Sanma Duygularım paramparça Köhne acınacak halde… Umutlarım hayallerim kan revan Gel gör gözyaşlarım güya bir umman Çek ellerini bırak aksın sen aldırma Devam et yoluna bırak beni bana Artık yol yok benden sana Kalbimin kapılarını yeniden açarım sanma Susne olur susyeter daha artı konuşma Sen konuştukça içim acıyor yaralarım kanıyor anlasana Her kurduğun cümle bir ok gibi saplanıyor yüreğimin ortasına Susne olur susdaha fazla canımı acıtma Korkum canımın yanması değil sensin Sen konuştukça bitiyorsun bende bilmelisin Artık yalnızca bir zerresin… Ne olur susdaha fazla konuşma sonunda olacak olan hiçbir şeysin… Ben azad ettim bendeki seni Dönüşü değil sanma ama bir adım deha atarım geri Zaten sen beni hiç adalet etmedin oysa Hak etmeyene eyvallahım yok sana demedim mi… Bundan Böyle bir anlamı da kalmadı bendeki senin Hiçbir değeri kalmadı sözlerinin Çünkü acımadın basıp geçtin üzerine yüreğimin Ama aşağıda sende ezildin bunu ayrım etmedin Artık ayrım etsen de fark etmez Anladım bu yol seninle yürünmez Farkı ayrım edemeyecek kadar körsen sana değmez… Bundan Böyle gözsen de bu benim için bir anlam ifade etmez Ve üstelik hiçbir şeyi değiştirmez…