Saint yittiqim yersin ...

Saint yittiqim yersin Saint; sustuqum yersin! KeLimeLerin tükendiqi, cümLeLerin infaz be$iqinde kırk sancıyLa qidip qeLdiqi, sesime sus deqdiqi bir nefessin icimi kırbacLayan hes teLLerimin kaLbime takıLmı$ cenqeLLerisin $ımdı hayatıma yazıLmı$ dipsiz hesaplar var yanqın yeri etkileşim$ı icime du$en kayboLan, buLunamayan ve aranan ne varsa icimde fakat darmadaqın eLLerimi deqdiqim yer kırıLıyor ve kanıyor ben sancıyan bir $eyLer, beni bırakmıyor Saint durduqum yersin ! Sayar bakmaya bile cesareti eksik, sessizLikte ko$turan; qitmeyen ve dönmeyen bir adressin adımLarına esir du$$ bir yoLcuyum ben; kimsesiz yolun orta yerine kötü bir terkediLmi$ hareket qeceye despotluk adımLar coqaLtan, önünde ar$ yol her tarafında uzayan qitmenin önemini yitirdiqi, dönmenin bir yemin qibi tövbeLendiqi; iki satır arasına sıkı$mı$ bir yoLcuyum ben ! Saint unuttuqum yersin ! qecmi$sancısıyLa dudak büktüqüm kahırLı yaLnızLıqımın iz du$ümündeki cizqiLersin sahipsiz kayaLarın hınc biriktiren yamacLarına zorbalık kanayan, kanatan bir kedersin NasırLı qönLümün hacim nemli duvarLarına sarıLan biri $ımdı icimin ezikLiqinde konakLıyor anıLarı ve qönLümü cürütürcesine bir hasret bırakıyor bana Ismini siLiyorum sokakLarımdan ve sokakLar uzuyor, adınsa sil sil bitmiyor Saint yoruLduqum yersin ! ayakLarımda biriken adımları tüketemediqim $ehirLerdesin omuzLarımdan cıqLar yuvarLanıyor vücuduma, koLLarımda yarım kaLıyor yaqmurLar, avucLarıma uqramıyorLar dizLeri üzerine cöküyor qencLiqim; sava$ortalarında, itiraf ediyorum a$temiz kin hyo yuLarı takıLıyor tökezLeyen adımLarımdan büyüme kaLan du$$LerLe qeLiyorum sana ben büyük kare du$ürdüqüm qöz ya$Larımı qanimet sanıyorum saint aLdırmıyor, ezip qeciyorsun Saint qittiqim yersin ! Varmanın adının anıLmadıqı, buLunamadıqı; fevkinden öte qöc, iz bırakmadan yollardan medet bekleyen kim ondan yardım qitmeLere doymayan, dönü$Lere tok bir seyyahın; varamadıqı, oLamadıqı kaf daqının kaLbindeyim ben E$ikten öte qitmiyor ruh korkuyor fazLası oLamam; kendinden eksik, yarım yamalak du$Lerine tutunurum Saint bittiqim yersin ! Beni a$temiz kin hyo çıplak haLinde bırakan, ayrıLıqı ve qidi$i kucaqında avutup bana sunan birisin Ben; tükenmi$Arası kuyuLarında kendime bir qökyüzü arama; üstüme toprak serptin Bundan Böyle qözLerimde yoksun Yaşamsal imLasını sil ba$tan yazarken, aynada qördüqüm benım Ve her baktıqımda tek bir cümle daha söküyorum kar$ımdan Kendimden azaLtıyorum ben ! Saint yittiqim yersin ! yitiren, yitiriLen; daima ben! Özel Baskı