elaman! Bizi azap ateşinden ve Cehennemden kurtar!


ARTIK kâinat garip değil Dünyada yetim ağlayışları, mazlum hıçkırışları işitilmiyor Çünkü tenlere can, canlara canan geldi Hepsi sahibini buldu, hepsi ruhunu buldu, hepsi de “Muhammedim diye kucağına atılacak bir sevgili buldu

Bu güneş onun doğuşunu gördü Bu yıldızlar onun başı üzerinde dolaştı Bu dünya ona beşiklik etti

Ama o güneşin ve o yıldızların altında, o mavi dünyanın üzerinde, hepsinden daha talihli biri var

O benim

Çünkü ben onun ümmetiyim

Sıkıntıya düştüğümde, bilirim ki ona pek ağır gelir Hastalandığımda o yanı başımda, derdimde o benimledir O benimle üzülür, benimle sevinir Selâm gönderdiğimde selâmımı alır Duasına âmin dediğimde o beni bilir

Çünkü ben onun ümmetiyim

Her peygamberin bir duası vardı; o duasını benim için sakladı Eğer mahşerde bütün ümmeti kurtulup da tek ben sıkıntıda kalacak olsam, bilirim ki o beni elimden tutup kurtarmadıkça Cennete adım atmaz, Havuzdan bir yudum içmez

Çünkü boğazından geçmez

Çünkü ben onun ümmetiyim


ONUN ÜMMETİ olana herşey dost olur Çünkü herşey onun dostu ve müştakıdır Onun dostlarıyla dolu bir dünya, onun ümmetine bir cennet olur

İşte güvercinler, işte örümcekler: Hani dedeleri Hirâ Mağarasında onu beklemişlerdi Ne zaman bir güvercine yem versem, bir Peygamber dostuna ikramda bulunmanın hazzını yaşarım Ne zaman bir örümcek bulsam evimde, bir Peygamber yadigârını bana misafir gönderene hamd ederim “Böyle dostluğun firakı yok, hep visaldir Nerede olsam, ondan ne hâtıra bulsam, bilirim ki o benimledir

Onu gören güneşe ve yüzündeki tebessümüne merhaba! Onun parmak izini taşıyan aya ve nuruna merhaba! Sabaha ve ışığına, geceye ve âyetlerine merhaba! Gökkubbeye ve ışıl ışıl kandillerine merhaba! Onu bağrında büyüten dünyaya ve içindekilere merhaba! e merhaba, cinlere merhaba! Onun ümmetinden bir vücudun parçası olabilmek için ellerini uzatıp bana meyvelerini sunan ağaçlara merhaba! Benim için süslenen çiçeklere merhaba! Dalgalarıyla ona selâm gönderdiğim denizlere merhaba! Cıvıldaşan kuşlara ve gürleyen göklere merhaba! Onu bekleyen güvercine, örümceğe ve torunlarına merhaba! Ayağı altında konuşan dağlara ve avucunun içinde tesbih eden taşlara merhaba! Milyonlar dillerle bana Rabbimi tanıtan bütün varlıklara tek tek ve hep beraber merhaba! Hayata merhaba, ölüme merhaba, haşre merhaba! Âyetü’l Kübrâ’ya ve seyyahına merhaba!

Biz dostuz ve kardeşiz Münkirlerin dünyasındaki yabancılıklar ve düşmanlıklar yok bizim dünyamızda Çünkü O geldi ve bizi Allah’ın kulluğunda birleştirdi

Onunla mesut olan asra merhaba! O asır semâsında doğan yıldızlara merhaba! O yıldızlarla yolunu bulanlara merhaba!

Ve şimdi başlarımızın üzerinde yeniden yükselen Saadet Asrının güneşine merhaba! Hoş geldin, uğurlu geldin, nurlarınla, lem’alarınla, şualarınla geldin

Yirminci yüzyılın fetret geceleri artık bizi ürkütmüyor

Ol taze güneş ülkeye serptikçe ışıklar,

Hep şâd olacak, şevk bulacak kalbi kırıklar

Linkleri sadece kayıtlı üyelerimiz görebilirForumTR üyesi olmak için tıklayınız