Sakın Elimi Bırakma

Sakın Elimi Bırakma

Ilık rüzgarla gelen bir müzik sesiyle dalıverdim uzaklara; aşık olmak günahsa ben bir günahkarım, pişman değilim tanrım…diyordu yumuşak bir ses… bir sızı saplandı öncelikle kalbime… sensizlik yüreğimi yakıyordu, sana hasrettim… sarı kurumuş yapraklar aralarında yürürken rüzgarın yüzüme vurmasıyla kokunu duydum sözde… yalnızdım… mutsuzdum, sen yoktun… sonsuza dek gitmiştin… Şu Anda yanımda olsaydın kollarınla beni sarar, yüzüme dağılan saçlarımı parmaklarınla düzeltirdin iki taraftan kulaklarımın arkasına sıkıştırır, Böyle daha güzel aşkımderdin… yüzüme düşen saçlarıma tuz gözyaşlarım karışıyor derhal Sakın ha matem, seni birgün bile ağlarken bakmak istemiyorumderdin bana… şu anda bir yerlerden bakıyorsa gözlerin üzülüyorsundur… ama gözyaşlarıma laf geçiremiyorum sevgilim Hani biz sonsuza kadar mutlu olacaktık? Hani birbirimizi terketmiyecektik? Neden beni tek başıma bırakıp gittin aşkım? Kaza haberin geldiğinde inanamadım… evimizden nasıl çıktığımı bile hatırlamıyorum… hastanede seni o kadar kanların içinde baygın bir şekilde görünce dünya başıma yıkıldı… elini tuttum ve sen gözlerini açtın Sakın ha! Sakın elimi vazgeçmedediğin vakit bile Gözlerindeki ormanda yağmur yağmasındedin… yanaklarımdan süzülen sicim gibi yaşlar yüzüne döküldüğünün farkında olan bile değildim ameliyathanenin kapısına değin elini hiç bırakmadım ve mecburen elini ayırdılar benden… saatlerce o odada kaldın… çıktığın zaman komadaydın… doktorlar ümitsizce gözlerime bakıyordu… seni odana götürdüler neydi, neden o makinaları vücuduna bağlamışlardı? Sen yaşayacaktın beni bırakmayacaktın yemin etmiştinyavaşça elimi elinin üstüne koydum hiç kıpırdamıyordun… günlerce başucunda bekledim… farkında bile değildin… daima uyuyordun… yanına seni beklerken; geçirdiğimiz günler bir film şeridi gibi gözlerimden geçti… beni kızdırmaların, sinirletmelerin ve ondan sonradan gönlümü elde etmek için bütün evi ben yokken çiçek bahçesine tercüman… doğumgünlerimizde birbirimize aldığımız müzik kutuları… hani son doğumgününde sana mavi bir kazak almıştım da hemen giyip mankenlik yapmıştın ya ve ben seninle dalga geçmiştim sen de pastayı alıp yüzüme yapıştırmıştın ve sonra da bütün evi pastayla daha alçak üst etmiştik… ne kadar deliymişiz, ne kadar aşıkmışız… mavi kazağını son gördüğümde kanlar içindeydi kaza günü onu giyiyormuşsun meğer… çok sinirlettin beni, nasıl çıkacak derhal kazaktaki kan lekeleri? Olmadı şimdi, iyileşir iyileşmez kazağını sen yıkayacaksın onu sana ben aldım atmak olmaz ki… Hala uyanmadın… bir hafta geçti hiç bir kıpırtı değil…doktorların biri gidiyor biri geliyor söyledikleri hiçbirşeyi bundan böyle anlamıyorum bu vesileyle o yağmurlu gün geldi aklıma bisikletlerle yarış yaptığımız o gün hani ani bir yağmur başlamıştı da eve kuvvet yetişmiştik balkonda durup yağmuru izlerken bir gün bebeğimiz olursa ismini Yağmur koyalım