Yalnızca sustum… Sustum ve gülümsedim bir çığlık kanıyor demedim, en derininde yüreğimin Gülümsedim gülümsedim ve sustum içimdeki volkanları boğarak Sustum ve gülümsedim susturarak içimdeki tahammül taşını hüznü yüzümde, acıyı gözlerimde toplayarak Demedim kimselere bir çığlık kanıyor, en derininde yüreğimin bilirim acının dili olmaz Sustum! yalnızca sustum ve gülümsedim! bastırarak içimdeki depremleri hançeri yalnızca kendime sapladım sapladım ve sustum! Görmedi kimse, kimselere göstermedim içime akıttığım gözyaşlarımı öldürdüm, ıslatmadan kirpiklerimi Fakat ağlamadığım hiç bir çiçek konuşmadığım hiç bir yıldız kalmadı bu şehrin parklarında İnadına, açmadım yüreğimi kimselere kimselere ağlamadım, inadına hançeri yalnızca kendime sapladım sapladım ve sustum! sustum ve gülümsedim! Yalnızca sustum ve gülümsedim! boğarak içimdeki dalgaları kıyısız denizler gibi Sadece sustum… sustum ve gülümsedim! gülümsedim ve sustum içimdeki çocuğa! açan çiçeğe, uçan kuşa, gökteki avuç içi! yüreğim kan ağlarken de gülümsedim gülümsedim acılara, ihanetlere… gülümsedim baharlara! yağmurlara,bulutlara rüzgarlara, sulara gülümsedim! alinti