Sagopa Kajmer Mütalam VERSE 1 Mütalam, yabana atılan kof bir raiç Tanrının elinden yazılan mektubum ben yıllar öncesinden postalanmış, darp edilmiş ruhumun, tek koluyla yazariken bu manzumun mazlum öyküsünü, baştan savma evrenimde bir evim rapim gel de Tanrı konuğum ol! Forsa bedenim, varsa yoksa bir elim ve bir dilim, mıknatısla mutluluk avında yarenim ve mimli gözlerimle ağlarım ve kinle yıkarım kimi vakit minikleri, sözlerinde gizlidir, çelimsiz hisleri, tıpatıp seller ortasında bir gemi, zorba yeller ellerinde savrulanİmza Sago VERSE 2 Kalıntılarda tarihin değil olmuş bütün yalanları, alıntılar yapıldı Asırlar öncesinden günüme gölge düşüren, alan taşıyan her anımda gözlerimden damla yaş döküldü, sık büküldü çok boyun, gık çıkarmadı, hatıralar duvara yaslandı, yasla güldü düşmanın, bilmesen de tasla suyunu döktü dehşet ettiğin tüm dostların, pas tutan duaların, ağıt törenlerinde haykırışların hoşgörü nöbetlerindedir Asık bakışların, yaz fakirliğinde kış ayazların azraille boğuşur oldu karabasan rüyaların Babasız kalan gülüş çocuklarının çok üzgün!
Forumda yenilikler devam etmektedir , çalışmalara devam ettiğimiz kısa süre içerisinde güzel bir görünüme sahip olduk daha iyisi için lütfen çalışmaların bitmesini bekleyiniz. Tıkla ve Gitx
