şamisen Baçi adı bahşedilen bir mızrap ile çalınan üç telli bir Japon çalgısıdır 16 yüzyılda güney Japonya'da doğmuştur Şamisenler farklı alanlara yönlendirilmiş biçimlerde üretilirler ve genelde teatral çalışmalarda kullanılırlar Yapısı Şamisenler inşa olarak herzamanki gitarlara epeyce benzerler ancak sapı daha incedir ve perdeleri yoktur Do adı bahşedilen davulumsu dikdörtgen gövdesi önden ve arkadan hayvan derisi ile kaplıdır Buna çalgıdan çıkan sesi arttırmak için başvurulur Kullanılan cilt çoğunlukla köpek veya kedi derisidir ama geçmişte özel bir nesil kâğıt da kullanılmıştır Bugün bunların yerine değişik plastik türleri de denenmektedir Geleneksel olarak şamisenin tellerinin yapımında ipekten yararlanılsa da günümüzde naylon da kullanılmaktadır En dipteki tel, şamisene özgü savari adı bahşedilen sesi oluşturabilmesi için sap tarafındaki ucunda, bir tümsek üstünden geçirilir Gövdenin üstteki teli hemen tekrar tekrar do kake denen bir kapakla örtülüdür ve çalanlar sapta yukarı ve aşağıda hareket etmeyi kolaylaştırmak için sol ellerine bir kumaş dolarlar Bu şeritin adı da yubikakedir Çalgının baş bölümünde tencin adı bahşedilen bir kapak da bulunabilir Çalımı Şamisenlerin o kadar çok türü baçi adı verilen ve geleneksel olarak fildişi veya kaplumbağa kabuğundan yapılan büyük boyutlu ve ağır bir mızrapla çalınır Fakat günümüzde şamisenlerde mızrap olarak, genelde mabet ağacı yaprağı biçimi verilen tahtalar kullanılır Hayvan derisi buruşuk gövdesi sebebiyle çalgının sesi öyle fazla bakımdan Amerikan ahali çalgısı banjonunkine benzer Şamisen çalınırken mızrap hem tellere, hem de deri dolgun gövdeye vurulur ve böylece bununla birlikte vurmalı bir ses de elde edilir Kouta adı verilen şarkılarda ve arada bir öteki türlerde şamisenler salt parmakla da çalınabilir Tarihi ve türleri ŞamisenlerŞamisen, 16 yüzyılda Japonya'nın en güney bölgesi olan Okinava'ya özgü sanşin adı bahşedilen bir çalgıdan türemiş ve bu dönemde en fazla kullanılan çalgılardan biri olmuştur Köken olarak sanşin de Çin müziğine Orta Asya müzik kültüründen giren sanxian adlı çalgıdan gelmektedir Şamisen tek olarak veya diğer şamisenlerle birlikte ya da öteki Japon çalgılarıyla birlikte kalabalık olarak çalınabilir Kabuki ve bunraku gibi teatral türlerde söylenen naguata adlı şarkılara eşlik etmekte çoğu kez başvurulur Geleneksel olarak şamisen erkeler tarafından da, kadınlar göre da çalınabilir En meşhur ve en çok istek görebilen türlerden biri adını 16511714 yılları aralarında yaşayan ve Osaka'da bunraku denen kukla tiyatrosuyla uğraşan Takemoto Gidayu'dan alan gidayudur Gidayu şamiseni ve mızrabı, şamisen ailesinin en büyük boyutlu üyeleridir Bu türde oyundaki karakterleri konuşturacak ve açıklamaları yapacak bir anlatıcı gerekir 19 yüzyıldan başlayarak onnagidayu sıfatıyla bu görevi kadınlar da yürütmeye başlamışlardır Inşa ve çalmada ayrımlar Geleneksel giysiler içinde şamisen çalan erkeklerŞamisenler, içinde kullanıldıklar müzik türüne tarafından ebat ve biçimde büyük değişkenlik gösterebilir Mesela futozao (uzun sap) denen tür yeni bir tasarımdır ve bilinçli olarak geleneksel şamisenlerden daha büyük yapılırlar Gövdeleri daha iridir, sapları da daha uzun ve daha kalındır Genel Olarak ince saplı hosozao türü, uzun şarkı anlamına gelen nagautalar ile kullanılır Bunun kısa ve ince sapı Kabuki'nin ustalık ve çeviklik gerektiren hareketlerinde işe fayda Hosozao türü kısa şarkı anlamına gelen koutolara eşlik ederken, parmak kullanılarak çalınır Şamiseni çalmada kullanılan baçi denen mızraplar da şekil bakımından çeşitlilik gösterebilir Naguatalar için kullanılan baçiler daha üçgen bir biçimde ve sivri uçlara sahipken, gidayu şamisenleri daha ince bir yapıda ve daha bariz uçlu bir üçgen yapıdadır Çalgının koma adı bahşedilen köprü bölümü de türden türe farklılık gösterir Japon müziğindeki geleneksel türlerde kullanılan şamisenler katı ölçütlere bağlıdır Şamisen üstatları iyi bir şamisenin yapılmasında dürüst tahtanın, içten derinin ve çalımında göstermek üzere doğru baçinin seçilmesinin büyük etkisi olduğunu söylerler