demiştik… bizim yağmurumuz yaz yağmuru olsun demiştik… Ve bir gün daha geçti işte, yanına sen o yatakta uyuşuk yatarken bir gün daha geçti… elim elinde ve başım yatağın yanına, kendimden geçmişim ve bir anda elin elimde kıpırdadı bir anda kırmızı, şiş gözlerimi sana çevirdim… ve gözlerini açtın… o halinle bile gülümsüyordun bana… dudaklarına ufacık bir öpücük kondururken sessizce gözlerimden yine bilinçsizce tuzlu gözyaşlarım dudaklarına düştü… kızar gibi yeniden baktın bana… Hazırdedim Ağlamıyacağım…Gözlerime baktın buharlı… hiç beklemediğim bir anda dudakların kıpırdamaya başladı Affet benidedin, Birbirimizi terketmiyecektik, hala daha da seni terketmedim lakin…dedin ve gerisini dinlemek bile istemiyordum, parmaklarımla dudaklarını kapattım, Tavır, yorulma, daha sonra konuşuruzdedim lakin başınla Şimdidercesine dikkat çekici ettin… Şehre inmiştim, yıldönümümüz için beğendiğin tek taşlı pırlanta yüzüğü alacaktım, aldım da… yanında 25 tane gül vardı, arabanın torpido gözünde yüzüğün, koltukta da güllerin vardıdedin… ve devam ettin Hayatımda geçirdiğim en güzel yılları seninle paylaştım, gözlerim, kalbim hep yanında olacak, arabadan emanetlerini almayı unutmadedin bana… gözlerimdeki yaşları artık durduramıyordum… Bir dahaki sonbahara yürüdüğümüz yolda yanlız yürüyeceksin ve çok zinde olacaksın, beni affet aşkım seni bensiz bırakıyorum, seni canımdan çok seviyorum, son bir öpücük ver banadedin ve bir elim elinde bir elimle alnını okşarken istediğini yaptım dudakların sıcaktı ve aniden makineden ince bir ses geldi, elin elimden kopuverdi… Gözlerin yavaşca kapandı… Doktorlar koşup geldiler… öylece orda kalıverdim tembel kaldım, donmuştum, sen yoktun artık… doktorlar seni götürdüler… artık sen yoktun, yanlızdım Ve hemen sensiz geçen birincil sonbahardayım… yürüdüğümüz yolda kurumuş yaprakların aralarında tek başınayım Arabadan bana getirdikleri emanetlerimin biri evde diğeri parmağımda… yüzüğünü yaşadığımı sürece parmağımdan, güllerini yatağımın yanından hiç ayırmayacağım… mavi kazağını yıkadım, temizledim… yastığının üzerinde duruyor Hazan mevisimi, hüzün mevsimi… aşk mevisimi ayrılık mevsimi… Kulağımda bana söylediğin şarkıyla yürüyorum tek başıma söz verdiğimiz gibi sarı yapraklı yolda

SANA RÜYA DIYEMEM, SENDEN UYANAMAM AMA
NEREDE OLURSAN OL, SENINLEYIM BEN SÖZDE
BULUTLU GÜNEŞIMSIN, SEVGILIMSIN BENIMSIN
YAZ YAĞMURUM, KIŞ GÜLÜM, NEŞEMSIN KEDERIMSIN
SENINLE DOYMUŞ DÜNYAM, GÜNDÜZÜM GECEM SENSIN
ÖLSEMDE AYRILAMAM, BENLIĞIM RUHUM SENSIN

Biliyorum her lahza her saniye benimlesin, beni izliyorsun Iyi fakat şarkılar var ve şiirler Sen sözünü tutmadın, beni bırakıp gittin Olur Ya birgün aşkım Bu yağmurlar diner ve biz yeniden birlikte oluruz hiç ayrılmamacasına

TEKRAR HATIRAN VAR, HERŞEY SENINLE DOYMUŞ
HERŞEYDE SENIN MÜSADE, BU YOL AŞKININ YOLU
ALAMAZ BIN SEVGILI KALBIMDEKI YERINI
SANKI IÇIMDE AÇAR BU SARMAŞIK GÜLLERI

Iyi ama şarkılar var *