Sadece gözünün şükrüne yetti

Yalnızca gözünün şükrüne yetti Cebrail (as), Peygamber Efendimizin (asm) yanına geldi ve şöyle dedi: – Ya Muhammed! Seni yargı olarak gönderen Allah’a yemin olsun fakat, bizler şöyle bir olaya şahit olduk Önceki ümmetler içinde bir kul vardı Allahü Teala’ya bir adada beş yüz yıl ibadet etti Cenabı Hak, o adada onun için tatlı bir su çıkardı, dahası nar ağacı yarattı Ağaç her gece bir nar bitiriyordu; o da bu su ve nar ile gıdalanıyordu Böylece ibadetine devam ediyordu Bu kulun eceli yaklaşınca Allah’a ruhunu secde halinde alması için dua etti Allah da duasını kabul buyurdu Bizler yeryüzüne inince ona uğruyorduk Ruhu alındıktan sonra göğe yükseldiğimizde İlâhî ilimde bu kulun kıyametteki halini şöyle bulduk O, Aziz ve Celil olan Allah’ın huzurunda durdurulur Allah meleklerine: – Kulumu rahmetimle cennete koyun, der Adam: – Ya Rabbi, beni amelimin karşılığı olarak cennetine koy, der Bu söylev bütün üç kere tekrarlanır Bunun üzerine Ce­nabı Hak, meleklerine: – Bu kuluma verdiğim nimetlerle yaptığı ibadetleri bir ölçün, diye emreder ölçerler, kulun yaptığı beş yüz yıllık ibadet oysa gözünün görme nimetine karşılık gelir Vücudunun öteki azaları şükürsüz kalır Bunun üstüne Allah, meleklerine: – Verdiğim nimetlere aleyhinde şükretmeyen bu kulu ateşe atın, diye emreder kulu ateşe dürüst sürüklerler O zaman kul: – Ya Rabbi! Beni rahmetinle cennetine koy, diye yalvarır Allah da meleklerine: – Onu geri getirin, emrini verir Kul İlâhî huzura getirilir Allah: – Ey kulum, sen hiçbir şey değilken seni kim yarattı, diye sorar Adam: – Sen yarattın ya Rabbi, der – Bu senden mi kaynaklandı, yahut benim rahmetimle mi oldu? – Benden yok, senin rahmetinle oldu – Sana beş yüz yıl ibadet etme kuvvetini kim verdi? – Sen verdin ya Rabbi – Öteki tüm nimetleri kim verdi? – Sen verdin ya Rabbi – Evet, bütün bunlar Benim rahmetimle olmuştur; nihayet bunu anladın, seni de rahmetimle cennetime koyuyorum Ey meleklerim bunu rahmetimle cennete koyun Ey kulum sen bundan önce hoş bir kuldun, buyurur ve onu cennetine koyar Daha Sonra Cebrail Aleyhisselâm şöyle der: – Ey Muhammed, gördüğün gibi her şey ama Allah’ın rahmetiyle olmaktadır