Ruya

“Oyle ki, varlığı da en az yokluğu kadar anlamsız Oyle ki, varlığı, varlığın en kucuk bir delili bile değil dedi eski bir dostunun ışığı aramaktan vazgectiğini gorunce

“Gozlerine inanmalısın! dedi,kendi kendineOnlar seni ışığa goturecek

Yuruyordu, duz ve beyaz bir cizgiye uyarak Beyaz duşler kurarak

Bir ara başını kaldırdıGokyuzu, gozlerine dolmuştuGoğu seyre daldıGokte beyaz bulutlar…Gokteki seyri devam ederken “Sen! dedi, kendine “gozlerine dolan ışığı gorebiliyor
musun?

Başını tekrar one eğmiştiYumdu bu kez gozleriniHala yuruyordu duz ve beyaz cizgili yolda (bu sefer kendi icine doğru…)kendi icine doğru yurumesini bilmelidir kişi!Belki o zaman varılır ışığa…Yurudu ve yurumesi uzadıkca uzadıSıkıldı, uzuldu,koştu,sevindi kimi zaman…Sonra durdu,terini sildiEn son ateşlerle sınandı cunkuVarlığı yerdeyse eşsiz bir hazine buldu:İnsanUzun zamandır aradığı “kedini bulmuştu “kendi icinde İce bakış dehşeti bir hazinedir!diyordu ya Pakdil ustaO da bu hazineyle kendi icindeki hazineye kavuşmuştu

Gozlerini actı En hayat dolu cumlesini soyledi:Seviyorum senien guzel kelimelerle!dediBunu kendi kendine soyledi; ama aşk, asilliğinden hicbir mekana sığmaz ya, maşukunun duyduğunu bildiBir defa daha tekrarlamak istedi icine sığdıramadığı o buyuk cumleyi:Seviyorum seni en guzel kelimelerle!

Hala duz ve beyaz cizgili bir yolda yuruyorduKorna sesleri ile irkildi birdenCaddenin tam ortasında olduğu icin ezilmek uzereydiO an hemen yolun kenarına gecmeyi duşunduSonra vazgectiYolun tam ortasında duz ve beyaz cizgili yolda olmayı ve yurumeyi tercih ettiBirkac araba daha boylece yanından gelip gectiYurumekdedi, yolun kenarında oturmaktan daha erdemli,ezilmek pahasına !

“Uyanmaktır sabah olmasıdedi gozlerini acınca, gorduklerinin ruya olduğuna şaşırarakGun ağarmaya başlamıştıUyumuş olduğu halde pek dinlenmemiş gibiydiYurudum de ondandır heralde yorgunluğum“dedi ve yurumeye koyulduYurudu…​
Turkce Donem Performans Odevim